WP-soorten

Argya fulva

Fulvous Babbler

Euodice cantans

African Silverbill

Luid zingend

Ondersoort deichleri

Ongelooflijk algemeen rond Salalah. De algemeenste zangvogel, vooral in de bergachtige streken. In het noorden van Oman is Striolated Bunting diens tegenhanger (hoewel iets minder algemeen). Mooie beesten met een "geinig" zangetje.

Niet de beste foto van deze soort maar ja, we zagen er wel 55 tijdens deze pelagic waarbij Flesh-footed Shearwater (minimaal 2, niet heel dichtbij de boot) en 2 Swinhoe's Petrels (heel dichtbij en erg aan het ruien, met een vogel die gewoon een rechte niet gevorkte staart toonde) als hoogtepunten.

Een van de specialiteiten van Oman voor je (groot) WP lijst. Ook aanwezig in Yemen maar dat land is (vooralsnog) onbereikbaar en in Saudi Arabië. Het zou er een zomervogel moeten zijn maar volgens mij zijn ze in wisselende aantallen het hele jaar aanwezig waarbij de moesson maanden met veel fruit aan de bomen hogere aantallen hebben. Ik zag er zelf na enig zoekwerk 2 in deze botanische tuin. In Yemen ooit ook een groepje gezien.

Twee vogels lieten zich vanaf de kliffen goed bekijken , tijdens het bestuderen van de socotra gierzwaluwen.

Aan het eind van het met de auto toegankelijke gedeelte staan een paar dichtte struiken waar een paartje in huisde. Ook in andere Ayns gezien maar het vraagt wel geduld.

Meestal zie ik deze soort op de Raysut sewage dump. Nu daar alleen wat Indische kieviten die overigens in deze regio veel minder voorkomen dan in oost Oman.

Het was een groepje van vier ex. die daar zeker twee weken lang aan de zeekant van de Oost Khwar goed te zien waren.

Met de auto wordt je niet op deze super vogelrijke farm toegelaten. Lopend mag je er wel in. In het centrale natte gedeelte waar het mest water wordt geloosd zaten honderden (citroen) gele kwikstaarten in allerlei rassen en kleden, een muskaatvink en ook tientallen zilverbekjes.

Redelijk algemeen in de begroeide oasis van Oman. De mannen hadden (nog?) geen lange staart. Sommige mannen hadden meer wit in de vleugel dan andere (soms ontbrak het). Saudi Arabië, Jemen en westelijk Oman zijn de plekken op het Arabisch schiereiland om de soort te zien. 

ssp. Terpsiphone viridis harterti (red.)

Net als op mijn vorige najaar reis naar Dhofar weer een vreemde Sylvia. Dit keer geen afwijkende oostelijke grasmus. Op deze foto is niet te zien dat hij wit op zijn  buitenste staartpennen heeft. Donkere poten sluiten de nodige Sylvia's uit. Tuinfluiter is onaannemelijk gezien forse snavel, grijze kleed, korte vleugels en wit op staart. Vogel maakte opvallende zijwaartse staartbewegingen die vaak bij de Menetries grasmus te zien zijn en die ik hier ook zag. Echter pootkleur, grijzige boven en onderdelen passen niet bij Menetries. De vogel zat op 1800m hoog in lage struikjes in  prachtige en zo weinig door vogelaars bezochte Jabal Sham bergen. Hier ook oostelijke roodstaarttapuiten en Arabische rouwtapuiten. Ik ben benieuwd naar jullie meningen.

Tijdens mijn verblijf in November in het zuiden van Oman zag ik veel minder "isabelklauwieren" dan in februari . Ik heb er maar enkele goed bekeken en zag zeker vogels met warmkleurige onderdelen die ik als Daurische Klauwier zou benoemen. Tot mijn eigen verassing zag ik ook deze vogel die volgens mij erg lijkt op deze aanvaarde vogel. Tot de recente DNA uitkomst in de UK zou ik hier dus een Turkestan van maken maar of dat nog allemaal opgaat is de vraag (bij onvolwassen vogels)??

Slechte foto van de ondersoort 'tschitscherini', endemisch voor de Zagrosbergen in Iran. De in andere ondersoorten prominent aanwezige dikke zwarte oogstreep is bij deze ondersoort nagenoeg afwezig. Hij is ook bleker op onder- en vooral bovendelen.

Dit taxon/Deze soort is redelijk makkelijk te vinden in de heuvels ten noorden van Salalah. Taxonomisch is het in mijn bescheiden mening een beetje een bende Zie hier wat HBW er momenteel van maakt. Daar wordt het (samen met Basalt Tapuit) als een ondersoort van de Rouwtapuit gezien. Het IOC lijkt de zaken wat meer helder te hebben waarbij dit een heuse soort op zichzelf is met twee ondersoorten. Er lijkt nog een hoop werk te doen bij deze groep.

ssp. Oenanthe lugentoides boscaweni (red.)

Ik had vier nachten uitgetrokken om deze "soon to be split soort" (nu nog een ondersoort genoemd door IOC en HBW, maar gesplitst door de Sound Appoach in hun bekende boek) te vinden maar middels een tip van Bart Brieffies over deze kleine botanische tuin als goede plek vond ik hem op de eerste dag. Ik had het parkje al eerder op de ochtend bezocht maar een later treffen met een Duitse vogelfotograaf op dezelfde dag deed me terug gaan naar dit plekje. Hij vertelde me dat je de vogel daar zelf slecht vind maar dat de meestal aanwezige tuinmannen zijn/haar boom wel kennen en zo gebeurde het ook. De vogel zat te roesten in de overhangende takken van dit parkje, wat gesloten was (alleen open op vrijdag en zaterdag) en zij wezen hem gewoon aan. Op vrijdag 22-11 ben ik weer bij het parkje geweest (wat nu open was) maar toen was die na een nachtelijke noordelijke storm onvindbaar. Ook mijn nachtelijke zoektochten bleven vruchteloos mede door deze harde wind op twee van de vier nachten. Nogmaals dank Bart, scheelt me een tripje terug.

Afgelopen week ben ik terug naar Oman gegaan om twee nog resterende lifers proberen te zien op het Arabisch Schiereiland, en een soort te verbeteren (Forbes-Watson Swift/Socotra Gierzwaluw). Dit lukte goed mede door hulp van Bart Brieffies, De Sound Approch en Bram Ubels (Birding Breaks) werden het vier mooie dagen met ook nog een aantal bonus soorten die niet nieuw waren maar wel al van een tijd geleden. Deze soort is erg makkelijk in de begroeide heuvels zodra de zon onder gaat in het zuiden van Oman. Voorheen was dit een ondersoort van African Scops Owl maar deze is inmiddels door alle instanties afgesplitst. Hier zijn de verschillen te lezen en te horen tussen African en Arabian Scops Owl.

Adult male moulting. This bird was captured and ringed with permission under a program (LIFE+Pinzón) of monitoring and conservation of the species undertaken by the Cabildo Insular de Gran Canaria, the Government of the Canary Islands and Tragsa. The present population of this endangered species is about 400 birds. See this link for more information: http://lifepinzon.org/en/. 

Drinkend op de stalactieten net voorbij de parkeerplaats van Wadi Darbat. 

Typical bird of the subspecies Erithacus rubecula marionae, endemic to Gran Canaria Island. It is not so reddish in the breast compared with E. r. superbus (= E. superbus). The capture of this and other birds in the mentioned protected area was undertaken with special permission from the Government of the Canary Islands and Cabildo Insular de Gran Canaria. 

Bird of the subspecies Dendrocopos major thanneri, endemic to Gran Canaria Island, where it is locally common. The main habitat of this species in the archipelago are the Canary Pine (Pinus canariensis) forests, but it is colonizing other sites far away from such woodlands.

Bird of the subspecies Dendrocopos major thanneri, endemic to Gran Canaria Island, where it is locally common. The main habitat of this species in the archipelago are the Canary Pine (Pinus canariensis) forests, but it is colonizing other sites far away from such woodlands. 

hier tot 4 op Ayn Hamran tot 6, lastig te zien tussen hun voedselbomen

Roodborst ssp caucasicus. Ik vond dit al heel opvallend, maar ssp hyrcanus in Azerbeidzjan/Iran schijnt nog meer rufous te hebben op bovenstaartdekveren en staart.

In de bekende Helgoland Fanggarten werd deze late Bergfluiter gevangen en liet Jochen Dierschke de vogel aan de vogelaars van de Helgoländer Vogeltage zien.

Deze farm was supergoed met oa 35 renvogels, een van de vier grote vale spotvogels die ik op deze reis zag en ook deze hevig met zijn staart zwaaiende Sylvia.

De status van deze gierzwaluwen die hier met volle kroppen rondvliegen en dus moeten broeden is onduidelijk. Het is duidelijk geen gierzwaluw maar ook geen vale gierzwaluw. Of het de Forbes-Watson's swift (A. berliozi) is kennelijk nog onduidelijk.

nog vrijwel in prachtkleed

Na de cycloon van enkele jaren geleden is de bekende broedlocatie bij Kwhar Rawri verloren gegaan. Nu enkele keren gezien bij de oost Kwhar , nieuw briedgeval?

Meestal zie ik hier het Kleinst Waterhoen, maar op dit plekje kwam in de avondschemering ook deze volwassen en een eerstejaars Klein Waterhoen tegen.

Enkele Woestijnleeuweriken hadden opvallend zware snavels.

deze kwamen ook drinken

Het enige exemplaar met 250 Roodbuikzandhoenders die kwamen drinken in de poeltjes 300 m ten ZO van het waterreservoir.

en hiervan ook tientallen

de tientallen maskergenten en enkele bruine genten deden mee aan het spektakel

deze kwam ook langs

ook ongeveer 10 aanwezig

tot vlakbij het visbootje van Hatem mijn gids

tientallen tijdens een feeding frenzy van een school van 500 dolfijnen in drie soorten

ongeveer 10 in 2 uur

Elk jaar overwinteren er wel 1 of 2 in Israël. Waarschijnlijk broedt ie alleen nog maar in de basalt woestijn in zuid-Syrië, want in Jordanië zijn recent geen nesten gevonden. In de winter wel aanwezig in Jordanië op enkele plekken. Totale wereldpopulatie: enkele honderden vogels. Niet raar om hier een keer een wintertripje aan te wijden voor het te laat is. Israel is sowieso in de winter erg leuk.

Terwijl in Nederland de ene na de andere knaller werd gezien liepen wij in een vrij leeg Helgoland ... Maar op de laatste dag, toen het weer opknapte, kwam er van alles binnen vallen. O.a. deze Pallas' Boszanger. Toen wij net op de boot zaten kwam er een Witbandkruisbek nabij de kade zitten.

Toch volgend jaar weer naar dit heerlijk eilandje !

Absoluut hoogtepunt van een weekje Azoren waren de Azorengoudvinken in uitzonderlijk gunstige omstandigheden.

In het normaal vaak mistige berglandschap in het oosten van het eiland Sao Miguel hadden wij een stralende ochtend met zeker 5 vogels waarvan deze van dichtbij erg fraai te bekijken en te fotograferen was.

Absoluut hoogtepunt van een weekje Azoren waren de Azorengoudvinken in uitzonderlijk gunstige omstandigheden.

In het normaal vaak mistige berglandschap in het oosten van het eiland Sao Miguel hadden wij een stralende ochtend met zeker 5 vogels waarvan deze van dichtbij erg fraai te bekijken en te fotograferen was.

Tijdens een 10-daagse trip door Georgië vorige week. Ondanks de minder gangbare tijd om het land te bezoeken ( de Kaukasus-soorten zitten nog hoog, soorten als Groene Fitis zijn al weg en de roofvogeltrek loopt op zijn eind ) toch de "Caucasian big five" kunnen zien. We zijn 2 dagen achter elkaar naar de gletsjer gelopen, waarbij de weersomstandigheden heel verschillend waren. Tot onze verbazing waren de soorten op de dag met veel mist en sneeuw veel makkelijk dan op volgende dag, waarop er geen wolkje te zien was. zo zagen we op de mistdag 14 Witkruinroodstaarten, en op de heldere dag 0... 

Dit mannetje Kaukasisch Korhoen liet zich zien tijdens 1 van de weinige opklaringen op de 1e dag, niet op de gangbare plek bij de Rhodondendron-heuvels, maar een stukje verder omhoog, nog na het uitzichtpunten met het kruisje.

Naar aanleiding van de discussie omtrent de GVS load ik een foto van Bart van Beijeren op die in het voorjaar van 2018 in Armenië is gefotografeerd. Omdat de vogel hier vrij zit en van de rug af is genomen kun je duidelijk alle veerpartijen zien.