On 12 June 2017, a Pacific Swift Apus pacificus was discovered at Westkapelle, Zeeland, the Netherlands, foraging amongst c 20 Common Swifts A apus. It was seen by a single observer, who managed to take a series of good photographs. After c 5 min, it disappeared, presumably in a south-westerly direction. Despite the efforts of a few 10s of birders, it could not be refound. The combination of the clear broad white rump patch, clear pale-fringed feathers on the belly, relatively deeply forked tail and size, structure and flight similar to Common Swift rules out all other Apus species, including the closely related Blyth’s A leuconyx, Cook’s A cooki and Salim Ali’s Swift A salimalii, which occur in different parts of South Asia and East Asia. Pacific can be distinguished from these three species especially by its broader white rump patch, which is c 10 mm in Blyth’s, Cook’s and Salim Ali’s and c 15-20 mm in Pacific. Moreover, in view of their distribution and migratory behaviour, it is highly unlikely that these three species will ever occur in western Europe. Up to June 2017, there have been 19 other records in the Western Palearctic, including the first for Iceland on 24 June 2017 and first for Scotland on 2 July 2017 (table 1). The number of different individuals may be lower than the number of records, due to several follow-up sightings (eg, the records in May 2014 may concern one individual and it has been suggested that all four records at Spurn, England, in 2005, 2008, 2011 and 2013 may have involved the same returning individual). With one exception (late August), all sightings date from May, June and July, especially between late May and mid July. In North America, however, most of the records were in September and early October. The pattern in the WP differs from the occurrence of other Central Asian and East Asian vagrants in Europe, as most tend to occur in (late) autumn, but closely corresponds with the pat­tern of the c 25 sightings of White-throated Needletail Hirun­dapus caudacutus in Europe. That species is also a long-distance migrant which has a distribution range and migratory behaviour similar to Pacific.

Thomas Luiten, Boulevard de Ruyter 102, 4381 KC Vlissingen, Nederland (thomas.luiten@gmail.com)

Een juveniele Pacifische Parelduiker Gavia pacifica werd op 14 december 2015 gevonden op het Silvaplanameer in Graubünden, Zwitserland, op 1791 m hoogte. De daaropvolgende dagen werd de vogel door vele vogelaars waargenomen, tot hij op 26 december dood werd gevonden; naderhand bleek hij al op 13 december te zijn gezien. Dit betreft het eerste geval van deze soort in het binnenland van de WP en het eerste dat op basis van DNA kon worden bevestigd. De vogel vertoonde alle typische veldkenmerken van de soort, zoals het ontbreken van een witte dijvlek, de typische ‘jizz’ in ontspannen houding met ‘opgeblazen’ achternek contrasterend met de rug, een dunne snavel, prominente donkere streping op de zijhals, een complete band die de onderstaartdekveren scheidt van de anaalstreek, een donker gezicht en ‘vuile’ wangen. De ‘keelband’ was nauwelijks waarneembaar en niet compleet, terwijl lichte toppen aan de schouderveren de vogel een opvallend geschubd uiterlijk gaven.

Deze waarneming is aanvaard als het eerste geval van deze soort voor Zwitserland en het 16e voor de WP. De bruikbaarheid van diverse veldkenmerken wordt in dit artikel besproken, de biometrie van de vogel wordt vergeleken met wat er bekend is uit literatuur, de genetische analyse wordt toegelicht en voorgaande WP-gevallen worden besproken en samengevat.

Niels Peter Ammitzboell, Bahnhofplatz 6, CH 9555 Tobel, Switzerland (ammitzboell@thurweb.ch)

Stefan Werner, Seerose 1, Schweizerische Vogelwarte, CH 6204 Sempach, Switzerland (Stefan.Werner@vogelwarte.ch)

David A Marques, Muristrasse 57, CH 3006 Bern, Switzerland (DavidAlexander.Marques@eawag.ch)

Manuel Schweizer, Naturhistorisches Museum der Burgergemeinde Bern, Bernastrasse 15, CH 3005 Bern, Switzerland (manuel.schweizer@nmbe.ch)

Het zeldzame voor­komen van donkere individuen binnen het grote versprei­dingsgebied van Kleine Zilverreiger Egretta garzetta roept vragen op over hybridisatie met de polymorfe Rifreiger E gularis. Hybridisatie is herhaaldelijk gedocumenteerd tussen Kleine Zilverreiger en nominaat Westelijke Rif­reiger E g gularis. In dit artikel worden voor het eerst hybriden gedocumenteerd tussen Kleine Zilver­reiger en Rode-Zeerifreiger E g schistacea. Na de waarneming van een leigrijze rifreiger in Pune, India, in maart 2012 leidde literatuuronderzoek en het opsporen van beelden via internetfora en andere sociale media tot meer gevallen van variabele donkere individuen, waarvan de meeste niet eerder werden gepubliceerd in een tijdschrift. De vogel van maart 2012 wordt hier beschreven en er wordt een overzicht gegeven van 30 andere gevallen in India en Sri Lanka van mogelijke of waarschijnlijke hybriden, met kenmerken van zowel Kleine Zilverreiger als Rode-Zeerifreiger. Alle vogels die voldoende fotografische waren gedocumenteerd (n=21) bleken met zekerheid (n=16) of vermoedelijk (n=5) hybride kenmerken te tonen en geen van de 30 vogels kon met zekerheid als donkere vorm Kleine Zilverreiger worden gedetermineerd.

Pankaj Koparde, Department of Conservation Biology, Sálim Ali Centre for Ornithology & Natural History, Anaikatty (Post), Coimbatore – 641108, Tamil Nadu, India (pankajkoparde@gmail.com)

Pierre Yésou, 3 rue de Châteaulin, 44000 Nantes, France (p.yesou@gmail.com)