WP-soorten

Op maar een paar plekken zagen we de bonte tapuiten. Zeker de mannetjes zijn bijzonder fraai! Meer foto's en het hele verhaal in mijn blog.

Als je naar Roemenië gaat, moet je uiteraard de Reuzenzwartkopmeeuw zien. Dat is gelukkig niet heel moeilijk op de goede plekken. We zagen er dan ook tientallen in het Delta gebied. Vanuit de boot zijn ze ook nog eens waanzinnig mooi te zien en te goed te fotograferen.
Heel het verhaal en meer foto's van deze reis zijn te vinden in mijn blog.

Tijdens de 2e pelagic werden er 6 Desertas Petrels gezien. Bovenstaande vogel passeerde een paar keer dicht langs de boot. Een vluchtfoto van de bovenkant, vind ik altijd mooi.

Tijdens 3 opeenvolgende pelagics werden beide Pterodroma's telkens gezien. Deze Desertas liet zich fraai bekijken vlak voor het terugkeren tijdens de 1e tocht.

At the same time, a different male was seen in another locality of  Lanzarote. This species is irregular and scarce as a migrant in the Canary Islands, typically seen during the spring migration. 

Deze Kelpmeeuw is ontdekt op 9 december jl. en is sinds 3 januari steady aanwezig in de haven van Laredo, nabij Bilbao. In januari zag deze vogel er nog zo uit. De ringen zijn na de ontdekking in Spanje aangebracht. 

De vogel slaagde glansrijk voor de broodtest. De dikke nek wordt (mede) veroorzaakt door een stuk brood.

Net als Marc Guyt vorig jaar op een zeetripje mee geweest met Rafael Armada. Bij de fish farmes nabij de Ebro Delta is het fijn toeven tussen mei en september met tientallen Mediterraan Stovjes. De pijlen komen niet echt op de chum af en bleven op iets meer afstand. We hadden enkele langsvliegende vogels van alle drie de soorten die daar voorkomen (Scopoli, Vale en Yelkouan). 

Geen gemakkelijke soort. 'Thuis' in Härjedalen altijd vergeefs gezocht, talloze malen bij Neljän Tuulen Tupa (Kaamanen) koffie gedronken en taartjes gegeten, zonder bruinkopmees. Konttainen en Valtavaara meermaals bezocht, zonder succes. Dit jaar maar eens een locatie bezocht die Dave Gosney beschreef in 2010. En verdomd: meerdere exemplaren zingend te zien en te horen. Meestal eindigen bezoeken aan Dave's locaties in een teleurstelling (ook voor hemzelf, overigens, als je hem in zijn video's mistroostig voor zich uit ziet kijken bij weer een dip).

Meer foto's en een geluidsopname (met iPhone) vind je hier

Tijdens een vijfdaags tripje met de Alkmaarders (er woont er tegenwoordig nog maar één in Alkmaar) naar Zweden was een van de targets de Taigagaai. Niet heel erg zeldzaam, maar je moet er toch wat tijd insteken. De beste taktiek is zachtjes rond rijden op binnenweggetjes door de soms bijna vogeloze naaldbossen, maar vroeg of laat loop je tegen een familiegroepje aan en dan laten ze zich goed bekijken. Dit is een van de ouders van een familiegroepje van vier vogels.

Tijdens het Hemelvaartweekend zijn de Alkmaarders naar Zweden gegaan om een paar dagen te Idre in het buitenverblijf van Raymond van Splunder door te brengen. Onderweg - we vlogen via Oslo - deden we Elverum aan, dé plek in Scandinavië voor Laplanduil. Via Bert de Bruin (nogmaals bedankt!) een lokaal contact (Roar Solheim) gekregen die bereid was om ons een paar te laten zien, hij moest de drie jongen toch nog ringen. De ouders waren het er niet mee eens en vielen Roar - ter bescherming getooid met een oude, lederen  vliegeniershelm waarmee hij naadloos bij het Vliegende Circus van Baron von Richthofen kon aansluiten - herhaaldelijk aan onder luid snavelgeklepper. Een ervaring om nooit te vergeten! Oeraluilen waren op dat moment al uitgevlogen, dat komt wel een volgende keer.

Links: moeder, rechts: vader.

Ik heb in 2018 om dezelfde redenen als bij de vogel van Lentevreugd op Sardinië geworsteld met de determinatie van Balearische. Er was zeker ook doortrek van senator. Van ca. 10 ex. was er geen één die aan alle 'veilig geachte' criteria voldeed. Hier twee foto's van hetzelfde individu. Zie m.n. de grote witte handpenvlek in de vlucht, die in zit volledig verdwijnt. Ook heeft de vogel grijze bovenstaartdekveren en ogenschijnlijk een forse snavel. 

Tijdens de Birdquest tour vonden we dit vrouwtje Goudsnip met drie jongen, waarvan er twee zichtbaar zijn. Er zijn niet veel waarnemingen in SA dus hier waren we wel blij mee. Ze zaten nogal ver en de foto heb ik daarom genomen via de scope met m'n Iphone. De mannen van Birdquest kwamen er in de loop van de dag achter dat dit wel eens het eerste bewezen broedgeval van SA zou kunnen zijn. Bleek dit de enige foto en dus het enige bewijs te zijn.... 

Ook als dat niet zo is blijft het een pracht waarneming. Iemand die meer weet over broedgevallen van Goudsnip in SA?

Deze Krabplevieren lieten zich leuk bekijken op het strand bij Jazan, Saudi Arabië. Samen met Arthur Geilvoet leuk kunnen platen. Zie voor veel meer foto's en geluidsopnames van leuke soorten tijdens deze geslaagde trip mijn blog www.bertsbirds.blogspot.com

Wilsons Stovje spec.

Zie discussie hier.

Wilsons Stovje spec.

Zie discussie hier.

Wilsons spec. 

Zie de discussie hier.

Zie andere foto voor info.

In het Baardgrasmusgeweld van de laatste tijd maar eens een opfrisser van de Moltoni's. Terwijl ik een Balearische Roodkopklauwier aan het fotograferen was begon deze zijn liedje vlak achter me. Ik voeg nog een tweede foto toe van zijn voorname grijze mantel. 

In de late herfst zat er eentje in Zweden (gegaan en gedipt...). Dan moet Nederland toch ook weer eens kunnen?

Wat een feest om deze te zien op de Farasan Islands tijdens onze trip naar Saudi Arabie. Vanaf deze eilanden een kleine "pelagic" gedaan langs alle rotseilanden en mangroven daar. Naast deze reiger hadden we 14 Sooty Falcons, vele Sooty Gulls, White-eyde Gulls, , Swift terns, Bridled terns, Lesser Crested Terns, Brown Boobies en Brown Noddies

De fish farmes van Ra's Dibba zijn een plek om in de gaten te houden. Gelegen 2km uit de kust zijn hier afgelopen week ontdekt: 2 Short-tailed Shearwaters (1e waarneming voor VAE), 2 Sooty Shearwaters en 1 Red-footed Booby. Al langer waren aanwezig 2 Lesser Noddies en 3 Brown Noddies plus de reguliere soorten zoals Brilsterns, Socotra Cormorants, Persian Shearwaters, etc. 

Gistermiddag ben ik met een ter plekke geregelde boot ruim een uur het water op gegaan en dat viel niet tegen. Behalve de booby alle genoemde soorten gezien. Laat in de middag lijkt de beste tijd van de dag, dan komen de pijlen. Welke maand(en) de beste tijd hier is, moet denk ik nog blijken. Als iemand interesse heeft om een keer te gaan, pm me voor contactgegevens.

Deze foto toont een Lesser Noddy, die verschilt van de Brown Noddy (inzet) door oa kleiner formaat, langere, dunnere snavel plus minder contrast tussen licht voorhoofd en teugel.

Vandaag de nieuwste Dutch Birding in de bus met artikel over Grote Zilver-ID. Gelijk reden om mijn 'Grote Zilver' van de Azoren uit de oude doos te halen. Altijd vermoed vanwege de lokatie maar artikel lijkt te bevestigen dat 'mijn' vogel een Amerikaanse Grote Zilverreiger (Ardea egretta) is.

Zingend mannetje. Voor de rest van de info, zie de andere foto.

In augustus 2024 werden door een Duitse expeditie twee kolonies ontdekt aan de oostoever van Lake Nasser op zo’n 15 km van Abu Simbel. De soort werd bewezen door eierresten en een gemummificeerd jong in een van de 63 (!) nesten. Vogels werden niet gezien.

Ik had mijn reis naar deze regio al gepland en vroeg mijn gids of hij ervan wist. Nee dus. Via de DB redactie kwam ik in contact met de ontdekker en hij deelde de locatie, maar die mag pas worden vrijgegeven ná publicatie van zijn artikel in o.a. DB (komt ergens dit jaar). In januari checkte mijn gids de locatie en er bleken 8 vogels aanwezig op één van de twee kolonies. Bemoedigend.

De Grote Textorwever is algemeen in de regio Khartoum (Sudan) en wordt de laatste jaren in Sudan steeds noordelijker langs de Nijloevers waargenomen. Nu dus ook aan de goede kant van de WP grens. Het is zeer waarschijnlijk dat er tussen de grens en deze locatie (40 km) meer kolonies bestaan. Dit gebied is onbewoond en wordt totaal niet bezocht, laat staan dat er gevogeld wordt. En goed te weten dat het reisadvies voor het grensgebied rood is… Ga dus niet zonder gids.

Tijdens mijn bezoek was er slechts één paartje aanwezig op de kolonie. Het mannetje bouwde en het vrouwtje inspecteerde. Er waren twee nieuwe nesten gereed en een derde was in aanbouw. We lagen op enige afstand van de kolonie, maar het mannetje was nieuwsgierig en kwam opeens aangevlogen en ging zitten zingen in een struik naast de boot. En dat leverde wat leuke foto’s op.

Ook deze Afrikaanse soort is in de maand april jaarlijks te doen in de regio Aswan of Abu Simbel. Hij dwaalt ook wel eens verder af in verschijnt dan in Israel, maar hier is hij meer betrouwbaar.

Dit lijkt de enige plek in de WP waar hij tegenwoordig met regelmaat betrouwbaar wordt waargenomen, met name in de wintermaanden. Ze worden vanaf een uitkijkpunt niet ver van het vliegveld bij Abu Simbel regelmatig overvliegend gemeld. Deze zat zo'n 1,5 uur varen vanaf Abu Simbel aan de oostoever van het meer.

Op de valreep, voor vertrek naar het vliegveld, toch nog deze beauty kunnen bewonderen. Een paartje zat naar elkaar te roepen en beide lieten zich zo nu en dan zien. Deze (het mannetje?) het best. Is van oudsher viel ingevoerd in de Al Abbassa area (visvijvers en rijstvelden) samen met de Goudsnip. Heb beide daar niet kunnen vinden ondanks twee dagen zoeken. Het viel me op dat de rietranden veel weggehaald zijn en worden. Denk dat de Fayoum een goed alternatief is al waren ze ook hier al bezig met vernietiging van het habitat... 

Zoals in de DB Terugblik vermeld werden nabij Fogo twee Black-capped Petrels gezien op 21 maart. Robert Flood, Scott Reid en Kirk Zufelt zagen deze Caribische soort - inmiddels een reguliere verschijning in de winterse Kaapverdische wateren - in samenwerking met Projecto Vito, een groep effectieve biologen die zich inzet voor de biodiversiteit op de Kaapverdische eilanden. Deze soort is nog niet eerder zo goed gefotografeerd in de WP.

Foto: Kirk Zufelt (met toestemming geplaatst).

Wie wil deze nou niet op z’n lijst hebben? Ik ben een Pokemon vogelaar (gotta catch them all…) en dus hoort deze erbij. Bovendien zat er nog geen goede foto van de soort op de site. Deze zit toepasselijk midden op de Nijl bij Aswan met een bewijssoortje ernaast.

Het vogelen in het zuiden van Egypte is niet altijd gemakkelijk. Geen scope en veel lokaties zijn lastig bereikbaar en vragen soms enige moed om er te komen. We (ik had een prima lokale gids) zijn toch maar één keer teruggefloten omdat we ons op militair terrein bevonden. Verder soms gedoe om dingen te regelen en de checkpoints te omzeilen of door te komen. En vooraf zijn de zaken goedkoper dan je uiteindelijk betaalt.

Maar de resultaten waren prima: Grote Textorwever (komt een separaat verhaaltje over), Afrikaanse Dwergaalscholver, Afrikaanse Bonte Kwikstaart, Geelsnavelwouw, Herdersplevier, Maskerduif, Afrikaanse Nimmerzat, Smaragdpurperkoet, Senegalese Griel, Afrikaanse Kleine Groene Bijeneter, Mangrovereiger, Rosse Waaierstaart, Nijlhoningzuiger en Steppevorkstaartplevier zorgden voor de hoogtepunten. Leuk zijn ook de Bonte- en Smyrna-ijsvogel, Indische Karekiet, Westelijke Gestreepte Prinia, Maskerklauwier en Groene Bijeneter, maar die zie je echt veel. Oh ja, en de Nijlgans natuurlijk…

Een aanrader dus, maar probeer het niet alleen. Neem een gids!

Morgen terug naar Cairo waar ik nog een laatste poging ga doen voor de Senegalese Spoorkoekoek. Deze en de Goudsnip zijn de enige dips tot nog toe.

Tijdens ons verblijf konden we ook nog een Afrikaans waterhoen twitchen. Liet zich vrij kort maar mooi zien. Eerste geval voor Marokko.

Op twee plekken in de wand een adult, op één plek een adult met 3 jongen - toffe soort !

Deze Middelste Zilverreiger zat afgelopen winter bij East Kwahr, vlakbij Salalah. De vogel zat vaak dichtbij en is denk ik de meest gefotografeerde Middelste Zilverreiger daardoor van afgelopen winter. Ik plaats deze foto vanwege de discussie onder deze foto. Ik denk dat dit dezelfde vogel is, maar (andere) meningen zijn welkom.

Deze week een rondje Egypte om nog wat WP soorten bij te schrijven. Na de split ontbrak deze nog in de galerij. Vele tientallen gezien aan de groene oostkant van Lake Qarun. Ook de "gewone" Groene Bijeneter was in grote groepen aanwezig. 

Van Marrakesh richting Merzouga, is dit 1 van de beste en logistiek eenvoudigste plekken om Scrub Warbler ssp saharae (die met het lichte oogje vs. de oostelijke inquieta met donker oog) mee te pakken. Een klein onverhard weggetje aan 31°35'10.9"N 4°59'29.6"W leidt naar een soort parking 31°35'10.7"N 4°59'21.2"W, en van daaruit loop je richting oost doorheen een wadi met struikjes. De Scrub Warblers zitten soms rondom de 'parking', maar vaker meer oostelijk (ik had ze hier: 31°35'16.1"N 4°59'01.7"W). Dank aan Joachim Pintens, die er enkele dagen eerder was, en mij de tip gaf om direct 300m oostelijk te beginnen zoeken, op die manier kostte het mij een kwartiertje. Er zijn blijkbaar nog mensen die proberen en ze hier (en op de andere plek (31°45'17.1"N 4°49'57.9"W) niet of slechts na uren zoeken weten te vinden. Ze reageren goed op geluid (zelfs midden op de dag, in dit geval, vandaar ook het harde licht). Verder zat er nog een groepje Fulvous Babbler (of Chatterer?), zingende Klapekster (ssp. algeriensis), Woestijntapuit (ssp. homochroa),... 

Afgelopen week was ik met het gezin op vakantie in Marokko, en bijgevolg werd er weinig tijd in vogels gestoken. Maar hier en daar kon ik toch even mijn ding doen. Sahelzandhoen was nog nieuw voor mij, en ik kon heel erg genieten van ca. 50 vogels (overwegend vrouwtjes, zoals dit exemplaar) bij een droogvallende wadi!

Ook een van de targets in een rondje zuid Marokko is deze Atlasbergvink, inmiddels wel weer gelumpt met Rode Bergvink. Na even zoeken toch erg mooi gezien in het bekende bergdorpje. Linkje naar het verslag hier. 

Ook nog leuk om te benoemen is een Amerikaanse Goudplevier die we vonden in Souss-Massa NP, pas de 7de voor Marokko. 

Afgelopen december met Tim Schipper, Rodny Stolk, Thomas Los en Geert Hooijmeijer een last-minute reisje naar zuid Marokko gehad. We vlogen op Agadir en vanaf daar een rondje gemaakt via Boumalne Dades, Ouarzazate en Oukaïmeden, om weer te eindigen in Agadir. Heel veel specialiteiten zijn in dit rondje makkelijk te doen, maar om echt alles van het zuiden mee te pikken moet je toch ook nog wat oostelijker naar bijvoorbeeld Merzougha (o.a. voor Woestijnmus). Een klein verslag van deze trip is hier te vinden. 

Deze Maghrebbosuil was toch wel een van de belangrijkste targets. Op deze plek, in ongeveer de enige bomenrij van Ouïkameden, erg makkelijk. Op een andere goede plek, iets lager op dezelfde weg, hadden we alleen een verre roepende vogel. 

Zie voor info het andere plaatje.

Al op 1 januari gevonden en lokaal een grote hit begreep ik van de bewoners van een landgoedje in het buitengebied in het uiterste noorden van Jutland. Het beestje vermaakt zich prima en wordt op een voor vogelaars prettige plek bijgevoerd. Het komt daar 2-3 keer per dag terug en  dat levert mooie plaatjes op. 

Bezoeken kan, maar men vraagt tevoren een afspraak te maken. Telefoon op Dofbasen te vinden of bij mij op te vragen.

Roodstaarttapuiten zie je hier regelmatig. Herkenning op afstand is niet altijd simpel.

Dit jaar flink wat bruine genten langs de kust en verassend genoeg geen maskergent gezien

Wat vroeger een prachtige plek was met veel groen en begroeiing is het nu een plek geworden met overal rotzooi en veel dode bomen. Ondanks dat blijft het magisch voor vogels met 2 vale lijsters, 2 zijdestaarten en een kleine vliegenvanger. De vale lijsters en de zijdestaarten eten van de dadels en zijn lastig te vinden in de hoge dadelpalmen,

Jabal Samhan is de meest betrouwbare plaats om de zwarte arend te zien. Loop voorbij de groep van drie zendmasten en kijk in ZW -richting. Kom rond 9.00 bij voorkeur met zwakke wind uit zee. Deze keer zat de vogel eerst een lange tijd op zijn favouriete uitkijk punt werd toen weggejaagd door waaierstaartraven en lande vervolgens weer op zijn plek.

De grot hoog in Wadi Darbat is een betrouwbare plaats om deze vogel te zien. Met wat geluk en vasthoudendheid vind je hem ook elders zoals op deze dripping pipe.

Hoe bijzonder is het om op een van de vele graslanden bij Shisr een groep van 20 van de ernstig bedreigde steppekievit te vinden.