Een goed jaar voor Sperweruilen met meerdere waarnemingen (Varanger, Kuusamo en Kamaanen).

Terwijl de mannetjes nog volop aan het roepen waren, hadden de vrouwtjes reeds jonkies. Een vrij algemene soort, die je vaker hoort dan ziet.

Meteen bij aankomst in Varanger naar de haven van Vadsø gereden waar gelukkig nog 10 Stellers Eiders zaten, waaronder 1 fraaie adulte man. Door het warme weer vertrokken de meeste al snel daarna

Giervalk is een lastige soort in Varanger, zeker de laatste jaren dus heel blij met deze (die we aanvankelijk vonden op een geslagen Moerassneeuwhoen)

Gustav Radde (1831-1903) beschreef deze soort in 1884. Radde was een Pruisisch/Russische ontdekkingsreiziger, geoloog en natuuronderzoeker. Hij werd vooral bekend om zijn onderzoekingen op het gebied van de flora, fauna en geologie in de Kaukasus en oprichter van het Kaukasisch Museum (het huidige Simon Janashia Museum) in Tblisi.

Een deel van de Steenheggenmussen trekt in de winter enkele honderden kilometers zuidelijker, waardoor het vagrancy potentieel beperkt is. Op tarsiger.com zie ik alleen een tweetal waarnemingen in Kuwait, zijnde de enige (?) waarnemingen buiten het reguliere verspreidingsgebied.

Meestal zitten Geelsnavelduikers ver op zee in deze tijd van het jaar dus deze adult in een klein haventje was een fijne bonus tijdens de tour 

Samen met mijn vrouw een weekje bijkomen op La Palma leverde zoals verwacht een record korte soortenlijst op. Deze Gestreepte Strandloper op de zoutpannen van Fuencaliente vonden we wel leuk. Volgens mij zijn er niet zoveel voorjaarswaarnemingen op La Palma.

Een mooie soort die goed te doen is in de bergen boven Camadi. Bij een drinkplek zagen we de soort diverse malen.

Enkele jaren terug is het Atlas taxon gesplitst. Deze heeft een lichte keel, minder rood in gezicht, bruine (ipv rode) bovenstaartdekveren, egalere bovendelen en flanken. Het kenmerk van de bovenstaartdekveren staat niet (goed) afgebeeld  in de ANWB gids, zie ik nu.

De Indische Rotsmus is een van de weinige WP soorten die in India overwintert. De westelijke ondersoort (ZO Turkije tot Pakistan) is een trekvogel en overwintert in India. De oostelijke ondersoort (India) is een standvogel. De soort is een lokaal vrij talrijke zomergast in Turkije. Ze prefereren pistache plantages, dadelplantages, open woodland en cultivated areas. We zagen de soort tweemaal rond Birecik.

Een andere leuke vondst was deze Roze Spreeuw, die in een boompje naast hetzelfde plasje van de Kleine Topper zat.

Deze zeer waarschijnlijke Kleine Topper gevonden op een random plasje aan de rand van de woestijn.

Mocht iemand nog toevoegingen of commentaar hebben op de determinatie, dan hoor ik het graag. Zelf nog geen tijd gehad om een echte analyse te doen en ik ben er zeker geen held in. Gemak dient de mens dus de foto's doorgestuurd naar Koen Stork die ook Pim Rijk er naar heeft laten kijken en daar komt met een slag om de arm uiteindelijk toch wel ook Kleine Topper uit.

Zie voor meer foto's hier: observation.org/waarneming/265837173.

Foto's door Simon Mitchell & Michael Boswell (deze door Michael)

De beschaving begon bij de Eufraat, maar herbergt ook de Iraakse Babbelaar. De soort komt voor in Irak, Iran, Syrie en een heel klein stukje Turkije, waar hij redelijk talrijk is langs de oevers van de rivier bij het dorpje Birecik.

In verslagen lees ik dat deze soort talrijk is in haar kerngebied, maar dit jaar was dat niet het geval. We zagen 2-3exx en we spraken vogelaars die de soort hadden gemist.

Een prachtige soort die vroeger - gek genoeg - gelumpt was met Roodstaarttapuit.

Birds of the World geeft aan:

"Race semenowi distinctive, differing in its olive-green vs pale grey breast and pale yellow vs off-white belly in male (3); slightly darker crown in male (1); more yellowish vs buffy and generally less streaked on throat and breast in female (1); very slightly larger size (effect size for male tail 1.07, score 1). Research needed to determine whether any differences exist in voice, although observations of apparent intermediate individuals on passage suggest that races intergrade in some unknown part of range. Two subspecies recognized."

Birds of the World geeft over de populatie grootte aan:

"Nominate: in Greece c. 105–205 pairs breed on three Aegean islands (Skyros, Lesbos and Chios) and 100–500 pairs in Turkey in 2013.  Semenowi: estimated as between 3000–5000 pairs in Turkey. Presence as a breeding species in N Syria and Iraq requires confirmation. In Zagros Mts, in SW Iran, population could be as low as 100 pairs."

Mochten deze twee taxa gesplit worden, dan is het westelijke dus meteen flink bedreigd. Birdlife classificeert de Smyrnagors als Near Threatened.

"Generally uncommon or rare, even in core of range. Density of 8 pairs/20 ha estimated in study area in Turkey".

Onze ervaring vorige week was (gelukkig) positiever. Je hoorde vaak tegelijkertijd 3 tot 4 vogels zingen. Hopelijk zit de vogel weer in de lift. 

In het zuidoosten van Turkije is het goed birden. In een week zagen we oa Smyrnagors, Koerdische Tapuit, Perzische Woestijnpatrijs, Bleke Rotsmus, Iraakse Babbelaar, Grijskoppurperkoet, Indische Rotsmus, Kaspisch Berghoen, Rode Bergvink, Vale Woestijnvink, Sneeuwvink, Steenheggenmus, Moabmus, Zwarte Frankolijn, Rouwmees, Griekse Spotvogel, Grote Vale Spotvogel, Grote Rotsklever, Zwartkopgors, Finsch Tapuit, Indische Kievit, Bruinkeelortolaan, Ortolaan, Rotsmus, Roodvoorhoofdkanarie en Turkse Boomklever.

Nadat we, vlak na landing, geen vogels hadden gevonden op een "roost" die we hadden gekregen, gingen we ervan uit dat het een nacht waarneming met zaklamp zou worden de volgende nacht. De dag nadien zaten we op de Troodos voor Boomkruiper, Kruisbek en Zwarte Mees. Toen we deze soorten aan het zoeken waren hoorden we plots een uil roepen! Meteen erheen en ja hoor, 2 roepende vogels waaronder 1 vogel prachtig te zien, gewoon overdag! Onvergetelijke waarneming!

Was al een aantal dagen aanwezig

Eentje uit de oude doos. Een crazy capercaillie van een aantal jaren geleden in een berggebied ten zuiden van de hoofdstad Sofia. 

Door een tip van Ferry Ossendorp kreeg ik vorig jaar een tip voor een goede plek om Iberische (Bonte) Vliegenvangers goed te zien. Op deze plek zingen verschillende mannetjes (ik zag en hoorde er 3). Er hangen hier verschillende nestkasten die gebruikt worden. De vogels worden geringd (zie mijn plaatjes). Bert, Eric en Enno waren er twee weken eerder en zagen vijf mannen. Ik vond ze best verassend anders overkomen dan onze vogels. Ik zal later nog een link naar een filmpje van de zang uploaden. Alleen een soort middels het CSNA concept tot op heden.

Als een Rode Wouw een compleet gele snavel kan hebben, kan een Zwarte Wouw dat dan ook hebben? Is de Nederlandse Geelsnavelwouw nog op andere kenmerken gedetermineerd?

Vogel met een trailcam gevideod op een dode Das. Normaal gesproken heeft een Rode Wouw ook gewoon een donkere snavel met een gele basis.

Dit jaar slechts 1 waarneming op 1 dag door 1 waarnemer in Israël (bevestigd met foto). In Jordanië wel enkele waarnemingen, maar die lijken niet betrouwbaar. Hopelijk is komende winter beter voor deze soort.

Korte, succesvolle trip met Enno Ebels en Eric Koops naar noord Spanje en omgeving Madrid. Genoemde plek erg makkelijk voor Iberische Bonte Vliegenvanger met zeker 5 zingende mannetjes in een parkje met veel nestkastjes

In de regen en kou (minimum overdag 2 graden) maar wel fraai te zien; hoogtepunt van een korte trip naar Madrid en Noord-Spanje. Verder Duponts Leeuweriken (c 10 zingend en eentje fraai te zien), Iberische Heggenmus (mabbotti; paartje), c vijf Iberische Bonte Vliegenvangers (iberiae), c vijf Spaanse Keizerarenden, c 20 Grote Trappen en een handvol Iberische Groene Spechten en wat Blauwe Eksters en Iberische Gele Kwikstaarten. 

Erg gaaf, een 'bel' met circa 500 Schreeuwarenden die over ons heen kwam. Dit flink gebleekte exemplaar vloog ertussen. Wat een variatie hebben arenden toch.

Sinds enkele jaren is de Saharawoestijnzanger (Mauretanië-Libië) door IOC gesplitst van deze Levantwoestijnzanger (Egypte-Pakistan. Voorheen Maquiszanger. De Sahara heeft lichtere, zandkleurige bovendelen, heeft lichtere onderdelen, minder gestreepte koptekening, een langere snavel en ze verschillen qua DNA en geluid.

Beide soorten zijn erg vocaal, niet schuw en ze springen als ze foerageren. Geinige soort.

De Witbandleeuwerik was dit jaar gemakkelijk te zien bij K94.

Het was weer een feestje in Israël met leuke soorten als Zwarte Roodborsttapuit, Zwarte Waaierstaart, Diksnavelleeuwerik, Dunns Leeuwerik, Nubische Nachtzwaluw, Moabmus, Oostelijke Kraagtrap, Monnikstapuit, Gestreepte Gors, Menetries Grasmus, Arabische Zwartkop, Aziatische Wespendief, Smaragdpurperkoet, Lichtensteins Zandhoen, Vale Woestijnvink, trek van vele honderden Schreeuwarenden, etc.

Helaas lijkt ook dit jaar het aantal eidereenden, waaronder ook de Stellers, in de Varangerfjord weer verder af te zijn genomen.

Voor wie dit jaar nog naar de Varanger gaat. Het is momenteel erg goed met Sperweruilen. Minimaal 13 exemplaren aanwezig op de bekende plekken.

sneeuw dit jaar in de Atlas, dus de hoogtesoorten waren geconcentreerd aanwezig op de parkeerplaats.

De Heremietibis zit in de lift in Marokko. Nu weer meer dan 600 vogels in een paar kolonies. Per jaar weer boven de honderd uitgevlogen jongen. De kolonie in Tamri wordt bewaakt en daar mag je vanaf half februari niet meer bij in de buurt komen. Een goede zaak.

Waren minimaal 20 vogels aanwezig in Oued Massa, net onder Agadir.

Waren weer twee vogels aanwezig op de bekende plek aldaar.

Een wat wonderlijke plek voor een keerkringvogel: pal naast een winkelcentrum bij een kunstmatige vijver...

Het hele verhaal is hier te lezen. 

Deze MEGA (1e voor Frankrijk en de 7e voor de WP) was zondag ontdekt door Thomas Marchal tijdens een watervogeltelling. De vogel is sindsdien steady tp. Ook vanmorgen was de vogel weer fraai te zien. Het twitch gezelschap bestond uit 25 Fransen uit het hele land, 5 Zwitsers en 2 Nederlanders. 

Mocht je overwegen te gaan: leuke mogelijke bijvangsten zijn Kleine Flamingo en Ruppels Gier. De flamingo (ongeringd en onbeschadigd) houdt zich op nabij Montpellier. De vogel bestrijkt een fors gebied, dus het kan even duren. Ik koos daarom voor de Ruppels Gier, die sinds een maand wordt gezien in/bij de prachtige Les Grand Causses, 2 uur rijden ten noorden van Montpellier. Een zekerheidje om te zien, werd mij verzekerd. Enkele keren per week worden de gieren namelijk gevoerd, zo ook vandaag om 15u, en dan wordt ie doorgaans gezien. 200+ Vale Gieren en 3+ Monniksgieren waren aanwezig, maar helaas geen spoor van Ruppels Gier.  Gelukkig was de main target al 'in the pocket'.

In 2017 was de Oriental White-eye nog te doen in Iran.

In ieder geval deze winter weer twee vogels op de bekende overwinteringsplek op het meest zuidwestelijke puntje van het vaste land van Europa.

Ook één van de soorten die ik graag wilde zien tijdens mijn vakantie op Lanzarote. Tijdens een eerdere poging zagen we al een mannetje nabij het dorpje Soo, maar die was in een flits voorbij. Bij een tweede poging op dezelfde plek gelukkig nog 5 gezien van dichtbij bij een drinkplaats, 4 mannetjes en 1 vrouwtje. Heel mooi kunnen bekijken en ze zaten ook content te zingen. Prachtige vogeltjes!