De IOC volgt Alström P & K Mild. 2003 (het Piepers en kwikkenboek). Daarin worden werae en citreola als 1 ondersoort beschouwd. Net zoals bij de gele kwikken, is de onderlinge genetische verhouding tussen de drie citroen-taxa complex. In hun mtDNA zijn ze alle drie duidelijk discreet en erg eenvoudig te onderscheiden (ook van de gele kwik-taxa). Er is wel iets merkwaardigs aan de hand: calcarata is t.a.v. het mtDNA zeer nauw verwant aan de westelijke gele kwikken, terwijl de twee andere ondrsoorten in het mtDNA veel meer op de (noord)-oostelijke gele kwik-taxa lijken.
Autosomaal echter, clusteren de drie citroen-taxa fraai als een apart groepje met enige noord/zuid (dus calcarata vs werae/citreola), en zijn ze anders dan de gele kwik-taxa.
Al met al dus complex, en het zou goed kunnen dat voornoemde auteurs ook de geringe (of helemaal niet) kleed-verschillen tussen werae en citeola hebben meegewogen.