Ik ben benieuwd naar jullie mening over dit artikel

Weet niet zo goed wat ik hiervan moet vinden, zo is bijv. Red-billed Quelea gezakt naar plaats 68 (..).

Uuhh, nou gaat iemand mij vertellen dat (volgens het artikel waar Rinse hierboven naar verwijst) de Strandleeuwerik de op 7-na-algemeenste soort is in de wereld...? 
Ik zou wel eens willen weten waar die schatting op gebaseerd is... 

Volgens het one out all out principe: ik geloof er helemaal niks van...

Kijk die 95% confidence intervals dan: Grote Burgemeester, ondergrens 11 miljoen, bovengrens 78 miljard! Bonte Stern ondergrens 8,5 miljoen, bovengrens 55 miljard. Het kan nog erger: bij zo'n 100 soorten verschillen de onder- en bovengrens met een factor 10.000 of meer!

Verder staan er verdacht veel vogels uit Noord Amerika in de top 30 (een stuk of 20). Zou dat te maken hebben met het feit dat ze eBird data hebben gebruikt om dichtheden te schatten? Geen wonder dat Red-billed Quelia zo laag scoort.

Vergelijkingen met 'echte' schattingen geven ook weinig vertrouwen. Over de  Australische Grey Falcon (Falco hypoleucos) zegt HANZAB "estimated total population c. 1000 pairs and probably fewer than 5000 individuals". Het nieuwe artikel schat de populatie op 323.303 individuen (ondergrens 3173, bovengrens 32 miljoen).

Het kan ook omgekeerd. BirdLife schat de populatie van Blauwe Vink op 2,000-5,000 individuen. Het nieuwe artikel schat de populatie op 155 individuen (ondergrens 2, bovengrens 14.200).

Het aantal Zino's Stormvogels wordt door BirdLife op 160 geschat. Het nieuwe artikel schat het aantal op 76.301 (ondergrens 789, bovengrens 7,4 miljoen). 

De 'leukste' vind ik California Condor. In 2019 waren er 518 individuen in het wild of gevangenschap. Het nieuwe artikel schat de populatie op 94.220 (ondergrens 1171, bovengrens 7,8 miljoen)!

Ik sluit mij aan bij Wim. Ik geloof er ook helemaal niets van. Wat mij betreft hebben de auteurs keurig geïllustreerd dat hun methode niet deugt.

Exact, helaas werden de globale resultaten van dit artikel al in diverse dagbladen samengevat. Wat een misleiding

De auteurs komen tot ongeveer 50 miljard vogels op aarde, zes per aardbewoner. Is dat dan ook een slag in de lucht? Ik vind het best veel. Waar zitten die allemaal dan? Van gemeente Katwijk (60.000 inwoners) moet ik door 3.000 hectare toch vrij lege duinen naar Den Haag (500.000 inwoners) dan door een leeg Westland naar Rotterdam (600.000 inwoners) etc. Toegegeven, ook in de bebouwde kom zitten vogels... 

Red-billed Quelea? Twaalf dagen door 'leeg' Namibië leverde slechts een handjevol op.

Enfin,de wereld is groot zullen we maar zeggen.

Iemand zij ooit: "wetenschap is ook maar een mening.". 

Tja, als je verkeerde aannames doet dan geldt het aloude adagium: 'shit in is shit out'.

@Jelle, je haalt de beroemde denker Donald Trump nu toch aan? ;)

Gijs, bij de schattingen van 9300 van de 9700 soorten in hun dataset verschilden de onder- en bovengrens met een factor 1000 of groter (e.g. 10 miljoen vs. 10 miljard). Het totaal aantal vogels op aarde werd weliswaar geschat op ongeveer 50 miljard vogels, maar die waarde moet dus ook een gigantische confidence interval hebben, waardoor je er eigenlijk niks zinnigs over kunt zeggen.

Het is / zijn: 'statistical rigor', 'statistical noise' en 'simple models'. En dat de pers dit oppikt bewijst hoe beroerd (ook) die onderlegt is in wat zich buiten daadwerkelijk afspeelt.

Jackson, J.B.C. 1997. Reefs since Columbus. Coral Reefs 16: 23-32.

p24: Another insidious consequence of this “shifting baseline syndrome” is a growing ecomanagement culture that accepts the status quo, and fiddles with it under the mantle of experimental design and statistical rigor, without any clear frame of reference of what it is they are trying to manage or conserve.

Jackson, J.B.C., K.E. Alexander. Introduction: The Importance of Shifting Baselines. In: Jackson, J.B.C., K.E. Alexander, E. Sala (eds.). 2011. Shifting Baselines. The past and future of ocean fisheries: 1-7. Island Press, Washington.

p4: In contrast, most ecologists, fisheries biologists, policymakers, and fishers today focus on quantitative estimates of population size rather than on functional processes. Conventional scientific wisdom tells us that historical data are rarely precise enough to estimate past populations (although evidence mounts to the contrary), so realism is sacrificed for precision. But such “precisionism” is seriously misguided. It focuses on recent fluctuations of a few percent while ignoring extraordinary losses in the past. We miss the signal by focussing intently on what is all too commonly statistical noise.

Ricklefs, R.E., D. Schluter. Species Diversity: Regional and Historical Influences. In: Ricklefs, R.E., D. Schluter (eds.). 1993. Species Diversity in Ecological Communities, historical and geographical perspectives: 350-363. The University of Chicago Press, Chicago.

p350: Ecological insights gained from simple models, laboratory systems, and controlled experiments in nature, while valid in their own contexts, do not transfer well to natural systems, in which spatial heterogeneity over a variety of distances, historical development of species assemblages, and evolution enter the overall equation for coexistence.