Wat is ie lastig, camo en snel!

Het oosten van China in de winter staat (zonder Corona) garant voor vele gave soorten. Naast deze groep van in totaal 15 vogels zagen we Baer's Pochard, 11 soorten gorzen, Siberian+Red-crowned+White-naped+Hooded Crane, Crested Ibis, Reeve's+Elliot's+Silver+Common Fazant, Cabott's Tragopan, Relict Gull, Saunder's Gull, Black-faced Spoonbill, Oriental Stork, Pied Falconet, Swan Goose, Mandarijneend, duizenden Bronskopeenden, Reed Parrotbill, Long-billed Plover, Bruine+Naumanns Lijster.

Ook een duit in het zakje. Afgelopen augustus een bezoek gebracht aan Sichuan, weer eens wat anders dan een tropen-tripje. Augustus is alleen niet de beste tijd van het jaar, met veel jonge beesten, zoals deze Firethroat. Het was dan ook zeker geen clean-sweep, maar een Rode Panda maakte veel goed. Een verslag staat op cloudbirders.

Voor mij m'n favoriete pleviertje tijdens mijn vakantie in Zuid Afrika. Met een lijst van 277 vogelsoorten (kan nog iets groeien) en 37 zoogdiersoorten, een reis om nooit te vergeten!

Niet alleen bij de Sunda Coucal was het een rotzooi. Zelfs in het forest van de Arfak Mountains is het een bende. Langs alle wegen, paden en paadjes ligt een enorme hoeveelheid plastic troep. Deze foto van de bower van de Vogelkop Bowerbird zegt alles. De favoriete versiering om vrouwtjes te lokken zijn de blauwe doppen van waterflessen. Ook blauw gekleurde blikjes en flessen worden door de vogel naar zijn bower gesleept. Treurig!

De vogel liet zich overigens heel goed zien en horen.

Deze krijgt veel meer aandacht dan die Diving Petrels terwijl die toch een stuk leuker zijn...

Nog maar een fotootje in het kader van 'plaatjes kijken in corona tijd'.

In tegenstelling tot de algemene Hooded Butcherbird is dit een hele lastige. We hadden het geluk dat er in de buurt van onze hut een nest was.

Mooi te zien vanuit onze beach hut op Waigeo. In tegenstelling tot de Arfak en Malagufuk is het op Waigeo heel relaxed vogelen.

De subspecies rufipennis is zeldzaam en komt lokaal voor in de Cordillera del Condor in het zuiden van  Ecuador.

Het kbk-tje van de trip. Vermoedelijk deze ondersoort.

Angel Paz en Maria. Zij zouden het kijken naar (ant)pitta's revolutionair veranderen. Eind 2005 was ik bij stom toeval de eerste independent vogelaar die Angel Paz' plek 'ontdekte', dat net een paar weken 'open' was. Z'n broer zag mijn kijker en vroeg ik antpittas wilde zien. Vol ongeloof volgde ik hem over een slingerpaadje de bergen door.  Maria overleed in 2011 meen ik.

Malagufuk is een mooie plek. Je moet vanaf de weg eerst 4 km door het bos lopen, maar dat was door de overvloedige regen een ramp. 4 km lang tot je enkels in de zuigende modder. En dan ook nog een paar keer de rivier oversteken, waarvoor je normaal je schoenen kunt aanhouden. Er stond nu ruim een halve meter water. Ik heb een paar keer op het punt gestaan om het op te geven, maar uiteindelijk toch doorgezet. Een 'night safari' leverde maar een vogel op, maar wel gelijk een hele leuke.

Omdat we in Jakarta een tussenstop van 15 uur hadden op weg naar West Papua hebben Teus en ik in de stink mangrove van Jakarta nog een aantal soorten opgerold. Het is eigenlijk de enige plek waar je met een beetje geluk deze Coucal kunt doen. Maar wat een ongelofelijke klerezooi is het daar.

West Peruvian Screech Owl in Zuid Ecuador. Nog een soort die zowel in Ecuador als het noorden van Peru voorkomt en een van de 13 soorten uilen die we waarnamen tijdens onze trip. De veel zeldzamere Buff-fronted Owl die vlakbij riep helaas niet kunnen verleiden om zich te laten zien.

Bonte Mees.

Bij gebrek aan actuele plaatjes maar eentje van vorig jaar.  Saxaul Sparrow is een van de 4 doelsoorten in dit bos in het zuidoosten van KZ, samen met Turkestan Tit, Yellow-eyed Pigeon en White-winged Woodpecker. Een ochtend is doorgaans genoeg om ze alle vier te zien hier. Geweldig birden in KZ!

Door de coronacrisis zit het maken van vogelreizen er voorlopig niet in, dus dan maar wat mooie herinneringen ophalen. Het ontluikende voorjaar om ons heen doet me verlangen naar zangvogels, zowel in de oude als de nieuwe wereld. Cape-May Warbler is wat betreft de oostelijke Amerikaanse zangers een van mijn favoriete soorten. De soort is een erg algemene soort in (in ieder geval) April op de Bahama's en op deze datum zag ik er denk ik meer dan 100 op deze locatie. Raar genoeg zijn er denk ik maar twee of drie gevallen in de WP met een bekend voorjaarsgeval bij Glasgow in juni 1977 (een dag zingend) en het bekende najaarsgeval in 2013.

Deze jongen kwam ik een paar dagen geleden tegen in het oerwoud van Papua. De gids raakte lichtelijk in paniek toen de vogel dreigend op ons afkwam. Ik kon gelukkig nog een filmpje en wat foto's schieten. Nu maar eens kijken of ik nog naar huis kan.

Een van de endemische soorten robins van (West) Nieuw-Guinea. Deze kwam even een kijkje nemen op de baltsplek van een Magnificent Bird-of-Paradise.

Niet dat het zo'n mooie foto is (quite the contrary), maar wel omdat het een schaarse en schuwe soort is, deze endemische kraai van Nieuw-Guinea. Even wat anders temidden van het paradijsvogelgeweld van dit eiland.

Dit is een bijna endeem van Ecuador omdat hij ook op enkele plekken in Noord Peru voorkomt. Kwetsbare soort en de populatie wordt geschat op slechts enkele duizenden. Een groepje fourageerde laag, vlak langs de trail, op een mosachtige helling, op een zogenaamde clay lick. 

Deze parrot is endangered en komt voor in het zuiden van Ecuador en noord Peru. Pas tijdens een tweede bezoek aan deze plek en na uren zoeken,  zagen we de soort toen Peter de Rouw een 3-tal vogels vond die onopvallend fourageerden hoog in een boom vol vruchten.

Beter plaatje zat er niet bij; zat redelijk hoog en we wilden hem niet te lang wakker houden... wit staart randje variatie in de soort?

Afgelopen vrijdag terug gekeerd uit Ghana, nadat we bericht kregen van de Ambassade en het Ministerie van Buitenlandse zaken om z.s.m terug te keren. Hier hebben we gehoor aan gegeven en die zelfde dag onze tas gepakt om terug te rijden naar Accra en onze vlucht om te boeken. 

Vlak voordat we terug keerden konden we deze foto maken van een juveniele White-crested Tiger Heron op het nest. Dit nest werd enkele weken geleden gevonden door onze gids (van Ashanti tours) en bestond uit wat takken, welke zich vrij hoog (op ca 6 meter hoogte) boven een regenwoud plasje bevond. Omdat nestfoto's van deze soort uniek zijn (ik heb ze nog niet eerder gezien) de foto hier geplaatst.

Deze lokale en schaarse soort volgt vaak mixed flocks in de (sub) canopy.

We hadden het geluk dat deze vogel naar beneden kwam.

Naast de Blue-throated Macaw is dit andere specialiteit van het Barba Azul Nature Reserve! De naam is natuurlijk goed gekozen. De staart heeft permanent deze vorm en in vlucht ziet dat er dan ook bijzonder uit.

Klein toppertje in Senegal, die hoog op mijn verlanglijstje stond. Is wijd verspreid, maar blijkbaar niet altijd gemakkelijk te vinden. Hier zat een groepje op landbouwgrond waar het vergeven was van de zaadeters. Grote groepen Quelea's en bishops en ook de nodige Zebra Waxbills. De Quailfinches zaten vooral op een stuk dat gebrand was.

Bonusje

Eindelijk had ik tijd om een stukje te schrijven over mijn verblijf in Barba Azul in Bolivia afgelopen jaar. Uiteraard is de Blue-throated Macaw de publiekstrekker, maar het is sowieso een geweldige plek met veel andere mooie soorten. O.a. Cock-tailed, Sharp-tailed en Streamer-tailed Tyrants zijn ook hele leuke soortjes. Voor een verhaal en veel meer foto's ga naar mijn website: http://shutterednature.com/language/nl/2019/07/barba-azul-blauwkeelaras-en-nog-veel-meer/. Barba Azul wordt overigens gerund door Tjalle Boorsma, ook een Nederlander en hij neemt voor dat werk over twee maanden (als corona dat toestaat uiteraard) ook een prijs in ontvangst https://futurefornature.org/ffn_winner/tjalle-boorsma/. 

Sommige soorten en dan met name de 'weg' er naartoe vergeet je niet gauw. Geduld was het motto. En toen was ie daar eindelijk na lang wachten. 13 centimeters klein....De ontlading was groot bij de deelnemers van deze BirdingBreaksreis.

Bizar klein beestje trouwens, leeuwerikgrootte....

Op verzoek van Remco, zal ik er ook nog eentje uploaden. Bizar mooie views, voor zo'n stiekem beest.

Voor degenen die 'm niet kennen hier een wat duidelijker plaatje ... deze lastige Westafrikaanse soort wordt tegenwoordig steeds regelmatiger gezien in de mangroven niet ver ten noorden van de Senegalees-Gambiaanse grens; de lokale bootman Abdullah en onze uitstekende gids Abdou Lo (a.k.a. Carlos, hier op de foto) hebben 'm nog nooit gemist. Wat wél uitzonderlijk was, was dat de vogel na ontdekking niet terug de mangroven inschuifelde maar tientallen minuten rustig bleef staan, zodat de fotografen rustig de best mogelijke invalshoek konden opzoeken in ons bootje en we vele foto's, videos en selfies later wegdobberden met de vogel nog steeds op dezelfde plek ... check die poten & die blik!

Praktisch de gehele populatie van deze zeldzame soort is beperkt tot 5 kolonies in de Marlborough Sounds. Deze wordt geschat op ongeveer 600 exemplaren, waaronder 150 paar. 

Nu we toch in Japan zitten... Deze is 2 jaar geleden nabij 'het Blakiston's Fish Owl hotel'. Na meerdere keren gezocht te hebben op verschillende plekken kwam deze toch nog als een verrassing.

Voor de volledigheid een foto die een 10e van een seconde later is genomen dan de vorige foto.

Voor alle schetsboekvogelaars, museumbezoekers of facebook-vogelaars, hier het echte werk: in het veld met een snelle DSLR-camera, lens met goede vibratiereductie, een vaste hand en de mazzel dat er een groep van c 200 vogels op muggen aan het jagen is. Foto is onbewerkt, iets verkleind. Let op de variatie in staartvorm en vleugellengte, iets wat je alleen vast kunt leggen met voornoemde spullen en niet met je eigen ogen, hoe goed dat je denkt dat je ook bent of anderen vinden dat je bent. Welkom in de 21e eeuw. En deze foto is nog maar een willekeurige uit een reeks van c 60 foto's.

Weinig soorten maar wel kwaliteit. En koud!

Voor mij de belangrijkste reden om naar Senegal te gaan en ze stelden niet teleur. Wat een genot om naar te kijken. De aantallen op de slaapplaats zijn eind februari al een stuk lager dan eerder in het seizoen. Nu zo'n 500 tegen enkele tienduizenden in de toptijd. Maar daarom niet minder indrukwekkend.

Dit is een jonge vogel. Die waren in de meerderheid. Onze gedachte was dat oudere vogels waarschijnlijk eerder vertrekken.

Voor mij de belangrijkste reden om naar Senegal te gaan en ze stelden niet teleur. Wat een genot om naar te kijken. De aantallen op de slaapplaats zijn eind februari al een stuk lager dan eerder in het seizoen. Nu zo'n 500 tegen enkele tienduizenden in de toptijd. Maar daarom niet minder indrukwekkend.

Voor mij de belangrijkste reden om naar Senegal te gaan en ze stelden niet teleur. Wat een genot om naar te kijken. De aantallen op de slaapplaats zijn eind februari al een stuk lager dan eerder in het seizoen. Nu zo'n 500 tegen enkele tienduizenden in de toptijd. Maar daarom niet minder indrukwekkend.

Deze lastige Westafrikaanse soort wordt tegenwoordig steeds regelmatiger gezien in de mangroven niet ver ten noorden van de Senegalees-Gambiaanse grens; de lokale bootman Abdullah en onze uitstekende gids Abdou Lo (a.k.a. Carlos, hier op de foto) hebben 'm nog nooit gemist. Wat wél uitzonderlijk was, was dat de vogel na ontdekking niet terug de mangroven inschuifelde maar tientallen minuten rustig bleef staan, zodat de fotografen rustig de best mogelijke invalshoek konden opzoeken in ons bootje en we vele foto's, videos en selfies later wegdobberden met de vogel nog steeds op dezelfde plek ...