Vandaag werd de vijfde voor de WP gevonden op de Azoren op Corvo, hier een linkje naar een plaatje van deze vogel. In de US vond ik dit altijd een van de minder algemene zangers.

wat minder fraaie foto waarin de rail-babbler zijn keelzakken (?) opblaast waarbij deze blauw opbollen . 

2 Vrouwen en 2 mannen op voerplaats , erg agressief tegen de patrijzen .  Goed te doen vanuit Kuala Lumpur op een stop-over . Aan te raden gids : Wilbur Goh , malaysiabirdingtours.com 

Op voerplek samen met Mountian Peacock-Pheasant

Geen geluid gevend maar plotseling opduikend om een bocht op een smalle trail . 

Niet zo'n heel mooi plaatje maar toch een lastige soort (zeker de noordelijke ondersoort) nu het zo onrustig is met vechtende drugs kartels in (noord) Mexico. Als dwaalgast zijn er een aantal gevallen in Arizona (April 2013 twee vogels voor het laatst). In de heuvels van Sonora zijn ze niet moeilijk (hoewel het toch even zoeken was). Een van mijn laatste Holarctische "nieuwe wereld" Warblers (maar ik ben nog niet compleet). Het is een close relative van de Parula's.

Na enkele foto's te zien verschijnen op het net, besloten we ook om het hoge Arfakgebergte te verkennen op zoek naar deze bijzondere 'vogelkop-endeem'! Logistiek geen sinecure maar het werd een geweldige dag in een prachtig landschap.

Deze plek wordt moeilijk toegankelijk vanwege de vijandige houding van een deel van de dorpsbevolking.  Gebied van de Scarlet-banded Barbet en de in juli 2016 ontdekte Antbird.

Not the best photo in the world, but what a nice species it is! Part of a group sized 50, just south of Broome. 

Je komt op internet nagenoeg geen foto's tegen van deze prachtige papegaai (in het wild) in tegenstelling tot de vele foto's in kooien. Gelukkig konden we op verschillende plekken mooie aantallen van de soort waarnemen in het zuiden van West-Papua.

Een mannetje, naar aanleiding van Hemmes foto van een vrouwtje.

vrouw

man

man

in het licht van de zaklamp

zonnebaden op het heetst van de dag

late middag conversatie

Genieten van de maaltijd in het avondlicht

Altijd een feestje om deze soort te zien. In het westen van de US makkelijker dan in het oosten inmiddels. HBW meldt dat de soort (ondersoort vespertina) in 2006 50% was afgenomen ten opzichte van eerdere tellingen. De kans dat de WP er weer een krijgt (4 gevallen waarvan de laatste in 1980 in de UK) lijkt daarmee afgenomen...

Op de eerste ochtend van onze recente trip naar Papua konden we ons langdurig vergapen aan de volledige balts van lesser bird of paradise! Een algemene soort in het laagland van Papua maar net zoals zoveel vogels een soort die ongelooflijk goed uit het zicht kan blijven. Zalig!!!

Nog een foto van dezelfde vogel. Fotograaf: J.H. de Boer.

Op ca 500 km ten noordoosten van Newfoundland kwamen kapitein J.H. de Boer en stuurman Mark Admiraal deze verstekeling tegen op de MV Fivelborg, varende van Sint Petersburg naar Montreal. Het beest bleef 2 dagen rondvliegen bij het schip en zat ook regelmatig op het schip, waar hij ook een geslagen meeuw naar binnen werkte. Toen er in de Strait of Belle Isle, ter hoogte van Newfoundland land in zicht kwam verdween hij weer. Fotograaf: Mark Admiraal

Fantastische waarneming van shovel billed kingfisher. Een soort die zich vaak moeilijk laat strikken..

Toch altijd een beetje zoeken naar deze soort Ietwat nomadisch en lokaal in het central westen van de US. Altijd in groepen. Deze lukte goed op de recente Coloradotrip.

Dit is toch echt de gaafste specht van de US. We zagen deze vogel baltsen, waarbij die als een soort vleermuis (Dracula) met gespreide vleugels aan een boom heen en weer beweegt. Hier en tegen zijn mooie uitelijk kunnen weinig spechten op denk ik....

Drie vogels aanwezig, die zich af en toe ook duidelijk lieten horen.

Aan de zuidkant een roestplaats van de Visarend.

Goede observatieplek, speciaal aangelegd voor 'birders'. Ik was er overigens bijna een hele morgen zonder ook maar een enkele vogelaar te zien.

Één van de hoogtepunten tijdens een korte trip naar Palmari Lodge, tijdens rondreis in Colombia. Alhoewel de lodge in Brazilië ligt (met Peru aan de overkant van de rivier), is deze het eenvoudigst te bereiken vanuit Leticia, Colombia. 

Honderd meter verder in het blackwater channel zat één van de doelsoorten: Grey Wren. Eenvoudig te zien, maar habitat is alleen te bereiken met kano en nogal een restricted-range soort. Gids Ilke kent territoria. Vreemd genoeg een country-endemic van Brazilië, kennelijk nog nooit vastgesteld aan de overkant van de Rio Javari in Peru (hoewel het maximaal 1 km was van deze locatie).

Ander hoogtepunt is het eenvoudig te bereiken Harpij-nest (jong met ouder) én Hairy-crested Antbird: twee vogels in een mooie antswarm.

Phonescoopje: Deze soort het best te doen na de moessonregens in Arizona en dus in de maanden eind Juli en Augustus. Ze zitten dan op eens overal te zingen in het juiste habitat. Daarna "dooft het uit" en zijn ze steeds lastiger, in de winter nog vast wel te doen maar in het (droge)voorjaar onvindbaar. We hadden er ook een in noord Mexico maar op deze plek zaten ze (samen met Botteri's) overal. Ik had er ooit een zingend (beetje raar) in Texas (maart Laguna Atascosa) dus deze waren een goed verbetering.

Vrij schuwe vogel. Behalve op de genoemde locatie ook waargenomen  vanaf de vogelobservatieplaats bij de historische bron op Resort (!) Santa Barbara. Broedvogel op Curaçao.

Is heel behendig, vangt tot de kleinste visjes en spreidt af en toe de vleugels om vissen in de schaduw ervan te lokken.

Deze fraaie gnatpitta "shungito" is nog steeds met enig regelmaat te zien op een uurtje van Los Bancos. Zeker niet gegarandeerd maar op dit moment wel de beste/makkelijkste plek voor deze Chocó endeem. Ditmaal zat hij te foerageren bij een antswarm maar kwam alsnog naar ons toe voor een paar regenwormpjes. Tam. 

In een deel van Wasur NP in het zuiden van West-Papua. Slechts één paar gevonden op de overgang tussen laaglandregenwoud en eucalyptus moerasbos aan de rand van Rawa Biru. Leek althans veel lastiger dan de regelmatig waargenomen blue-winged kookaburra's die vaak goed zichtbaar en hoorbaar waren..

In de tuin van ons verblijf, waar we ook de andere soort, de muskietkolibri hebben waargenomen.

Op Curaçao zeldzaam. Heeft hier door de tijd wel wat meer vaste voet aan wal gekregen. Bezoekt golfressorts vanwege het korte gras rond waterpartijen.

Nooit meer "Just a Maggie" als je een grote hummer ziet in zuid Arizona. Sinds kort is de soort geplitst en is de naam Magnificent Hummingbird verdwenen. De vogels in midden America (uitlopend tot in Arizona) heten nu Rivoli's en de zuidelijke vogels (o.a. Costa Rica) heten Talamanca Hummingbird. Dit is een van de beslissingen (samen met de lump van de Thayers Meeuw in Kleine Burgemeester) van de AOU van de afgelopen weken.

De al zeker 27 jaar bekende, maar nog steeds onbeschreven Millpo Tapaculo. Er liggen balgen in diverse Amerikaanse musea, een DNA-sequentie is gepubliceerd, de geluiden zijn opgenomen, maar een artikeltje schrijven, ho maar.

Hij bestaat echt.

Doordat het oprollen van een aantal missende soorten in Arizona snel ging (in een dag, ipv drie), besloot ik een Californische Condor te proberen op deze daarvoor bekende plek hetgeen lukte (ik bleek later redelijk wat geluk gehad te hebben gehad want nagenoeg alle Arizona vogels bevinden zich in Utah omdat daar momenteel gelammerd wordt). Californische Condors zijn momenteel op drie plekken geherintroduceerd (Californie, Arizona en Baja). De uitgezette vogels in Arizona lijken wat betreft de "telproblematiek" erg op de Lammergieren in de Alpen. Ze hebben er ooit gezeten, zijn erg lang weg geweest (veel langer dan de enkele tientallen jaren van de Californische vogels). Er wordt gebroed maar er zijn alleen nog eerste generatie jongen en er worden ook nog steeds vogels uitgezet. Of dit telbaar is weet ik niet. Ik sprak tijdens mijn reis Jon Dunn, die aangaf dat de Californische vogels geografisch beter telbaar voelen. Geen idee wat ik er mee aan moet maar indrukwekkend was het wel.

Evd targetsoorten daar was het zien van Hudsonian Godwit in zomerkleed. Dat is aardig gelukt. (Foto: Astrid Kant)

Net terug van een ingelast tripje naar zuid Arizona en vier dagen Sonora in Mexico. Het orginele idee om de Thick-billed Parrot te gaan zien moesten we om "een voor twaalf" omgooien vanwege een drugsoorlog die plotseling de kop opstak in het gebied van die soort (22 doden in vier dagen vertelde de politie ons die in hetzelfde hotel overnachten als ons). Daarom het Mexico gedeelte naar het westen opgeschoven. Dit leverde mij ongeveer tien nieuwe "false" Holarctic nieuwe soorten op (en drie of vier in Arizona), allen dwaalgasten in de USA (met name Arizona). Deze soort wordt daar jaarlijks ook gezien en dan vaak in Miller Canyon, maar in Mexico is dezelfde ondersoort een stukje makkelijker.