Harm, ik ben het roerend met je eens. Daarom moeten we denk ik ook dankbaar zijn dat er mensen bestaan zoals Eduard Opperman, die zich uit roeping blijven inzetten tegen de illegale vormen van vogelhouderij en -vangst, ondanks de beperkingen die de zwakke wetgeving hem daarbij oplegt. Ik heb veel respect voor hem.
Wat betreft dat woordje "kan" (bij de opsomming van mogelijke tekenen van gevangenschap), dacht ik aanvankelijk ook "had daar niet beter moet kunnen staan?". Maar dan zit je met het probleem dat je geen andere tekenen kunt gebruiken dan deze vier. Je weet namelijk nooit van tevoren op welke verschillende manieren je een afkomst uit gevangenschap in de toekomst kunt vaststellen. Wie had begin jaren '90 van stabiele isotopen gehoord? Een uitputtende lijst maken is lastig. Je zou inmiddels kunnen toevoegen: (v) stabiele isotopen, (vi) DNA bewijs waaruit blijkt dat een vogel behoort tot een populatie zonder vagrancy potential, en (vii) individuele kenmerken die te herleiden zijn tot een specifieke vogel die voorheen in gevangenschap zat (door HQ fotografie nu mogelijk). Deze kun je alleen in uiterst zeldzame gevallen toepassen, dus het loont niet de moeite ze allemaal op te sommen in een handboek. Achteraf gezien is het woordje 'kan' dus verstandig gekozen.