Wereld-soorten

Bijna-endeem met een gele broek.

De Colorado trip is in eerste instantie bedoelt voor het zien van amerikaanse grouse soorten. Tevens zie je een aantal vink en gors soorten. Dit jaar scoorden we ook 100% met de spechten soorten (nee, nee geen Ivory-billed :-)). Deze specht was mijn laatste Holarctische spechten soort, als je de Lilfordi als ondersoort wil zien van Witrugspecht. April is de maand waarin het lastig is ze te vinden. Afhankelijk van het weer zijn ze nog niet terug op de broedplekken en ze zijn vaak wel onderweg ernaar toe vanaf de overwinteringsplekken. Ik had me via e-bird goed voorbereid. Stopte de auto om me te orrienteren en te bepalen hoe verder te gaan. Gelukkig stond mijn raam open waardoor ik wat gerommel aan een boom hoorde naast mijn auto...soms zit het mee...

Op de laatste dag van onze Coloradoreis ontbrak nog een goede kijk op deze ijsgors soort, mijn laatste (er zijn er vier). Eerder op de trip hadden we nabij Colorado Springs wel een onvolwassen man en een verre adult man en vrouw gezien maar dat was niet echt bevredigend. Deze soort is in (zang)vlucht ook goed herkenbaar aan het (vele) witpatroon in de staart. Deze plek is een van de makkelijkste plekken voor de soort in de broedtijd.

Eerder deze week ging ik de mist in met de determinatie van een digi van mijzelf van een Bonapartes Strandloper op Aruba. Tijdens het verder verloop van deze reis kwamen we onderweg deze solitaire Bairds tegen op een bijna drooggevallen poel in de, net in voorjaarspracht komende, prairie van Colorado. Ruitechnisch voor mij wel een opmerkelijk beest. Redelijk "afgeragt" winterkleed en nog weinig sporen van zomerkleed veren. Toch lijkt deze vogel goed op weg naar zijn broedgebied zo vroeg in het voorjaar al in Colorado. Dat zomerkleed zal dus nog wel volgen??

Voorjaarskleedjes uit Nicaragua. Grote verrassing zo’n 30+ Bona’s op het strand aan te treffen waaronder “territoriale” vogels.

Voorjaarskleedjes uit Nicaragua. Grote verrassing zo’n 30+ Bona’s op het strand aan te treffen waaronder “territoriale” vogels.

Voorjaarskleedjes uit Nicaragua. Grote verrassing zo’n 30+ Bona’s op het strand aan te treffen waaronder “territoriale” vogels.

Voorjaarskleedjes uit Nicaragua. Grote verrassing zo’n 30+ Bona’s op het strand aan te treffen waaronder “territoriale” vogels.

Begin April arriveren de eerste Dougalls Sterns op Aruba. Ze broeden er op eilandjes langs de kust. Hier staan er vier op de foto. Het betreft dezelfde ondersoort als bij ons. Nog redelijk stil overigens deze zomer betreffende deze soort in NL...

Een beetje een saaie soort voor de mensen die naar Zuid-Amerika reizen. Voor mij als Holarctische soortenverzamelaar niet. Naast deze was en is Woodsnipe de enige Holarctische steltloper die nog ontbreekt. Deze soort, en dan met name de ondersoort cayennensis is zich al jaren naar het noorden aan het uitbreiden. Op Aruba en Bonaire broeden al meerdere jaren enkele paartjes en met name golfbanen, salina's en sewage works zijn de plekken waar deze soort nu te vinden is. Nog steeds in lage aantallen.  Deze soort staat (nog) op de D lijst in de US (een zwervende vogel in juni 2006, van deze juiste ondersoort, voor het eerst opduikend in Florida). Hij wordt al wel genoemd in Rare Birds of North America (Howell, pagina 191/192)

Fijne split van Prevost's Ground Sparrow en één van de weinige echte Costa Rica endemen.

Redelijk recente split van Masked Yellowthroat. Lokale verspreiding maar easy op de juiste plek. 

Best een saaie split maar toch ff meepakken als je in de buurt bent, algemeen is ie niet.

Zeledonia; een soort kruising tussen een goudhaan en een antpitta als het aan mij ligt. Zeer gaaf skulkertje in de hooglanden van Costa Rica en Panama.

Het missen van de Steltstrandloper nabij Neer in Limburg vorig jaar blijft pijn doen, die komt nooit meer, :-) maar de leuke aantallen van deze soort als trekkende steltloper op Aruba was een mooie goedmaker. De vogels waren "op weg naar" zomerkleed en ik denk dat ik er wel 150+ gezien heb, voornamelijk op Aruba terwijl ik de soort in de US toch vaak moeilijker in leuke aantallen kan vinden.

Een van de hoogtepunten van de BirdingBreaks reis naar Sichuan was deze endemische Pere David's Owl op klaarlichte dag. Sichuan was wel een heel gave bestemming met stapels Phyllo's, Roodmussen, Parrotbills en hoentjes.

Bonte Stern was voor mij een ontbrekende soort, tot deze datum. In de Holarctic kom je de soort weinig tegen (i.t.t. tot Brilstern) en verschillende malen heb ik voor niks gezocht op plekken waar ze als dwaalgast zijn gezien (Azoren). Op Aruba is het nog de enige overgebleven actieve stern samen met noddy's, nog steeds mogelijk de soort goed te zien. Dankzij Dick Meijer kon ik met een familielid van hem en een bevriende locakale vogelaar, per boor(=t) dichtbij dit eiland komen. De jongen waren al groot (deze soort start in januari al met broeden). Ook broedt Brown Noddy er (arriveert later) en enkele paartjes Black Noddy (arriveert nog later). Met deze soort heb ik weer alle soorten op de NL lijst gezien. En Aruba is toch ook een beetje NL :-)

Redelijk algemene eend in Colorado en samen met Blauwvleugeltaling (welke schaarser is) een van de "zomereenden" daar. In Europa wil het niet lukken om  serieus genomen te worden. De soort wordt sporadisch gezien in het oosten van de US en de noordelijke vogels trekken gelijk aan onze Zomertalingen. Ondersoorten van deze soort zouden enigsinds herkenbaar moeten zijn (deze noordelijke en trekkende ondersoort heeft het minste vlekking op de onderdelen). Een geval in Mei 2004 op de Outer Hebrides spreekt tot de verbeelding en was er niet een in Marokko recent? Zou leuk zijn als die wat uiterlijk betreft op de noordelijke vogels lijken....

Naast de grouse, zijn de Rosyfinches ook een specialiteit van een Coloradotrip. Een "dingetje" is dat April goed is voor de grouse maar laat voor de Rosyfinches. Je hebt eigenlijk slecht weer nodig om de vogels vanuit de toppen van de bergen naar beneden te brengen. Je kan er Brown-capped (hier ook op de foto en nagenoeg een "Colorado endeem"), Grey Crowned, Hepburns (ondersoort van Grey-crowned) en Black zien. De laaste is de moeilijkste. Het zijn (net als Grey-crowneds) trekvogels naar elders in de US. Gelukkig lukte het me nog om alle soorten te zien.

Zappy's flycatcher, een niet algemene soort. Het is nog onduidelijk waar de vrouwtjes Zappy's verschillen van Blue and white flycatcher.

Een gewone, algemene soort.

We zagen in totaal 2 erg donkere en fijn gebouwde vogels tussen de vele Kleine Mantelmeeuwen rond Dakhla. Ik ben geen meeuwen man en zal het nooit worden. Vroeger dufte ik gewoon "fuscus" te zeggen, nu ben ik wat voorzichtiger.

Voornaamste doel van de reis naar Taiwan met Jan van der Laan was deze Pitta. Hier een record shot door het enige doorkijkje in de vegetatie. We vonden die dag drie vogels, maar zagen alleen deze. Deze Pitta overwintert in Borneo en zit in de zomer in Oost-China, Korea, Japan en Taiwan. Het is een steeds schaarser zomergast met nog maar 25% van de populatie op deze plek in vergelijking met 10 jaar terug.

Eindelijk weer eens met eigen ogen aanschouwd dat Oosterse Vorkstaartplevieren een lichte achterrand kunnen hebben aan de armpennen, zelfs op oudere veren. Ook meerdere vogels waarbij de schacht van de langste handpen duidelijk wit was ipv bruin.

Naar aanleiding van de foto van Jan hier een goudlijstertje van winter 2014 in hetzelfde gebied. Bij deze dacht ik aan aurea. Zou leuk zijn als het de lokale ondersoort van dauma zou zijn, maar dit is toch wel een erg fors en licht beest. Jan, wat denk jij? Is ie veel anders dan jouw dier?

Dit hoen heeft nog steeds een grote verspreiding in de US, maar ook hier is waakzaamheid betreffende het verdwijnen van zijn habitat een voornaam ding. Wij zagen er (slechts) 9 op dit lek. Minder dan in de jaren ervoor maar het moet opgemerkt worden dat leks kunnen verplaatsen. Het baltsgedrag op zich is het meest bizar als je hem vergelijkt met Lesser en Greater P.C. Ze "draaien" als een soort speelgoed dingen op de prairie, het liefst op een helling.

Op Taiwan zit een grote Zoothera die wordt ingedeeld onder Z dauma iriomotensis van de Ryukyu Eilanden van Japan, maar vogels van Taiwan zijn bijna zo groot als Amami Thrush Z major. In de winter kan de herkenning bemoeilijkt worden doordat Z aurea er komt overwinteren.

Deze vogel was gepaard met een andere vogel en ze verdedigden een territorium.

Op Taiwan zit een endemische goudhaan. Zijn kruin staat echt in de fik!

De mooiste soort van Taiwan is Mikado Fazant. Er woont al zeker 15 jaar een man bij kilometerpaal 47 in het Dasyueshan National Forest Reserve.

Alleen was deze plek niet bereikbaar, omdat er bij paal 47 een aardverschuiving had plaatsgevonden en de weg was afgezet bij kilometerpaal 43. Gelukkig was er nog wel een bergweggetje waarbij je tot paal 49 kon geraken. Daar was ook een afzetting met allerlei dreigende teksten in het chinees. Dit hek stond op een kier en wonderwel bevonden wij ons ineens aan de andere kant van het hek. Aangekomen bij paal 47 was er niemand te bekennen, alleen bulldozers, vrachtwagens en bouwketen. De Mikado moest wel weg zijn, dus verslagen besloten we een zak chips open te trekken. Ineens vanonder de vrachtwagen kwam deze aangelopen en begon bij ons zijn beklag te doen. Waar is iedereen? Waar zijn de fotografen? Zoiets denk ik dat hij ons duidelijk probeerde te maken. Het maakte hem echter niet minder mooi.

Een andere specialiteit van Lanyu is de botelensis ondersoort van de Ryukyu Scops Owl. Deze uil jaagt ook overdag en is in dezelfde Flycatcher Creek luidruchtig aanwezig.

Lanyu is een klein eilandje ten zuidoosten van Taiwan. Een van de specialiteiten is deze Japanese Paradise Flycatcher die in een bepaalde gully woont, de zg Flycatcher Creek. We zagen minimaal een paar van deze geweldige vogels.

Tijdens een 10-daagse trip van Arjan Brenkman en ondergetekende naar Taiwan was deze soort een van de hoogtepunten. In de winter is deze soort niet zo moeilijk, maar dan mis je weer een paar andere soorten, zoals Fairy Pitta. De soort was in de IOC-lijst even gesplitst in de draft van de 7.1 versie, maar in afwachting van een nieuwe publicatie over de Island Thrush taxa toch maar even weer als ondersoort van Island Thrush beschouwd. We ontdekten deze soort op zang vanuit de auto bij het eerste licht. Deze vogel werd door een andere Island Thrush weggejaagd. Later zagen we nog twee ex. langs forest road 210, eveneens in het Dasyueshan National Forest Reserve.

Het gaat om Mesopotamian Crow - Corvus capellanus, een split van Hooded Crow. Mesopotamian Crow komt voor in Mesopotamie, tussen de Eufraat en de Tigris in Zuid Irak en Zuid-west Iran. 

Dit was een van de target species van een trip naar Iran. Een geweldig land om te vogelen met zeer afwisselende landschappen en gave soorten. Zeer interessant voor vogelaars die in Turkije en andere landen in het Midden-Oosten hebben gevogeld en voor wie Iran een logisch vervolg traject is. Zeker als je gaat voor soorten in de "extended" WP.

Op dit moment zit er een onvolwassen Epauletspreeuw op een van de Orkney eilanden. De vogel lijkt vooralsnog weinig aandacht te krijgen. Tijdens onze reis door Colorado zagen we grote groepen op trek van die en deze (Yellow-headed BB) soort, die ook met een geval op de NL lijst staat. Ik ben benieuwd of de stemming betreffende het Orkney geval nog gaat veranderen. Velen vinden het NL geval van de Geelkoptropiaal in ieder geval helemaal niks.

Een van mijn laatste "sparrow's" was deze recent gesplitste soort. Bell's (de andere van de twee) had ik ooit goed gezien in Californie. Ik had speciaal hiervoor een extra dag vooraf aan mijn "Grouse" trip ingepland en 500 mijl gereden. Niet nodig achteraf want we zagen er meer nabij Grand Junction tijdens de reguliere Field Guides trip en ook enkele vogels in goed sage habitat in Utah. April is wel een lastige maand voor de soort omdat de winter groepjes die je via E-bird makkelijk in kaart kan brengen uiteenvallen en ze nog niet volledig zijn gearriveerd op in hun broedbiotoop en ook nog niet zingen.

Een van de leukste vogelplekken op Bonaire en ook hier bevond zich een klein groepje American Flamingo's, een soort die ik nog moest voor mijn false Holarctic lijst. IN de Holarctic is de soort soms te doen in Florida, maar helaas zitten ze vaak in ontoegangkelijk terrein in de Everglades en op de Bahama's maar op die laatste plek moet je naar een weinig bezocht eiland ervan, dus Bonaire is een makkelijkere plek. Kan je deze combineren met Pearly-eyed Thrasher (ook een Holarctische soort), en eveneens leuk voor je NL lijst omdat Bonaire gewoon een provincie van ons is :-)

Belachelijk beest...

Mooier dan die lelijkerd van jou Max....

Ten tijde van de roulatie van onze enige Groene Reiger vroegen veel mensen zich af hoe normaal een juv. kleed was in het voorjaar. Hier een vogel van dezelfde ondersoort op Bonaire in ongeveer dezelfde tijd als de eerste waarnemingen van de NL vogel. Het kleed is gelijkend. Tijdens mijn twee daags verblijf op Bonaire (voor twee "false" Holarctic soorten) zag ik meer van dit soort vogels in dit kleed.

In het kader van de herroulatie van de Sierlijke stern hier mogelijk een handig plaatje van "Cayenne" Sterns gemaakt op Aruba. Zie hoe de kleur van de snavels nauwelijks viabel is in de kleur geel. Wel is er een variatie van zwart in te vinden (maximaal gelijkend op onze Grote Sterns). Op Aruba hebben de meeste vogels een volledig gele snavel. De vogels die ik vond met zwarte snavels met een gele punt kunnen mogelijk nog overwinterende noordelijke vogels zijn?

Deze soort was letterlijk de "Grande Finale" van een Grousetrip die ik gisteren afsloot in en rond Colorado met Field Guides. We zagen gisterochtend 43 vogels (36 hanen) op soms enkele meters van onze auto. De balts van deze soort is toch een "must see" in het leven van iemand die buiten omze grensen naar vogels wil kijken. Het geluid van de opblazende luchtzakken is echt heel indrukwekkend.I.t.t de overig bezochte grouse soorten gaat het met deze soort nog niet eens heel zo slecht.

Kaeng Krachan is wel een van de betere plekken om deze niet zo algemene Trogon te zien te krijgen.

Een van de betere vogelplekken op Cuba is deze afgelegen grot omringd door droog bos, nabij de noordkust van Cuba. De staf heeft bakjes met water aangelegd (goed voor tientallen warblers, lijsters, catbirds en duiven) en strooit rijst, waardoor het de eenvoudigste plek ter wereld is geworden voor de Key West Quail-Dove (maximaal 11 tegelijkertijd) ....

De voet is van een van de bekendere Waarneming.nl-admins ...

Een van mijn hoogtepunten tijdens het bezoek aan Cayo Coco was deze compleet witte Great Blue Heron, een kleurfase die in hoofdzaak bij de ondersoort occidentalis schijnt voor te komen. Let op de lichte poten en de zware snavel, ter onderscheiding van Grote zilverreiger.

Spijt me, ik kon het niet laten... de Mozaïek gallerij had weer wat meer kleur nodig.

8 vogels, maar deze twee waren de brutaalste.

Tijdens mijn trips naar Azie altijd deze soort gemist. Alleen een slechte waarneming van 3 vogels in vlucht in Zuid-Vietnam. Nu fraai een mannetje langdurig kunnen bekijken.