In het taigabos bij Churchill zijn leuke warblers, sparrows, lijsters en hoenders te vinden, maar ook de Kleine Kokmeeuw. Wat een fraaie meeuw, zeker in prachtkleed. Het wordt trouwens wel weer eens tijd voor eentje in Nederland.

Bij Churchill is er veel diversiteit qua habitat: rivier, open water, toendra en taiga. Je kan met een huurauto zelf rondrijden op de ca 100km gravel wegen in de omgeving van het stadje. Vroeger was de Ross' Meeuw de star bird (maar die broedt daar al even niet meer). Nu is dat de Rode Grutto, samen met een heel scala aan gave soorten, zoals deze Fluitzwanen (red.). In enkele toendra meren was een paartje aanwezig. 

Een soort die het heel moeilijk had (laagste aantal 3000 vogels nu 50.000+ ) in de US en Canada. In Jan (28-01) 1998 was dit de plek waar deze soort nog voorkwam zonder dat de mens middels projectvogels had geïntervenieerd. Voornamelijk langs de Copper River. Hier twee diascans, ik zag dat de soort nog nooit op deze site langs was gekomen. Deze plek was/is enkel via de lucht te bereiken dus zo gezegd zo gedaan in 98. Vanuit die plaats gaan er doodlopende weggetjes de toendra op waar de zwanen makkelijk zijn en zich jaar rond (met concentratie in de winter van noordelijke Alaska vogels, ik zag er 100 in totaal) mooi laten zien. In Mei 2012 zag ik nog drie paartjes in het Huron N.F in Michigan. Deze vogels waren ongeringd maar hun herkomst ken ik niet.

Als die Scrub Warblers in Oman inderdaad striata zijn (en niet grisea), was het blijkbaar een goed idee die bij de zoektocht naar de Omani Owl toch maar even mee te nemen. Altijd leuk, zo'n scrub warbler.

Tijdens trek over Cape May Raptor Watching Point, gezien de kenmerken kom ik hier op een Taiga Smelleken uit (vrouw/ juv.)

Na aanleiding van de posting van George over genetische verschillen binnen Smellekens, hier een plaatje van een “Taiga Merlin” op Bermuda die Teus en ik daar meerdere maken zagen, jagend op Amerikaanse trekkende zangvogels.

Ik zag dat deze soort inmiddels is/wordt omgedoopt tot Blue-billed Teal? De originele naam (Nederlandse oorsprong) zal bij mij altijd blijven hangen..

Deze Bulbul is endemisch voor Myanmar en is recentelijk afgesplitst van de Streak-eared Bulbul. Te vinden in de buurt van Bagan en langs de Ayeyarwady River.

De grootste soort binnen het Calidris genus en een van de smaakmakers van het spectaculaire Pak Thale. Naast de bizarre aantallen en de hoge diversiteit aan steltlopers lopen er ook een aantal schaarse soortjes zoals Far Eastern Curlew, Long-toed Stint, Asian Dowitcher, Nordmann's Greenshank en uiteraard Spoon-billed Sandpiper. Hopelijk kunnen we op korte termijn weer naar dergelijke fijne vakantie bestemmingen, ik kijk ernaar uit!

Tijdens onze reis door Thailand waren we gebrand om deze Critically Endangered species te zien. Echter gedurende onze voorbereiding bleek al dat ze de laatste jaren steeds lastiger werden in Thailand en dat er in de winter van 2019/2020 geen bekende plek was om deze soort te zien, dat werd zelf zoeken. De belangrijkste spot moest het grootste meer van centraal Thailand worden...Bueng Boraphet. Helaas lukte ons dit niet ondanks er twee dagen inclusief boot gezocht te hebben. Onze laatste strohalm waren nog enkele meertjes in het noorden waar in het verleden wel eens 'Baer's' hadden overwinterd, maar ook hier geen spoor van deze zeldzame eend. Totdat er op de een-na-laatste dag van onze drieweekse trip een onbevestigde waarneming verscheen op E-bird. Ergens op een groot onoverzichtelijk meer zou een Bear's Pochard zwemmen tussen de witoogeenden. En zo geschieden dat we op onze laatste dag bij een stel lokale vissers met handen en voeten moesten uitleggen dat we met hun bootjes het meer op wilden gaan om een eend te zoeken... Maar met succes, na enkele uren rondvaren vonden we een fraai mannetje in een groepje witoogeenden! Wat mij vooral is bijgebleven is het formaat, ze zijn echt een slag groter dan de 'gewone' witoogeenden. Tevens was dit de 500e vogelsoort van onze trip. 

Redelijk algemeen op Sri Lanka.

Ook een endeem voor Sri lanka. Best wel lastige soort.

Wat kleurige vogels in deze donkere dagen rond de kerst. Deze Layards's Parakeet is een endeem voor Sri Lanka.

In het Nederlands heet ie bloedwielewaal: ook wel een vette naam!

Inmiddels zijn dit 3 soorten volgens het IOC. Links Turkije 24-05-08 aharonii nu dus geplaatst onder de "heinei clade" en een soort. Rechtsboven “cheleensis” te Gonghe Tibet op 26-06-09 en een soort en rechtsonder de ondersoort “rufescens” op  04-08-13 Castillo de Romenal Gran Canaria en de orinele soort. In de UK is inmiddels wat paniek uitgebroken omdat het enige UK geval niet op ondersoort is aanvaard..

Een stoere ganzensoort die tot grote hoogte kan broeden en trekken (in de Himalaya) in China zowel een broed als wintervogel. In Turkije vraagt men (Emin Yogurtcuoglu in Birding Turkey op FB) zich de laatste dagen af of de gevallen daar (vaak tussen Casarca’s in de winter) betrekking kunnen hebben op wilde vogels. In NL is deze vraag waarschijnlijk niet realistisch. SOVON geeft bijna 100 broedparen per jaar op (best veel in mijn beleving) allemaal afkomstig van ontsnapte siervogels.

Een algemene soort in zuidwest Amerika maar nog geen plaatje op deze site. Dit geval is toch wel erg uit de slinger en als het daar kan zou je bijna kunnen hopen op de Azoren. De ondersoort (13) bepaling is bij een dwaalgast wel van belang om het risico van een escape te verminderen.

Pied Cuckoo’s die ik zag op mijn trips, links ondersoort jacobinus te Bundela, Sri Lanka op 31-3-11 en rechts ondersoort pica te Zaagkuildrift op 03-02-14. Deze twee ondersoorten trekken van Afrika naar India en weer terug. Het is een “annual vagrant” in Arabië. Er is 1 geval in Finland (Sept 76) wat tot de verbeelding spreekt maar tot op heden niet op de A lijst is gezet. Over dit geval is een pleidooi voor een promotie naar de A lijst geschreven in 2011 door Lees en Mahood. Het onmogelijke lijkt heden ten dagen steeds meer mogelijk getuige bijv. de recente gevallen van Mongolian Finch...

Na het geweld van vorige week nog even in de archieven gedoken waar ik deze nog had. Ik ben nog steeds niet zeker over aurea of dauma? Iemand die zich daar aan durft te wagen? Dank !

Meer op https://www.hansoverduin.nl/whites-thrush/

Hierbij, Jan Hein! Een van de algemenere wood-warblers in het oosten van de VS -- op trek dan, want het is een noordelijke soort met het bijna het hele broedgebied in Canada. In Ohio is de piek van de najaarstrek mid-september maar je komt ze nog later in oktober tegen dan de meeste wood-warblers.

In de vroege ochtend en late namiddag vliegen vaak groepen over mijn woonplaats van deze Vinaceous-breasted Amazons, een bedreigde soort (IUCN status: Endangered) die alleen voorkomt in regio´s met Araucaria-coniferen. Een foto vanuit de tuin gedurende de eerste weken van de COVID19 lockdown.

Eén van de hoogtepunten tijdens een weekend east-slope. Sinds september mogen we weer “vrij” reizen in Ecuador. Echter, covid blijft toeslaan en ziekenhuizen hier in Quito nog steeds “collapsed” met een groot tekort aan ICU capaciteit…

In de eerste week van april 2016 heb ik samen met Philip Round en Nick Dymond vogels geringd op het eiland Koh Man Nai, Thailand. Een zeer klein eiland met in het voorjaar een enorme aantrekkingskracht op trekvogels die vanuit zuidelijk gelegen overwinteringsgebieden de Golf van Thailand oversteken. In die week vingen we aardig wat boszangers. De meeste waren Kroonboszangers of Pale-legged/Sakhalin Leaf Warblers. De laatsten werden genoteerd als Pt/Pb want zelfs in de hand zijn deze soorten niet te determineren. Tijdens het loslaten kon de soort soms gedetermineerd worden als deze riep. 

N.a.v. de vogel in Schotland. Doortrekkers doken al vanaf 8 augustus in de tuin op in Ohio, zo ook deze vogel. In North Carolina, waar ik tot voor kort woonde, waren ze zeldzaam (te ver ZO) -- en de meeste claims betroffen Acadian Flycatchers en soms Least Flycatchers, waar ze een beetje tussen in zitten qua uiterlijk. Hier in Ohio nog steeds veel lagere aantallen dan Least, maar een tamelijk alledaagse verschijning in mei en augustus-september. Heel mooi eigenlijk, zie het probleem niet zo met Empidonax.

Een van de geinigere spechten qua gedrag is toch wel de Eikelspecht.

Na het lezen van dit artikel vind ik ze nog leuker: ze leggen bijvoorbeeld behoorlijke afstanden af om naar knokkende soortgenoten te gaan kijken!

Korrelige platen worden toch leuk met Topaz DeNoise Artificial Intelligence (een software programma).

Het oosten van China in de winter staat (zonder Corona) garant voor vele gave soorten. Naast deze groep van in totaal 15 vogels zagen we Baer's Pochard, 11 soorten gorzen, Siberian+Red-crowned+White-naped+Hooded Crane, Crested Ibis, Reeve's+Elliot's+Silver+Common Fazant, Cabott's Tragopan, Relict Gull, Saunder's Gull, Black-faced Spoonbill, Oriental Stork, Pied Falconet, Swan Goose, Mandarijneend, duizenden Bronskopeenden, Reed Parrotbill, Long-billed Plover, Bruine+Naumanns Lijster.

Dit is een kleine nachtzwaluw van 19 cm en ca. 44 g. Het is  een schaarse soort van hoog, natuurlijk grasland, momenteel met IUCN status Near-Threatened met een voorstel voor reclassificatie als Vulnerable. Was deze avond op pad met Alejandro Bodrati, een onderzoeker die nachtzwaluwen “bevriest” met een zaklamp en dan met de hand vangt om te ringen en meten. Op de foto een mannetje met zwarte vleugel.

Een vrouwtje Kaempfer's Woodpecker, een foto van precies 10 jaar geleden gemaakt tijdens een bezoek met Tulio Dornas aan zijn onderzoeksgebied in Tocantins. Deze specht was 80 jaar alleen bekend van een balg uit 1926, en lange tijd werd het taxon beschouwd als een ondersoort van Rufous-headed Woodpecker (Celeus spectabilis). In 2003 oordeelde SACC de specht een aparte soort en in 2006 landde er bij toeval één in een mistnet, 350 km van de type-locatie. Toen eenmaal het geluid was opgenomen werd de soort met playback op een flink aantal plekken gevonden, en de populatie wordt nu op ca. 4000-6000 individuen geschat, met IUCN status Vulnerable. Deze soort leeft uitsluitend in dichte bamboegallerijen die zijn verspreid door de Cerrado savanne. De savannes en bamboe worden in rap tempo omgezet in soyaplantages, vandaar de bedreigde status van de specht. De soort eet mieren in Guadua paniculata bamboe, deze vegetatie is te zien in de foto. Volgens Tulio en collega´s is de soort uitsluitend met playback te zien te krijgen.

Tegen de schemer meer dan 200 Great-winged rond de boot, magisch 

Vooral bij Tristan zagen we veel Great-winged tijdens de Atl Odyssey

ik zag ergens staan dat iemand aan een pterodroma moest denken (foto uit Australie) en dat idee krijg je ook als je ze in Mongolie ziet baltsen. Opnames van dezelfde vogel.

Sinds 2016 door Birdlife als endangered gekwalificeerd, vanwege de 95% populatie afname tussen 1970 en 2014. De soort broedt in 4 staten in de VS  op de toendra van de Rocky Mountains. Verwacht wordt dat - door de opwarming van de aarde - op deze hoger gelegen gebieden bos zal toenemen en het toendra habitat zal afnemen.

Niet ver van de noordoostelijke ingang van Yellowstone NP is deze soort niet heel moeilijk te vinden. Het prefereert de zwarte stenen (met roze korstmos), zowaar een goede schutkleur voor deze prachtige soort.

Zomaar een vakantiekiekje uit het archief net voor de introductie van het digitale tijdperk aan het strand van Broome. Misschien wel de meest eenvoudige plek wereldwijd om ze te vinden. Een algemene vogel aldaar in deze maand. Wij hadden er 250+, allen in volledig winterkleed.

Na de Kaffergierzwaluw (Pijlstaartgierzwaluw) de tweede naamswijziging. Hernoemd tot Thick-billed Longspur.

Niet het beste plaatje van de soort (maar ik kon de soort(en) niet vinden in het DB bestand) maar vandaag kreeg ik een tip van Enno dat Langstaart Roodmus in tweeën gaat. de noordelijke vogels (welke op de foto staat) en de zuidelijke chinese vogels waarvan de ondersoort lepidus . In 2013 wees de toen bekende Deense gids Jesper Hornskov (opgelost na terug te zijn verhuist vanuit China naar Denemarken??) mij al op deze toekomstige split maar het heeft toch nog even geduurd. Gelukkig heb ik lepidus gezien (Mei 2005, te Shaanxi, Pangquangou, waar verslagen toch niet al goed voor zijn).

Ik kan me nog herinneren dat ik op deze site voor het eerst een foto zag van de Andean Cock of the Rock. Ik vond dat echt een bizarre vogel, die moest ik ook ooit een keer zien! Vorig jaar zag ik hem dan ook eindelijk, helemaal aan het einde van mijn reis van drie maanden door Zuid-Amerika. Wat een geweldige soort! Voor meer foto's en een verhaaltje zie mijn website.

De laatste soort van de reis is de Streaked Shearwater. De lange reis zit erop. Tijdens de WPO zagen we ruim 250 soorten waarvan velen endemisch. Ook de zeevogels waren erg goed vertegenwoordigt met 43 tube-noses. Een geweldige ervaring die ik niet snel zal vergeten.