This heron is in full expansion as a breeding bird in several islands of the Canaries (mainly Tenerife and Gran Canaria) and it is seen more or less regularly in the whole archipelago during migration periods. 

A juvenile bird. This species has bred only once in Tenerife (2001), but it is a regular breeder in three islands and one islet of the Canary archipelago (Gran Canaria, Fuerteventura, Lobos and Lanzarote). On the other hand, it is possible to see from time to time migrant birds in all the islands except El Hierro. 

Geinige stilletjes van een deze soort uit een video ervan. Grappig is de gele keelvlek die je niet al te makkelijk ziet in het veld. We zagen een vogel op de Georgië reis dit voorjaar die nesten aan het inspecteren was.

Cyanistes teneriffae degener. Van de pimpels die we zagen op Gran Canaria, Tenerife en Fuerteventura, vond ik die van het laatstgenoemde eiland toch wel het mooist.

Als je Jufferkraanvogel op je WP lijst wil, dan is Cyprus in het najaar waarschijnlijk de gemakkelijkste plek. De najaarspiek valt in de laatste week van augustus en de eerste week van september. Dan heb je per dag 50/50 kans. Ze komen 's nachts aan bij dit zoutmeer en vertrekken weer vroeg in de ochtend. Hier een groep van 5, maar soms zijn het groepen van 100+. De vogels zitten ver weg, maar met de telescoop zijn ze prima te zien. Als ze opvliegen kan je ze met enig geluk van dichterbij oppikken als ze over de weg vliegen, op weg naar Afrika (met name Soedan en Zuid-Soedan). In het voorjaar ligt de trekroute meer naar het oosten en zijn er minder Juffers op Cyprus. Ze broeden in de WP in Oekraine, Rusland en Kazachstan.

A very tame bird. At the same time, there are other individuals in several islands of the Canary archipelago (e.g. Gran Canaria and Tenerife).

A very tame bird. At the same time, there are other individuals in several islands of the Canary archipelago (e.g. Gran Canaria and Tenerife). 

A second photo of the same bird. 

A bird present in the area for several weeks, seen and photographed by many birders. 

Zoals Max Berlijn al opmerkte is deze prachtige ondersoort niet lastig in de Kaukasus. Wij waren ingesneeuwd en gingen met de auto rond het hotel in Kazbegi even een rondje rijden en langs de weg, waar geen sneeuw lag, foerageerden o.a. deze Beflijster maar ook een Roodvoorhoofdkanarie en een Ortolaan op slechts een meter of 6.

Ik zag dat er nog geen plaatje was van deze ondersoort op dit forum. Niet al te lastig in de Kaukasus. Ook te doen in de winter in de UAE (zag er zelf ooit (nov 2011) 4 op de Jebel Hafit bij Abu Dhabi). Het erg opvallende wingpannel is goed te zien op de wegvliegende phonescoop still. Beflijster kent met deze drie ondersoorten.

Ongeveer 30 vogels aanwezig bij de kolonie bij Chipiona, waar ook nog jonge vogels werden gevoerd

De makkelijkste van de drie endemische soorten. 

Twee vogels langdurig te zien tijdens de BirdingBreaks tour Z-Spanje 

Het doel was om alle endemische taxa van Cyprus te zien in een week, plus wat leuke trek mee te pakken. Dat is goed gelukt. Omdat de uil en de grasmus veel tijd kostten (april is betere tijd!), kon ik wat minder tijd besteden aan de trekvogels, dan ik voor ogen had. Zangers en klauwieren waren leuk, alsook de Jufferkranen. Eind aug en begin sep is dé tijd voor deze soort. Hoogtepunt vond ik zelf echter de magnifieke show van de Eleonora's Valken op de kliffen van Kensington.

Lastig kiezen uit 30 foto's ... deze juveniele Vorkstaartplevier naast mijn auto had het warm, het was dan ook zo'n 40 C. Ongecropt en onbewerkt macrozoomplaatje.

Hoewel ik er conservatief maar zo'n 300 telde, vermoed ik dat er vele honderden meer Kleine Torenvalken overnachtten in de bomen langs het meer langs het centrum van Ionannina. Een prachtig gezicht, vaak een uur voor het slapengaan nog jagend vlak boven het oude centrum en de rand van het meer; ook diverse groepjes zittend gezien. Het fenomeen deed zich voor op diverse avonden. Of dit een jaarlijks fenomeen is of dit jaar extra aangezet door bosbranden in de wijde omgeving is mij niet bekend.

De mooiste draadplaat die ik ooit maakte :-)

Ik ben niet zo'n fotograaf, maar af en toe heb ik een meevallertje met mijn pocketcamera Panasonic DMC-TZ70. Roodstuitzwaluw was vrij algemeen in Albanië.

Hoewel het wereldwijd ontzettend slecht gaat met deze soort, zit deze 'critically endangered' gier in Spanje juist in de lift. In de nazomer is de soort goed te doen op de bekende roofvogeltelposten nabij Tarifa. Nadat ik twee vogels tegelijk had gezien op 31 augustus, zag ik op 2 september in vier uur tijd maar liefst vijf keer een Rüppells Gier voorbij vliegen bij Cazalla. Ongetwijfeld een paar keer dezelfde vogel, maar er hangen verschillende vogels rond in het gebied. Deze kwam wel heel mooi over. Verder was het hier excellent vertoeven met enorme roofvogeltrek, voornamelijk van Wespendief, Zwarte Wouw, Dwergarend en Slangenarend.

Leuke vondst tijdens de BirdingBreaks tour Spanje samen met Nils v Duivendijk vorige week. 

Dé algemene soort bij de drinkplaats met enkele 100-en vogels

Vanuit een fotohut tijdens de hittegolf in Spanje, maar gek genoeg prima te doen. Warmte kwam pas laat op de dag als wij de hut lang en breed verlaten hebben. Memorable ochtend trouwens met vanaf eerste licht een constante stroom aan drinkende zangvogels, algemeenste was Kalanderleeuwerik en Grauwe Gors, gevolgd door Kortteen- en Kleine Kortteenleeuwerik. En natuurlijk veel Witbuikzandhoenders en iets minder Zwartbuiken. Allemaal tijdens een heerlijk BirdingBreaks tourtje Spanje 

Vier van de vijf onvolwassen  Balkanbaardgrasmussen (ssp: cantillans) die we op deze ochtend vingen. Deze soort broedt niet op Malta maar trekt door vanaf eind juli. Het staartpatroon is een erg makkelijk identificatie aspect in de hand ten opzichte van Moltoni’s.

Tijdens een ietwat saaie pelagische tocht (met als doel melitensis stormvogeltjes te fotograferen wat niet lukte) zagen we tot toch wel ieders verassing deze trekkende groep van 30 Flamingo's. Deze vogels trekken van de noord Afrikaanse kust naar Sicilië. Soms doen ze daarbij een klein natuur reservaatje op Malta aan (deze niet). Augustus is hiervoor een prima tijd. Malta komt helaas nog steeds veel in het nieuws vanwege de, inmiddels illegale, vogeljacht. Helaas ook nog steeds terecht maar er is wel veel verbeterd zeker bij de jongere mensen op dit eiland. Birdlife Malta doet hier elke dag haar best voor en kan elke hulp gebruiken.

Recent afgesplitst van Grauwe Vliegenvanger. Het taxon op de Balearen is lichter (mn op borst en kruin) dan 'onze'. Het taxon op Corsica/Sardinie/westkust Italie is ietsjes minder opvallend licht. Erg algemeen in haar verspreidingsgebied, en overwintert in sub-Sahara Afrika, dus deze heeft zeker een goede 'vagrancy potential'. Ook vanwege de 'gewone' Grauwe Vliegenvanger, die daar algemeen doortrekt, dus kan fungeren als 'carrier species'. Op kleed deze soort ontdekken in NL zou ik erg knap vinden. Ik denk dat we meer kans maken in het voorjaar, want deze soort heeft een  compleet andere zang. Zie de eerdere post van Rob van Bemmelen en zie verder natuurlijk het artikel in DB zelf.

Vanmorgen mocht ik mee met een ringerssessie hier op Malta. Een wens samen met het zien van melitensis Stormvogeltje. We vingen o.a 5 onvolwassen cantillans (oostelijke/Italiaanse) baardgrasmussen (en zagen er nog 2 in het veld) en deze hele kleine (8.9 gr tegenover gem 12.5 gram) adulte vogel (vrouw) met het staartpatroon van een Moltoni’s Baardgrasmus. Dit taxon, inmiddels gepromoveerd tot soort, is een schaarse doortrekker op het eiland. De ringer waarmee ik was (ringt al vanaf de midden jaren 70) ringt er elk jaar enkele.

Wat een lange vleugels hebben ze toch. En wat zijn ze snel. Fijne bonus tijdens een familievakantie.

De Arabische Kleine Groene Bijeneter is een van de recente IOC splits.

De 11.2 update van het IOC bevatte maar liefst 107 (!) splits en 1 lump. Zoals gebruikelijk komen de meeste splits uit Azië en Latijns-Amerika. Voor de WP is de conclusie dat er weer/meer soorten zijn te halen in Marokko, Israel, Egypte en Turkije.

1.      Rouwtapuit in drie: Westelijke Rouwtapuit, Oostelijke Rouwtapuit en Basalttapuit.

2.      Seebohm’s Tapuit, split van Tapuit.

3.      Arabische en Afrikaanse Dunn’s Leeuwerik split

4.      Split Stormmeeuw en Amerikaanse Stormmeeuw (1 geval in de WP, Azoren 2003)

5.      Kleine Groene Bijeneter in drie: Afrikaanse, Arabische, Aziatische. Alle drie broedend in (groot) WP.

6.      Gestreepte Prinia in twee (zie kaartje zoals geupload).

In Noord-Amerika is de split van de (waarschijnlijk uitgestorven) Bahama Nutchatch interessant.

De recente IOC split van de Gestreepte Prinia geeft dan dit beeld qua verspreiding. Hoe de lijn in west Syrie loopt precies loopt is wat onduidelijk, maar ergens tussen Libanon en Turkije. 

Zo’n zestig jonge vogels dit jaar.

Kennelijk een weinig gefotografeerde soort.

Deze ‘soort’ is goed te doen in het juiste habitat in de Algarve tijdens het broedseizoen en behoort tot de ondersoort ‘ambiguus’, die meer verwantschappen heeft met Kortvleugelkarekiet dan met Kleine Karekiet. Het is de enige ‘kleine karekiet’ die er voorkomt in het broedseizoen. Mooi gezien tijdens de eerste BirdingBreaks tour naar het buitenland sinds de lockdown 

De volgende in Nederland laat al veel te lang op zich wachten, maar op Fuerteventura zijn ze ook mooi! Een waterplas midden op de weg in de vroege ochtend leek kansen te bieden op een ontmoeting dichtbij en nadat ik een half uurtje er bij was gaan liggen landde er inderdaad een prachtige man woestijnvink om te drinken! Het was een heerlijke ervaring met een gemengde groep woestijnvinken en kleine kortteenleeuweriken.

Deze zat op 4 juni op een boot bij een olieveld ten westen van Stavanger. De waarnemer vraagt zich af of het misschien een Rietgors betreft. Nee, dus. Is het niet fantastisch? Mooie documentatie van "ship-assistancisme"...

Gaat om de ondersoort beema. Een van de algemeenste doortrekkers in Georgië. Zouden wij ze herkennen tussen doortrekkende flava’s? Kop is wel contrastrijker.

De Steenuilen op Cyprus zijn opmerkelijk licht. Het betreft de ondersoort llilith volgens HBW maar indigena (behorend tot dezelfde groep indien je llilith als soort gaat splitsen) als je de recente Colins guide volgt?. De roep was veelal eentonig lijkend op "onze" Steenuilen.

Deze soort doet het goed op Cyprus, HBW schrijft er dit over: "Recently increased in Cyprus, where 10 pairs estimated in 2003 and 61–68 pairs in 2009 (26)". Nu, 12 jaar later zijn er enkele honderden paatjes. In de winter aangevuld met vogels uit Griekenland. Dit soort gevallen en wetenswaardigeheden geven toch ook aan dat het NL afgewezen geval (in mijn optiek nog steeds dezelfde als later in het jaar deze, zie Fred zijn vergelijking op FB) in mijn optiek nog eens opnieuw bekeken moet worden...

Mijn bewijsplaatje van deze Zino's die één van de hoogtepunten vormde van onze recente trip naar Madeira.
Het viel ons op dat er vrij weinig fijne reisverslagen zijn van deze bestemming, iets waar meer 'platgetreden' WP-bestemmingen last van hebben. Nu is dat voor Madeira ook geen doodzonde als je een beetje je eigen research doet, maar daarom besloten wij een alomvattend reisverslag te schrijven. Het reisverslag (hoofdauteurs Lonnie en Diedert) staat nu op cloudbirders. Hierin o.a. veel betere foto's van Zino's Petrel en meer van alles wat wij tegenkwamen. Veel leesplezier! 

Een verrassing tijdens mijn korte Cyprus bezoek was een groepje van 8 Groene Bijeneters op deze plek, tijdens een dagje vogelen met deze gids. Bijna een maand te laat als trekvogels op dit eiland maar erg gaaf om te vinden en vooral te horen met als vergelijk de vele gewone Bijeneters die op het hele zuidelijke deel van dit eiland aanwezig waren.

An adult male feeding on an annual plant. The species is becoming rare (and even endangered) in some islands of the Canaries, like Tenerife and Gran Canaria, while in others (Fuerteventura and Lanzarote) is still common. 

Vanavond teruggegaan naar deze plek en nu 3 vogels mooi roepend. De vogels lieten zich zonder tape minimaal een uur af en aan zien wat zelfs digiscopen mogelijk maakte. Op Iran na mijn laatste WPer (broedvogels,  overzomeraars/winteraars en annual vagrants). Behoudens nog wat op handen zijnde splits waarvoor ik dan maar weer op pad moet. 

Van dit taxon ontbrak een foto in de galerij. Opvallend genoeg is er bij deze (en de andere Atlantische vinken) nog geen splitlust ontstaan bij de CSNA, in vergelijk met bijvoorbeeld de pimpelmeestaxa. Er zijn namelijk toch een opvallend aantal verschillen in uiterlijk maar ook zeker in geluid te vinden. Wat ons betreft mag deze zeker gesplit worden. ;)