Wereld-soorten

Een van de twee endemen op Rodrigues Island.  Verslag van de trip volgt op deze site.

Het gaat me eigenlijk niet om deze soort maar om de eerste twitchable Japanese Night Heron voor buitenlanders die begin Januari bekend is geworden in zuid Japan in Odaka Ryokuchi Park in Nagoya. De vogel zou hier vorige winter ook overwinterd hebben. Momenteel wordt die massaal bezocht door Japanse vogelaars en fotografen.....

Tijdens een kort verblijf nabij Abu Dhabi als tussenstop op weg naar Sri Lanka, voornamelijk om Egyptische Nachtzwaluw te zien (gelukt), zagen Steve James en ik ongeveer 10 van deze "Braamsluipers". Redelijk grootsnavelig. Aan de overkant van de zee overwintert Althea. HBW spreekt een vermoeden uit dat deze vorm in de winter ook wordt gezien op het Arabisch Schiereiland. Birdfinders die wij tegen kwamen in het veld schreef deze vogels als Althea weg, zouden ze gelijk hebben?

Deze soort zullen we nooit in onze streken tegenkomen. Het was een van de eerste digiplaatjes die ik maakte met toen nog de "beroemde" Nikon Coolpix. Voor deze soort moet je toch wel naar de Aleoeten of aan de andere kant naar Bering Island om hem te zien. Ook in vlucht vanwege door de donkere ondervleugels niet moeilijk te herkennen. Op de foto zitten er een paar tussen de veel algemenere (Pacifische) Drieteenmeeuwen. De soort is "te lief" t.o.v. deze soort en wordt daardoor verdrongen in de gemengde kolonies en naar de lager gelegen rotsen verdreven waarbij ze meer kwetsbaar zijn ten tijde van slecht weer. De meeste mensen doen de soort op St'Paul maar tijdens deze reis was ik in de gelegenheid om ook (was in 2002 op St'Paul) te bezoeken. Leek me een leuke afwisseling na de Ringsnavel-discussie.

Zes jaar geleden heb ik heel veel moeite moeten doen om deze soort te zien. Vandaag waren ze erg makkelijk. Goed te onderscheiden van de Halsbandparkiet op geluid en het vrouwtje heeft een zwarte snavel. Bovendien zijn veel exemplaren geringd. De aantallen geintroduceerde vogels leek groter dan voorheen. Waar ik in 2011 sporadisch een Common Waxbill zag in het NP, zag ik er vandaag tientallen. En dan heb ik het nog niet over die duizenden Red-whiskered Bulbuls.

Oftewel Chinese Klauwier. Beige beesten met behoorlijk witte buiken en oranje flanken (hier in avondlicht!)

Nog niet zo'n hoofdpijndossier als de braamsluipers (waarvan ik aanneem dat de nooit tikkende/altijd ratelende kleine vale exemplaren in Desert NP minula waren en de rest een onontwarbare kluwen van halimodendri en blythi. Ze lieten zich erg slecht zien...

Een leukere en mooiere soort dan gedacht. Ze hybridiseren massaal met wilde eend. De achterste vogel heeft groen aan zijn kop, dus waarschijnlijk een hybride.

Wanneer komt de eerste in Nederland?

Hier een Mongoolse pieper in broedkleed

Het strand bij Crandon Park is misschien wel de beste plek om deze zeldzame plevier te zien. In een groep met honderden Semi-palmated Sandplovers en Drieteenstrandlopers had ik er maar liefst 26!!

Niet echt zeldzaam, maar wel erg lastig om de vogel goed te zien.

American Bittern liet zich makkelijk fotograferen. Green Cay Wetlands is een van de betere birding hotspots in Florida.

De enige endeem van Florida was nog heel moeilijk. Op de bekende plekken van Juno Beach en Jupiter Ridge kon ik hem niet vinden. De volgende dag had ik meer succes in Dickinson Park. Ik had er minstens 3.

De enige plek om de Manenduif in Thailand te zien is op de Similan eilanden. Deze zijn alleen te bereiken middels georganiseerde snorkeltochten. De duiven foerageren 's morgens vroeg op de grote kampeerplaats en verdwijnen na ongeveer drie kwartier weer het woud in. 

Zeer fraaie maar bewegelijke zangertjes lokaal in de hooglanden.

De hike de vulkaan op (met krukken) was zeer de moeite waard.

Geïsoleerde bergtop in W Guatemala waar resident.  

Gevonden na een half uurtje de dorre oevers van een vogelrijk meer afzoeken. Heel mooi zo van dichtbij. Hij komt tot in Zuidoost-Iran voor, dus een leuke voor de Groot-WP'ers.

Op een (duidelijk!) regelmatige overwinteringsplek.

Is de enige andere Oostelijke Roodstaarttapuit in de galerij niet stiekem tóch een 1e-jaars Westelijke (veel donkerder)?

De moeilijkste Andamanen-endeem die ik zag (de kenners weten dan dat ik de kerkuil miste). We vonden een nestbouwend paartje (mannetje zocht materiaal, vrouwtje zat op het nest) dat zich op twee dagen leuk liet bekijken. Hij riep maar één keer (een drievoudig, diep "hoew"), dus helaas geen opname...

De enige andere opmerkelijke endemen zijn de behoorlijk algemene White-headed Starling, de zeker niet lastige Andaman Crake en -mijn favoriet- de als een laughingthrush opererende Andaman Treepie. Verder zijn het allemaal lichte variaties op een thema, maar van de endemische ondersoorten had ik de merkwaardig gelokaliseerde Pale-footed Bush Warbler toch wel willen zien…

De copy-paste-avifauna werd nog wel opgeleukt door een paar zeldzame overwinteraars: een Kuifeend, twee Pijlstaarten, Draaihals en Grey-bellied Cuckoo.

Meteen achter de ingang van dit natuurreservaat. Magellanic Horned Owl.

Niet te missen op dit stukje rotskust bij Cachagua. Ca. 6 ex. over amper 1 km. Mooi actief.

Een van de hoogtepunten van de reis naar Madagaskar, een handtamme Scaly Ground Roller.

Niet echt een verwachtte soort maar volgens de lokale gids zaten er 6 exemplaren.

Niet echt een verwachtte soort maar volgens de lokale gids zaten er 6 exemplaren.

3 tp

http://observado.org/waarneming/view/122322481

Eigenlijk is er maar een plek waar ie momenteel goed te doen is bij Sinharaja. Het verloop was bijna traditioneel,  ruim op tijd aanwezig op de plek, geen spurfowl te bekennen dus we houden ons bezig met Sri Lanka Blue Magpies, Layards Parakeets, Red-faced Malkoha's en Spot-winged Thrush. Geweldig en allemaal prachtig te zien. Er kwam zelfs even een Slaty-legged Crake voorbij scharrelen. Maar steeds maar geen Spurfowl zodat we om 930h besluiten om te gaan. De eigenaar van het huis van waaruit de vogels zich normaal laten zien maant ons om nog heel even te wachten, tot 945h. Ok, geen probleem, dat doen we. Maar om 945h nog altijd geen Spurfowl. We gaan richting de jeeps als de eigenaar ons andermaal weet over te halen om nog een kwartiertje te blijven....meer uit plichtsbesef stellen we ons opnieuw op aan de rand vd tuin met zicht op de mooie open plek in het regenwoud. Dan is het 1000h en zeg ik dat het nu dan echt tijd is om te gaan. We berusten ons in de situatie en keren om en terwijl dat gebeurt zegt een vd deelneemsters: en wat zijn dat dan? En het ongelooflijke gebeurt: daar komt een paartje rustig aanwandelen en laat zich vervolgens prachtig zien...! Het zijn van die momenten tijdens een tour die iedereen wel herkent en die het vogelen zo leuk maken, wat een heerlijk moment! De fooi voor de eigenaar mocht er vervolgens best zijn

Algemeen als overwinteraar in Sri Lanka, Grauwe Fitis is zeldzaam 

Speciaal voor Jelle: in de stinksloot achter het busstation :-)

Beste plek om deze soort te fotograferen

Jong mannetje

Vorig jaar alleen gehoord, zo leek het nu ook te gaan tot we in de middag deze tegenkwamen! Een van de lastigste endemen van Sri Lanka

Dwaalgast in Sri Lanka

in het bekende Victoria Park in Nuwara Eliya (totaal 2 man en een vrouw), dit jaar een stuk eenvoudiger dan een jaar geleden

De Gentoo was waarschijnlijk net zo verrast met het zien van deze verdwaalde "big boy" als wij! 

De Gentoo was waarschijnlijk net zo verrast met het zien van deze verdwaalde "big boy" als wij! 

"Captain, could you please turn the ship?" Een paar minuten later deze foto genomen... 

In en rond Arusha, w.o. Duluti Lake meerdere Madagascar Squacco Herrons gevonden

Op de laatste ochtend van mijn verblijf in Inner Mongolia hebben we onze best gedaan Laplanduil te zien op deze locatie. Ik had de soort in Canada en Finland, maar dit is een soort die je "niet voorbij mag rijden". Het koste wat zoektijd en uiteindelijk vonden we een paar van deze majesteuze vogels. Vooral in vlucht (bijna in slowmotion) is imposant. Ze zijn schuwer dan ik ze ken uit mijn eerdere waarnemingen.

De vierde waarneming voor dit gebied.

Ik was verbaast toen we met ruim -10 deze Bosgors vonden op een verlate mestvaalt samen met o.a. 50+ Pallas Roodmussen en Grote Barmsijzen. Later die dag vonden we er nog 4 dus blijkbaar niet zo heel raar. Enno wist mij te herinneren dat de soort ook in de koude streken in Japan overwinterd en dus winterhard is.

Nog meer pitta-geweld. Een echte beauty...