@Wim: de vogel werd 'per ongeluk' gevangen, eigenlijk net zoals het Kleinst Waterhoen van de Timorstraat in Enschede op 23 april 1972. Zo'n ervaring levert wat nieuwe informatie en feitjes op; of die 'nut' hebben mag je zelf bepalen.
Zoals je hoort komt het geluid overeen met een aantal van de roepjes in het eerste boek van The Sound Approach (2006): opnamen van een oudervogel die op een avond in augustus 2005 in het riet van Polder Achteraf met vier kuikens liep. Die overeenkomst helpt want onze kennis over de betekenis van zachte contact-, agressie- en alarmroepjes staat ook bij deze soort nog in de kinderschoenen.
De vangst leert ons mogelijk ook iets over uiterlijke kenmerken. Want als DNA straks zekerheid geeft over het geslacht, dan weten we weer wat meer over uiterlijke verschillen tussen mannetje en vrouwtje (grijze keel, snavellengte, iriskleur misschien). PS: Het blijkt op basis van DNA-onderzoek inderdaad een mannetje.
De kans dat de ring ooit weer wordt gevonden is bij deze soort gering maar de vangst biedt wel fenologische informatie: Kleinst Waterhoen trekt begin mei door en kan dan zomaar onderin duindoornstruweel verstopt zitten....