WP-soorten

Hi.

I attach a photo of one of three nests of Cattle Egret discovered in a pond of NE Tenerife during the summer of 2020. This was the first breeding record of the species for such island. There is a recent publication on the subject; see:

 https://www.researchgate.net/publication/359861199_La_garcilla_bueyera_Bubulcus_ibis_Linnaeus_1758_Aves_Ardeidae_nueva_especie_nidificante_en_la_isla_de_Tenerife_Canarias?_sg%5B1%5D=8x70qs8QZZZhjf_vFxk6hsL6UDjyv-tGA_Xo9vwI1fYsyc9R6zb7OumYGFa7u_AMy0qv7wVEQQ

Best regards. 

Er zijn 6 gevallen in Nederland, met de laatste alweer 22 jaar geleden. Met 130-150.000 individuen en een lichte dalende trend is deze soort als Vulnerable geclassificeerd door Birdlife. Het verspreidingsgebied is Noorwegen-Alaska. Noorwegen in maart is een van de beste/goedkoopste opties om deze soort in prachtkleed te zien.

Niet verwacht dat we een Zwarte Tapuit zouden vinden. Uiteindelijk zelfs 2 paar. Dit vrouwtje kleefde even leuk verticaal tegen de muur met nestmateriaal. Duidelijk grote plannen. 

Zelfde onvolwassen vogel als upload Jaco, net opvliegend van de steen.

Prachtig vliegbeeld van bovenaf.

Op de enige regendag zagen we onverwacht veel vogels, waaronder 100 Grote Trappen rond Cáceres en ook deze tweede of derdejaars Spaanse Keizerarend.

Naar de Extremadura ga je niet voor nieuwe soorten, maar voor mooie soorten! Deze adulte Steenarend zagen we laag boven  de weg cirkelen, de auto eronder gereden en even oogcontact gemaakt.

Een prachtige, subtiel gekleurde vogel.

Optimistisch hadden we voorafgaan aan de trip Azerbeidzjan  voor een flink bedrag een paar dagen Kaukasus geregeld tegen het einde van ons verblijf. Omid zou daarvoor vast wel langs gekomen zijn dachten we... Omid had het echter veel te goed naar zijn zin in Iran en plaatste ons voor het dilemma of we zouden blijven in het zuiden of toch naar de Kaukasus zouden gaan. Zuinige Hollanders als we zijn, gingen we toch maar. Bovendien zouden we in enkele uren terug kunnen zijn als Omid toch zou gaan vliegen. De eerste dag waren we vrij kansloos om de leuke berghoenen te vinden, maar de tweede dag was kraakhelder. Terwijl we een groep East Caucasian Turs aan het bekijken waren, kwamen er enkele berghoenen aanvliegen. In de scoop lieten ze zich fantastisch bekijken. Ik probeerde wat record shots en uiteindelijk viel deze mij nog niet tegen. Wie goed zoekt, zal vijf berghoenen vinden.

Het is altijd een feestje bij het bekende hotel in Kaamanen, waar ze al jaren de vogels voederen. Ruim 50 Haakbekken waren hier aanwezig en totaal niet schuw. Met een heel klein beetje geduld zie je ook Bruinkopmezen, Witstuitbarmzijzen en Taigagaaien hier. Eind mei / begin juni is ook een populaire tijd om Finland te bezoeken. De Witstuitbarmsijs is dan afwezig hier (noordelijker in Noorwegen) en de Bruinkopmees is dan lastig hier (op broedplekken dieper in bos).

Deze vogel zagen we in de haven van Svartnes. Helaas heb ik geen foto van de ondervleugel. Dit lijkt me een mandtii, maar ik hoor graag jullie mening.

Deze vogel zagen we in de haven van Svartnes. Helaas heb ik geen foto van de ondervleugel. Dit lijkt me een mandtii, maar ik hoor graag jullie mening.

Een van de winterse hoogtepunten in het hoge noorden: een 'raft' Stellers Eiders in actie.

is een keer niet vliegend van je af, maar gewoon lekker de weg overvliegend. 

Omdat gisteren gemeld werd dat de Keizerarend bij Bottrop zou zitten, klom ik vanmorgen in een half uurtje de 118 m hoge Halde Haniel (een puinhoop oftwel terril van de steenkolenmijnen) op. De eerste Fitis van het jaar meldde ik aan de lokale vogelaars en ik begon over de smog te turen.

Een half uurtje later kreeg het bericht:

"ich weiß wo"

"nicht Bottrop"

Eén van de lokale vogelaars had de lokatie gekregen met de opdracht deze niet breed te verdelen. Alleen dankzij die Fitis had hij aan mij gedacht!

In tien minuten stond ik onder aan de berg en na een autorit/hoestbui van een half uur kon ik (als tweede van zeven waarnemers) aanschuiven. Daarna zat hij nog drie uur in het gebied: één keer kwam hij leuk langs.

Jammer dat hij de grens niet echt over wilde steken...

Er zijn niet zoveel vogels waarvoor je speciaal naar Azerbeidzjan moet gaan (gelukkig maar zou ik zeggen...), maar als kleine trappen je ding is dan is het wel een aanrader. Ik heb begrepen dat in sommige winters op bepaalde locaties het bij elkaar zien van 10.000-en kleine trappen geen uitzondering is. Zo extreem maakten wij het lang niet mee, maar een totaal van ongeveer 3000 langs vliegende kleine trappen terwijl we tevergeefs op Omid wachtten, was ook niet verkeerd. Het geluid van de vleugels en de oplichtende witte buikjes vond ik het meest opvallend aan de overvliegende trappen. Het is absoluut een bijzonder schouwspel. Voor wie wat meer beeldvullende trap wil is er nog dit linkje.

Naar ik heb begrepen is dit ssp caspia dus niet pyrrhuloides, maar die was niet beschikbaar om te kiezen in de database. Erg gaaf om deze ondersoort van rietgors te zien!. Als je hem zo ziet dan lijkt een split niet ver weg meer. De vogel oogt extreem bleek, de snavel is dik en gekromd en de kopvorm is anders en meer puntig in vergelijking tot onze rietgors. De vrouwtjes verschillen eveneens duidelijk met dezelfde kromme snavel, ook puntigere kop en opvallend donkergrijs in de nek. Maar er telt natuurlijk meer dan alleen zicht. De roepjes leken niet anders. Zang heb ik niet kunnen beoordelen. Het rietgorzencomplex is beslist een interessant onderwerp om eens goed uit te zoeken. Het verschil tussen deze vogel en onze rietgors mag dan wel duidelijk zijn op zicht, maar in Azerbeidzjan zit het allemaal door elkaar. We kwamen zowel de caspia als de normale rietgors tegen en ook weer afwijkende vogels, mogelijk pyrrhuloides. Voor de liefhebber zijn er nog meer foto's te vinden op Observation.

Een echte Azerbeidzjaanse specialiteit deze mees en zowaar nog een DB primeur! Ook bij Ebird is niet veel fotomateriaal te vinden. Toch wel bijzonder voor een broedvogel in de WP, maar het uiterste zuiden van Azerbeidzjan is kennelijk toch veel gevraagd om te bezoeken voor deze specifieke soort. Daar kan ik niemand ongelijk in geven, maar als je er dan toch bent... Het bleek voor ons niet moeilijk te zijn om de vogel te zien. Naar de plek toe gaan kostte nog wat moeite, maar op die plek lieten drie vogels zich langdurig en mooi zien. Meer foto's op Observation.

Dit is de bastaardarend die eerst als savannnearend was gemeld. Ter lering ende vermaak.

Dit is de bastaardarend die eerst als savannnearend was gemeld. Ter lering ende vermaak.

Twitchen in Spanje is toch wel anders dan in Nederland. Bij aankomst, een uur na de ontdekking, was er geen enkele vogelaar aanwezig en dus kon ik in alle rust genieten van dit beest. Op deze foto is mooi het verschil te zien met onze ‘eigen’ kokmeeuw.

Een foto van de bovendelen van dezelfde vogel als eerder gepost (foto van Marc Bozon waarvoor dank!). De lichte panelen op de voorvleugel, lichte wig op de rug en een heel donkere kop icm lichte onderdelen deed ons denken aan  jonge Savannearend (zie ook de afbeeldingen van Savannearend in de ANWB gids). Maar misschien kan dit ook allemaal wel voor fulvescens Bastaardarend? 

Deze vogel vonden we op de dump bij Muscat (plek van de Aasgieren). Ca 7e voor Oman. 

Eén van maar liefst 18 vogels in de bekende Wadi Mudday tijdens de Omantour van februari

Deel van een groep v 700 vogels bij Barr al Hikman tijdens de feb tour 

Laat in de middag bij het bekende uitzichtpunt bij Salalah

Pas op de laatste ochtend van de tour gezien, na ‘m eerder gemist te hebben bij een andere wadi. Kan een aardig lastige soort zijn

Een pelagic in zuid of midden Oman van mei tot en met november is de enige tijd en plek om de Flesh-footed Shearwater te zien in de WP. We zagen 3 exemplaren, telkens niet lang nadat visolie werd 'gechumd'.

De soort broedt in Australië en Nieuw-Zeeland en zwerft buiten de broedtijd breed uit, van Zuid-Afrika en Oman tot Japan en Californië. 

Een fraai mannetje Huisgors bevindt zich al een week in een parkje in Fuengirola, aan de Andalusische kust. Er zijn de laatste jaren meerdere gevallen van de soort geweest in Zuid-Spanje.

De Heggemus is inmiddels gesplitst, welke is de volgende? Behalve de Boomklever, Zwarte Mees en Waterpieper is het ook goed om daar de Roodborst, Winterkoning en de Grauwe Vliegenvanger te zien. Gelukkig allemaal algemene soorten. Maar uiteraard is het bovenal leuk om je te verdiepen in de variatie en deze te bestuderen.

A second photo of the same individual. 

An immature bird. There are only three records of Common Crane (including this one) for the Canary Islands. The bird was discovered recently by a local observer. 

Probably fourth record for Oman. Discovered by Bram Ubels & Nils van Duivendijk a few days earlier.

Hier twee plaatjes van een vrouw GC Blauwe Vink. Mogelijk helpt het bij de discussie over de vogel van Jonathan? Ik vond de grote snavel destijds ook opvallend. Ik zag op die plek geen gewone Vinken.

Deze ochtend heb ik in totaal 2 exemplaren gezien. Beide exemplaren betreffen vrouwtjes.

De foto zelf is gecropt, want ze bleven wel op afstand.

In eerste instantie zaten beide ex. hoog in de bomen, maar na verloop van tijd daalde ze beide af, en begonnen beide, vlak boven de grond, te foerageren.

De vogel op de foto is ongeringd. Van het 2e ex. heb ik niet vast kunnen stellen, of deze wel/niet geringd was.

Wat de actuele populatiegrootte is, is mij niet bekend. Maar ik dacht zelf rond de 400 vogels.

Iets ten noorden van Salalah is een uitkijkpunt waar Zwarte Arenden frequent langskomen op ooghoogte. Drie bezoekjes leverden alleen een ver paartje op, maar deze kwam wel leuk langs. Doortrekker en wintergast in kleine aantallen in Oman.

A second photo of the same individual shown in a previous image. 

Dit taxon kom je redelijk veel tegen op Gran Canaria.

One of at least three birds present in the area this winter. It is a rare, vagrant species in the Canary Islands, which arrives to the archipelago mainly during severe winters in Europe. 

During several days of the first half of September 2021 there was an impressive migration of Manx Shearwaters, Great Shearwaters and Arctic Terns in the Canary Islands. Especially interesting was the influx of Manx Shearwater, seen in small groups in constant movement to the south. 

Deze soort broedt in 13 (grote) kolonies rond het het Arabisch schiereiland, met name in de Perzische Golf en in minder mate in Oman, Socotra en mogelijk Eritrea. De populatie van ca 110.000 paar daalt snel door 'coastal development, egg collection and pollution'. Er is niet veel data, maar wel is bekend dat diverse broedkolonies zijn verdwenen en dat de kolonies die onderzocht zijn snel kleiner worden. 

De soort broedt langs een klein stukje remote kust in Oman, waar je dan opeens duizenden en nog eens duizenden vogels ziet die groepsgewijs foerageren. Zeer spectaculair om mee te maken! Ik zag ze de scholen vis richting kust duwen en daar gemakkelijk verorberen in de kustlijn. Of de school vis werd omsingeld door duizenden vogels. De vogels waren continu in beweging en werkten ogenschijnlijk goed samen. 

De enige betrouwbare plek in Oman de laatste jaren is de overwinteringsplek in oase stadje Mudayy, in het uiterste zuiden. Vanaf begin november waren hier 4 vogels aanwezig (2 man, 2 vrouw). Ze zijn behoorlijk ril/elusive, maar met een ochtend goed zoeken lukt het wel.  Dit stadje is tevens de enige plek in Oman voor African Collored Dove. De vele groepen overvliegende zandhoenders (Roodbuik, Sahel en Kroon) mid-morning, een Stekelstaartsnip in de enige pool in de wijde omgeving en een paartje Monnikstapuiten maakten het een prima ochtend desert birding.