Dit was een van de absolute hoogtepunten van drie weken in Centraal en Noord Peru met lokale gids Henry Gonzales Pinedo (erg goed). Van veel van die hoogtepunten (o.a. Cordillera Azul & White-masked Antbird, Scarlet-banded Barbet, Yellow-throated Spadebill, Golden-backed Mountain-Tanager, Marvellous Spatuletail, Blue-browed & Straw-backed Tanager, Black-necked Red en Bay-vented Cotinga, Long-whiskered Owlet, Rusty-tinged, Chestnut, Ochre-fronted, Bay, 'Cajamarca' (Rufous) Antpitta en 'Leymebamba' (Rusty-breasted) Antpitta etc) heb ik geen toonbare foto's, maar van deze gelukkig wel. Kan ook niet anders: ruim 20 minuten lang op maximaal 10m afstand!

Op het Junin meer (c 530 km2) in Peru leven nog zo'n 250 van deze, niet-vliegende, endemische futen en daarmee is de soort Critically endangered. Alleen in het broedseizoen is deze soort met veel moeite en slechts vanaf een bepaald aantal plekken vanaf de kant te scopen. Doorgaans bevindt de hele wereldpopulatie zich middenop het meer, minimaal 3,5 km varen vanaf de kant. De Silvery Grebe (Podiceps occipitalis) is wel erg algemeen langs de kant. Sinds enkele jaren is bij het Junin meer ook de lokale ondersoort van de Black Rail (Laterallus jamaicensis tuerosi) mooi te zien (maar daar heb ik helaas geen foto van).

In het verleden een lastige soort die lange tijd alleen te zien was in Emas NP waar de soort in 2003 terug gevonden is. Tegenwoordig goed te doen op deze nieuwe plek op ongeveer 3 uur rijden van Cuiaba.

De Rode Grutto heeft een zeer beperkt broedgebied: enkele plekken in Noord Canada en Alaska. Hij overwintert in Argentinie eo, een mega lange afstandstrekker dus, respect.

Begin juli is niet de meest populaire tijd in Churchill en dat is eigenlijk gek, want dat is de enige tijd voor Birds, Beluga's én Bears.

Juni wordt beschouwd als 'beter voor vogels' omdt ze dan baltsen, maar nu zijn ze nog steeds in zomerkleed en te zien met jongen. Voor IJsberen is okt/nov het drukste, omdat dan de sneeuw valt, maar in juli komen ze al aan land van het pakijs dat dan breekt. Gisteren en vandaag zag ik een prachtige IJsbeer. Beluga's zijn hier aanwezig van eind juni tot begin augustus. In de riviermonding zwemmen er dan honderden en met een kayak of een bootje kan je ze aanraken (bij wijze van spreken).

Op de achtergrond zie je ook Black Scoters en in deze groep van ca 500 zeeeenden zaten ook White-winged Scoters.

Geen idee welk ondersoort...

Best ook een verassing deze soort op deze afgelegen eilanden maar ik zag er 3. Een vogel was aan het rondstruinen in een Brown Booby kolonie. Ik zie nu in HBW dat daar de soort in drie wordt/is gesplitst: Intermediate is de Aziaat, Yellow-billed de Afrikaan en Plumed het Australische taxon. Ik loop blijkbaar een beetje achter..

Filmpjes gemaakt met de telefoon door de telescoop hier.

Een screenshot van dit filmpje, met de telefoon door de telescoop. Man wat een sneaky rakkers zijn het toch!

Deze soort  is algemeen vanaf Tokyo Bay tot halverwege de reis naar de Ogasawara's. Op niet al te grote afstand van deze eilanden wordt deze soort "vervangen" door Wedge-tailed Shearwater. Van een afstand lijken ze op elkaar. Ze broeden op de Ogasawara's in holen in de zandige grond van de desbetreffende eilanden.

Zojuist geringd.

Local in Michigan.

Hele fijne zanger. NT status, tegenwoordig ook een echte rariteit in Ecuador waar vroeger jaarlijks.

Nog eentje van deze fraaie zanger. Wilde ook even iets testen met nieuwe software. Cheers!

Het is geen soort maar als je de aandacht voor dit taxon (ter plaatse) ziet zou je het wel denken. Heel veel publicaties en informatie in het visitors centre erover. Deze ondersoort heeft een roze kop itt tot de andere ondersoorten van JWP. Op Hahajima (hetzelfde eiland als de Honey-eater) is die verre van moeilijk maar op het grotere Chichijima zag ik er maar 1. Van de "insurance ticks" betreffende de lokale ondersoorten lijkt dit de belangrijkste. Goudlijster (optisch weinig verschil), Japanese Bush warbler (opvallende langere staart en snavel) waren goed te doen maar de Oriental Greenfinch was (ook voor mij) ondanks veelvuldig tapen onvindbaar.

Misschien heb je hier nog wat aan Diederik ...

Deze Grey-Tailed Tattler was een "surprize find" op deze zeer afgelegen eilanden. Lijkt me een eerste zomer. Ze overwinteren op de Filipijnen en in Australië dus moeten een stuk zeer groot stuk zee overvliegen waarbij deze eilanden een mooie plek zijn om bij te tanken. Net als deze vogel (waarvan ik er later nog 6 zag). Grappig was dat de vogel veel riep.

Je moet er eerst voor naar Tokio vliegen, dan 24 uur met de boot naar Chichijima en dan 2 uur doorvaren naar Hahajima (onderweg geen straf met vele zeevogels en zeevogelsoorten). Op Hahajima zijn ze makkelijk (ik zag er in 24 uur 20+) maar ze lijken wel last te hebben van de invasieve "exoot" de Japanse Brilvogel. Op de eilanden zijn ze doodsbang voor invasieve exoten te merken aan de maatregelen van schoenen reinigen bij op en afgaan van de eilanden. De Pacific Odyssey mag er ook niet landen (lijkt me frustrerend als je het eiland ziet liggen (ze komen er langs) maar je mag niet aan land. De katten zijn opgeruimd maar de ratten niet. Gave soort en vrij luidruchtig. Overigens moet je dezelfde weg weer terug :-)

Deze soort is op de 24 uur (enkele reis) naar de Ogasawara eilanden (Bonin populair genaamd) een van de algemeenste soorten voor de eerste helft van de reis (gerekend vanuit Tokio). Je ziet ze meteen nadat je Tokio bay verlaat (na anderhalf uur+). In de tweede helft van de reis wordt hij naadloos vervangen door Wedge-Tailed Shearwater. De zeevogels op deze ferry trip zijn weergaloos met mooi soorten palet en van veel soorten grote aantallen. Nadeel is dat de boot met 45 km per uur vaart en de vogels niet heel dichtbij vliegen maar voordeel is dat je vaak kan vogelen met de scoop. Dit is dan ook een phonescoopje!! Ik heb er overigens 20, mislukt, eerst weg moeten gooien maar toch het kan. 

Een korte trip naar Bonin voor de Honeyeater en een “bakje” zeevogels. Dit was de enige echte (niet zee) trekvogel tot op heden zo ver in de Pacific (1000+ km van de Japanse kust). Toch wel stoer van zo’n beest maar ze overwinteren bijv. ook op Hawaï.

Om het rustige voorjaar iets op te vrolijken een plaatje ter inspiratie over wat misschien ooit nog kan aanwaaien. Op de foto geheel links vooraan een Regenwulp, daarnaast vier orientalis Wulpen met onder meer een langere snavel dan onze vogels en Far East staat baas boven baas, een Siberische Wulp met ook de kenmerkende kaneelkleurige onderdelen. De grootste Wulp, maar helaas een bedreigde soort inmiddels.

In het noorden van Kazachstan is de immense steppe, met bekende iconen als Zwarte Leeuwerik, Witvleugelleeuwerik, Reuzenzwartkopmeeuw, Jufferkraanvogel, Steppekiekendief, Steppevorkstaartplevier, Roodpootvalk en Saiga Antiloop. In het zuiden is het landschap diverser, met rivierbossen en saxaul, goed voor enkele Centraal Aziatische specialiteiten zoals de Saxaul Sparrow, Azuurmees, Turkestan Tit, White-winged Woodpecker. De meren bevatten Veldrietzanger, Citroenkwikstaart en Kroeskoppelikaan. In de halfwoestijn heb je, naast de trekvogels in de spaarzame begroeiing, fijne soorten als Steppehoen, Kraagtrap, White-capped Bunting, Sykes’ Spotvogel, Rode Bergvink, Mongoolse en Vale Woestijnvink. In het uiterste zuiden ligt het Tien Shan gebergte, uitloper van de Himalaya, met weer een heel nieuwe set aan vogels: Ibisbill, Himalayan Rubythroat, Zwartkeelheggemus, Guldenstadt Redstart, White-browed Tit-Warbler, White-winged Grosbeak, het witbuikige Waterspreeuw taxon, Songar Tit, Himalayan Snowcock, Evermann’s Redstart, etc. Kortom: lekker birden! 

Onderweg naar Manus een tussenstop gehouden in Hong Kong. Vanuit een hut aldaar zitten de steltlopers op geringe afstand. Meerdere Roodkeelstrandlopers lieten zich goed bekijken.

Jan van der Laan en ondergetekende hebben de dag na de Superb Pitta op Manus, Papua een boottocht van 2 uur over open zee naar Tong Island (een soort Vlieland van Manus) gemaakt. Naast een aantal endemen en zogenaamde "supertramp" soorten zit deze IJsvogel er ook. Het spannende is dat het speculatief is wat het is, want volgens de boekjes zit er geen tristrami/cloris in de Admiralties, maar lijkt de vogel het meest op Melanesian Kingfisher, een IOC split van Collared. Helaas geen veertje kunnen verzamelen.

Algemene soort, maar daarom niet minder leuk ;-) 

De Zwarte Leeuwerik is de talrijkste vogelsoort van de steppe van Kazachstan. Een magische plek, met haar uitgestrekte vlaktes en meren. In 2 dagen zagen we o.a. Steppekiekendief (talrijk), Roodpootvalk, Witvleugelleeuwerik, Reuzenzwartkopmeeuw , Kroeskoppelikaan, Witkopeend, Jufferkraanvogel, Steppevorkstaartplevier, Steppekievit, Steppemeeuw barabensis en maar liefst 10.000 Grauwe Franjepoten. Last but not least ook nog diverse Saiga Antilopen, in totaal 200. 

Dit was mijn enige lifer op de Se La Pass, na twee bezoeken in 2009. Op het zangetje komen overigens ook Himalayablauwstaarten af (die we 10 jaar terug óók niet zagen).

We zagen ook drie mannetjes en drie vrouwtjes Himalayan Monal (10 jaar terug één vrouwtje): wat een beest is dat zeg... vooral in vlucht, haha!

Er zijn negen soorten Paradise Kingfishers (IIsvogels met een lange staart). Dit is een zeldzame lokaal verspreide soort, endemisch voor Papua Nieuw Guinea. Tijdens onze trip naar Manus eiland hebben we ook het prachtige Varirata NP bezocht, waar dit een van de hoogtepunten was (dieptepunt was de heard-only van een paar Papuan Eagle - Harpyopsis novaeguineae).

Gezien op een klein eilandje ten oosten van Manus Island. Dit is de ondersoort coultasi, die alleen voorkomt op Tong Island en Rambutyo. Deze ondersoort heeft een bijna witte staart.

Het is niet zo ver maar wel heel lang rijden naar Meluri. Van Jorhat (Assam) hobbel je vier uur naar Dimapur, de grensstad van Nagaland. Daarna heb je 80 km wegwerkzaamheden tot Kohima, de hoofdstad. Dan rijd je over redelijke wegen vier uur tot Chizami, waar een behoorlijke slaapplek is in een oude koloniale bungalow. Daarna is het nog eens 65 km (dat wil zeggen drie uur!) afzien tot je als eerste vogel van de dag deze tegenkomt (Birdquest miste overigens deze Birdquest-lifer: de tourleader was niet in een goede bui).

Verder zitten daar Western Moustached (in de bomen), Rufous-vented (in de struiken) en Spot-breasted Laughingthrush (in de dichtste tangles). Alleen de laatste zag ik helemaal niet, maar de andere twee helaas ook maar matig. Aanbeveling voor de fans: twee dagen voor inplannen en dan maar een nachtje in een écht slechte accomodatie in Meluri.

En een waarschuwing: in het paasweekend is echt alles in het christelijke Nagaland dicht. De lokale fixster had het er maar druk mee!

Met Arjan Brenkman een bezoek gebracht aan Manus, een eiland in de Bismarckzee, de enige plek op de wereld waar deze pitta zit. Normaal moet je een zekere Aaron Joseph als gids nemen, maar die was na wangedrag verbannen van het eiland. Na wat gesteggel over toegang en wie nu als gids meewil uiteindelijk al de eerste ochtend op Manus deze spectaculaire soort die vanuit het bladerdak roept. Bij het roepen klapt hij met zijn vleugels (vandaar de onscherpte). We hadden er in totaal drie.

Er staan al twee vrouwtjes op de site (waarvan ik er eentje zelf gezien heb!), maar ook voor deze soort geldt: "I wanna see a male!"

Tien jaar geleden geen spoor van tragopans, maar dit keer ging het (iets vroeger in het jaar) beter. Ik hoorde er diverse in de Mishmi Hills en vreesde het ergste... maar ik zag een mannetje twee dagen achter elkaar in Khonoma, Nagaland (dat lukte één medereiziger niet, die dat niet kon verwerken).

In Eaglenest stak een mannetje voor ons de weg over (in de mist...), wat die persoon weer miste. Uiteindelijk stelde hij zich met dit exemplaar, op de weg terwijl we Eaglenest verlieten, tevreden: tick is tick! 

Critically Endangered...

Gevonden door Laurens Steijn & Co ongeveer een week eerder. Vogel zeer waarschijnlijk al aanwezig vanaf februari (zie e-bird). Zo'n 7-8 gevallen in de Galapagos. Jaarlijkse dwaalgast in Ecuador, met name solitaire vogels.

Eén van de hoogtepunten van de scouting trip naar Malawi. Volgend jaar bieden we deze bestemming voor het eerst aan. 

Bizarre en bedreigde soort die in een smalle strook aan de westkant van de Andes voorkomt. Dit baltsende mannetje gaf een geweldige show van zeker 15 minuten tijdens onze reis Ecuador en Galapagos! Dankzij de inspanningen van de lokale eigenaar en de bezoekers die tegen betaling naar deze soort worden gegidst, wordt het bos waar deze soort voorkomt beter beschermd.

Als verrassing bij de hut voor de Andean Cock-of-the-Rock bij Angel Paz tijdens de laatse Ecuador-Galapagos tour. 

In het kader van deze discussie vraag ik me af welke ondersoort dit dan is? De flanken zijn redelijk licht. Ik dacht aan werae maar nu kan ik die ondersoort niet eens meer kiezen bij de invoeringen op deze site. Heeft IOC die samengevoegd met citreola? Ik had er overigens enkele (allemaal jonge vogels) in noord Oman.

een van 12 soorten Laughingthrushes op deze trip.

ook in Azie op geisoleerde plaatsen aanwezig .

Oman is het enige (nieuwe) WP land waar je zowel Indian als African Silverbill (wild) kan zien. Indian zit o.a. ook in Israel hoewel ik de herkomst gedachte over die vogels niet zeker weet. In noord Oman is deze soort makkelijk in groepjes in vooral wat moerasrijkere gebieden.

Up to 8 birds found in almendra trees daily