Vuurgoudhaan

Op een slof en een ongestrikte schoen...
Terwijl ik bezig was m'n schoenen aan te trekken, zag ik vanuit een ooghoek in de tuin een klein vogeltje als een razende door de Hulst raggen. De veter die ik aan het strikken was liet ik uit m'n vingers vallen om naar het raam te lopen. Tot mijn onuitsprekelijke vreugde zag ik dat het een Vuurgoudhaantje was. Snel de camera gepakt en op een ongestrikte schoen en een in allerijl aangeschoten slof de tuin ingerend. Twintig minuten lang - voordat hij naar de heg van de overburen vloog - was het prachtige vogeltje te volgen bij zijn zoektocht naar insecten en spinnetjes. Man, man (& Vrouw, vrouw) wat een weelde om daar getuige van te zijn!