In Memoriam: Co van der Wardt (22 juli 1955 - 15 juli 2025)
21 July 2025 · Bart Brieffies · 2215 × bekeken
Op 15 juli 2025 is Co van der Wardt overleden. Voor velen kwam dit trieste bericht plotseling, maar Co was al een paar maanden ziek. Velen hebben Co nog gezien bij de Pacifische Parelduiker en Brileider in januari 2025. Co was al vanaf de eind 80-er jaren een veel en graag gezien gezicht in de DB-twitch-scene.
Ik weet de dag nog goed, dat ik Co en zijn vrouw Monique voor het eerst ontmoette. Ik had voor het eerst de Dutch Birding Vogellijn gebeld en mijn eerste twitch ooit was naar de Bonte Tapuit van Petten. Op zondag 22 oktober 1992, tevens het eind van een Dutch Birding Vogelweek op Texel. Veel mensen die van Texel kwamen, deden deze vogel aan op hun terugreis. Ik kende daar niemand, maar er was al snel contact gelegd met Co en Monique. Dit geeft al aan dat Co een toegankelijk karakter had; vriendelijk, behulpzaam en super enthousiast!
Dat enthousiasme heb ik zijn hele vogelloopbaan bemerkt en meegemaakt. Erg gepassioneerd, altijd bereid info te vragen en te delen. Vaak voorzien van de nieuwste technische snufjes. Als één van de eersten liep Co met een mobiele telefoon (zo’n joekel met twee extra batterijen en een uitschuifantenne). Hij had in eerste instantie nog een loeizware grijze telescoop, maar die werd algauw vervangen door het nieuwste spul, zowel verrekijkers als telescopen. In eerste instantie werd er nog door de telescoop gedigiscoopt, wat hij erg leuk vond, maar al snel werd de beste fotoapparatuur aangeschaft. Door reorganisaties bij zijn werkgever moest Co al vrij vroeg (gedwongen) stoppen met werken, maar hij kreeg zo wel meer tijd om de fraaiste vogelfoto’s te maken. Sommige werden ingediend om gepubliceerd te worden in het DB-blad of op de DB-website, maar op zijn eigen website (https://www.pbase.com/co) staan de mooiste, én veel. Fraai gecategoriseerd op jaartal, maar de mooiste categorie is toch wel ‘Twitching Birders’. Wow, daar staan een flink aantal foto’s met veel vogelaars bij de mooiste soorten, de beste herinneringen! Ook foto’s waarbij vele succesvolle twitches gevierd werden met meestal koffie en een appelpunt mét. Soms in restaurant de Toren Texel, soms een visje bij Schierzicht, pannenkoekje bij Catharinahoeve, ras-patatje bij haventje Oudeschild of bospaviljoen Turfveld… Dus veel op Texel, hun geliefde eiland, waar Co en Monique al hun hele leven veel tijd samen hebben doorgebracht. Ik zag in hun huis te Vinkel, ‘Huize Raddes’, een foto hangen, waarbij ze samen met jonge koppies op hun hurken in een bloeiend bollenveld zitten met op de achtergrond de witte kerk van Den Hoorn; prachtfoto !
Toch zijn er veel herinneringen die niet op de foto’s te zien of vast te leggen zijn geweest. Wat direct bij mij opkomt is de fietstocht naar de Forsters Stern op het meest oostelijke puntje van Terschelling. Op een ouderwetse fiets over een onverhard, zanderig en zwaar hobbelig fietspad (beter bekend bij de vogelaars als het zogenaamde ‘abortuspaadje’). Daar aangekomen stond de lokale vogelaar … met zijn 4WD; met de mededeling ‘de vogel zit er niet ’ … Maar dat kwam gelukkig later op die dag nog goed. Ook bij onze eerste Kleine Geelpootruiter in de Lauwers, waar ik dacht daar wel heel vroeg aan te komen. Toch zag ik bij aankomst in de schemer al één iemand klaar staan met een telescoop … Co. Vaak reed hij als één van de eersten na een melding via DB-alerts; en er werd op nagenoeg alles gereden ;-). Hoe vaak zijn we niet naar een Jufferkraan gereden in de hoop dat er een keer een goede tussen zat. Hoe vaak niet gereden op een Siberische Boompieper, die of niet vindbaar was, of het betrof een andere soort (nu vliegen ze ‘overal’ om je oren … ;-). Co reed ook als één van de weinige vogelaars naar een Indische Kievit op Texel, waarvan iedereen dacht dat het een escape was, maar dat werd toch een dikke +1. En niet te vergeten een memorabele twitch naar de Aasgier te Epen, waar opvallend weinig vogelaars aanwezig waren (‘no guts, no glory’). Ook werd eens, na afloop bij het wegrijden na het zien van een Groenlandse Witstuitbarmsijs te Den Helder, een drempel aan de voorkant van de auto over het hoofd gezien … :-(, maar oké, dat leverde wel een mooie nieuwe bumper op. Teveel mooie herinneringen om hier te benoemen. Veel van deze acties en herinneringen kwamen naar boven en werden besproken bij regelmatige etentjes met zijn vogelvriendengroepje, bij toerbeurt op een andere locatie; die koester ik nog. Het moment na de twitch op de eerste namiddag van de Pacifische Parelduiker koester ik ook sterk; het etentje (nou ja, hamburger en frietje) met Co blijkt nu ons laatste echte hapje samen.
Ik ben nog wel eens op vakantie en soms wordt er dan een goede soort in NL ontdekt. Na thuiskomst gaf Co dan direct de situatie ter plekke aan en soms werd ik door Co en Monique de volgende dag begeleid; zeer gewaardeerd. Meest recent was dat bij de Brileider (waarvan een prachtfoto op zijn site van zowel de vogel als de twitch). Welke ik me ook nog goed herinner, was de twitch van de Alpengierzwaluw in Wageningen. De vogel was al een week aanwezig en we stonden in het vroege donker te wachten. Omdat er nog verder niemand was, mochten we onder begeleiding de silo in naar boven, waar de vogel tegen het gaas hing; gave waarneming en Co kon superplaten maken.
In 2006 zouden Co, Monique en ik naar Turkije gaan voor een totale zonsverduistering. Helaas was er toen kanker bij Co geconstateerd. ‘Ga Bart, we willen niet dat jij thuis blijft’. Ik ben uiteindelijk gegaan, maar tijdens de totale eclips waren Co en Monique erbij, in mijn gedachten en hart. Rond en voor die tijd werd Co door Monique en ook door andere vogelaars rondgereden naar een aantal goede soorten; onder andere naar de Haakbekken en Blonde Tapuit in het hoge noorden, Groningen. Na vele chemo’s werd Co schoon verklaard en heeft hij gelukkig nog vele jaren kunnen genieten van de vele vogels, zijn vrienden en kennissen, de mooiste plekken in Nederland en het meest met en van zijn grote liefde Monique.
Monique reed Co ook op 1 maart jl. naar weer een claim van een zoveelste Jufferkraan bij Goudriaan. Dat was wel schrikken, want Co had veel pijn en moeite om zelf te rijden, maar ondanks dat, was de begroeting van hem weer superhartelijk. Vlak daarna, na circa 19 jaar schoon te zijn geweest, bleek de kanker toch weer teruggekomen en is Co daar deze keer helaas niet meer van kunnen genezen. Op zaterdag 19 juli jl. is de uitvaartdienst van Co geweest in bijzijn van Monique, familie, buren, kennissen en grote vriendenkring.
Iedereen en met name Monique, veel sterkte bij het verwerken van dit enorme verlies. We zullen je missen, Co. Rust zacht.
Bart Brieffies
Discussie
Alex Bos
·
21 July 2025 22:54
Poeh. Dat is wel even schrikken. Altijd een ontzettend hartelijke man bij twitches. Co, je zal gemist worden. Gecondoleerd aan allen en sterkte in deze moeilijke tijd. In het bijzonder aan Monique.
Ed van Boheemen
·
21 July 2025 23:55
Wat een verschrikkelijk verdrietig bericht! Waar ik enorm van schrok toen ik het hoorde. Ik zal mijn eerste twitch met Co (vanuit Veere als een speer naar Wieringen, mei 1994, Rode Rotslijster) nooit vergeten! En ook niet de fijne gesprekken en gezellige etentjes om een goeie (nieuwe) soort te vieren! Heel veel sterkte Mo, nogmaals gecondoleerd. We gaan Co ontzettend missen! Rust zacht Co.
Wim Wiegant
·
22 July 2025 00:10
Prachtig geschreven, Bart!
Co was altijd aardig en behulpzaam en een beetje dwars, en dat laatste maakte hem zo leuk. Ik heb hem altijd heel graag gemogen, en ik wens Monique en Co’s verdere naasten veel sterkte…
Dick Groenendijk
·
22 July 2025 07:30
Wat een (voor mij) plots bericht! Heel verdrietig. De door Bart beschreven hartelijkheid en enthousiasme zijn voor mij heel herkenbaar. Veel sterkte Monique!
Marcel Scholte
·
22 July 2025 08:40
Oef, dat is schrikken.
Kwam Co in het verleden vaak tegen in het veld bij een goede twitch, joviaal en altijd goedgemutst.
Mooi geschreven Bart. Sterkte aan Monique, en de nabestaanden.
Co zal gemist worden.
Wietze Janse
·
22 July 2025 09:08, gewijzigd 22 July 2025 12:56
Hierbij een aanvulling en mooie herinneringen aan een goede vriend van mijn kant op Bart zijn ‘In Memoriam’. Ik had Co al gezien bij wat twitchen, maar leerde hem echt kennen bij de twitch van de Daurische Kauw in 1995 in Katwijk. Ik zat nog niet in een van de piepergroepen, wel in de wachtlijst voor groep 4. Had daarom een gsm-telefoon aangeschaft om toch bereikbaar te zijn, als een van de eerste in de twitcher-scene (Enno en Gerard hadden ook een mobiele telefoon, maar nog op het oude analoge netwerk). Ik trok die daar tevoorschijn, belde even en trok daarmee de nieuwsgierigheid van Co. Of hij ook even mocht bellen, dat mocht, hij belde naar een vogelvriend. Toen ik hem later in het jaar bij een twitch van een Provençaalse Grasmus in Westkapelle tegenkwam, trok hij ook een mobiele telefoon uit zijn zak, hij had er ook eentje gekocht. We wisselden gelijk nummer uit en dat werd de basis voor een goede vriendschap. Ik had toen nog zelf geen vervoer, was afhankelijk van Erwin van Domburg (ook helaas veel te vroeg heengegaan), mijn broer of het OV. En het OV is in Nederland goed, maar de vogels zitten meestal in de ‘middle of nowhere’ waar geen bushalte, metro- of treinstation te vinden is. Dan brachten de telefoon en Co uitkomst, ik kon hem altijd bellen. Stond ik ergens in de Lauwermeer bij een bushalte, Co kwam voorrijden om me het laatste stuk naar de Kleine Geelpootruiter te brengen en dan volgde er een dagje gezellig samen vogelen erna. Waren taxichauffeurs in Groningen te beroerd om mij het laatste stukje naar de McDonalds te rijden (ze vonden de afstand te kort), dan kon ik Co bellen, die even later mij op de juiste plek weer afzette. De Lachmeeuw was binnen!
En na een twitch vaak wat drinken of eten, altijd in gezelschap van Monique. Vaak met andere medetwitchers als Bart.
In 2006 werd hij helaas voor het eerst geconfronteerd met kanker, maar toen sloeg de chemokuur wel aan, en na een moeilijke periode kon hij weer beginnen aan revalidatie. Echter in het begin was een Westelijke Blonde Tapuit in de Eemshaven nog te ver voor hem om aan te rijden, nu kon ik wat terugdoen voor alle ritjes die hij voor mij gereden had. Ik reed naar Vinkel, stapte over in Co zijn auto, reed hem naar de Eemshaven en daar kon hij de soort intikken. Moe maar voldaan reden we terug, totdat halverwege een Buffelkopeend werd gemeld bij Huizen. We lieten de beslissing aan Co, die werd snel genomen, ‘bij Hoevelaken rechtsaf’ kregen we te horen. We kopten die soort ook nog binnen, kwamen thuis met 2 nieuwe soorten op 1 dag. Gelukkig werd er de volgende dag geen nieuwe soorten gemeld, hij had een dag bijkomen echt nodig. Hij herstelde goed, elk half jaar controles in het begin, dat waren altijd spannende tijden voor hem waarin we met hem meeleefden.
Na een jaar of 3 was hij weer de oude, zijn humor was altijd gebleven, zijn fanatisme ook. In 2011 mocht hij met een reorganisatie van zijn werkgever met vervroegd pensioen en daar heeft hij gebruik van gemaakt. Naast vogels kijken en twitchen pakte hij nu ook vogels fotograferen op. Hij was een perfectionist, hij rustte niet voordat hij een vogel gefotografeerd had zoals hij hem wilde hebben, naast zeldzame ook alle gewone soorten, vele projectjes werden hoor hem gestart om dit naar een succesvolle uitkomst te brengen. Photoshop tutorials werden doorgenomen om de raw-plaatjes nog meer te perfectioneren, een overzicht van zijn foto’s is hierboven al door Bart gegeven. Verder kon ik Co altijd bellen (als DBAlerts admin) voor het checken van claims, zeker als het in de buurt was, maar ook verder weg. Zelfs vaak vage claims reed hij af onder zijn motto’s; ‘better safe than sorry’ of ‘aan de goed kant van de discussie staan’. Ik heb toch alle tijd, hoorde ik, als ik hem weer eens belde. Verder hadden we samen met Co, Bart, mijn broer Hans een klein WhatsApp groepje, waarin we elkaar op de hoogte hielden van twitchen en elkaar binnenloodsen. Daarnaast werd de groep natuurlijk ook gebruikt om allerlei onzin en humor met elkaar te delen. Ik weet dat er meer van de soort app-groepjes zijn in de twitcher-scene, wees er zuinig op, basis van meer mooie vriendschappen.
Tot begin van het jaar was Co nog druk bezig, de Brileider was zijn laatste nieuwe soort. Daarna kwam de kanker helaas weer terug, een ziekbed van een paar maanden volgde. Op 15 juli nam hij afscheid van ons, maar vele mooie herinneringen achterlatend. Niet alleen bij ons vogelaars, tijdens de uitvaart en bijbehorende speeches bleken Co en Monique een geliefd en gewaardeerd echtpaar bij familie, ex-collega’s, vrienden en buren, dat was mooi om te horen.
Volgende twitchen zullen (voor mij) niet meer hetzelfde zijn. Ik zal zijn lach, humor en blije gezicht missen bij een volgende twitch en nieuwe soort.
Martijn Verdoes
·
22 July 2025 09:27
Mooi geschreven Bart en Wietse. Heel veel sterkte Monique en iedereen die hem moet missen.
Justin Jansen
·
22 July 2025 15:20
Mooi geschreven Bart, sterkte aan Monique en naasten!
Dušan Brinkhuizen
·
22 July 2025 18:56
Mijn condoleances aan iedereen die Co kende. Het is jaren geleden dat we elkaar tegen kwamen in het veld maar koester warme herinneringen aan die keren. Vogel in beeld of niet, altijd een vriendelijke glimlach bij een twitch.
Frank van Duivenvoorde
·
22 July 2025 18:58
Co was altijd hartelijk en behulpzaam. Mooi opgeschreven Bart en Wietze.
Sterkte Monique en naasten.
Phil Koken
·
23 July 2025 09:40
Mooie herinneringen zijn hierboven beschreven. Het was schrikken toen ik van Bart vernam dat Co helaas weer ziek was en uiteindelijk ten gevolge hiervan was overleden.
Monique en andere naasten/vrienden, heel veel sterkte bij het verwerken van dit zware verlies.
Ted Hoogendoorn
·
23 July 2025 13:54
Co, fijne vriend, topmens ... adieu ...
Monique ... woorden schieten tekort ...
Joep Heldoorn
·
23 July 2025 15:24, gewijzigd 23 July 2025 15:25
Wat een mooi I.M. Bart en Wietze, dank daarvoor. En alle sterkte van de wereld voor de mensen die hem missen.
Arjan van Egmond
·
23 July 2025 16:48
Mooie herinneringen prachtig verwoord. Heel veel sterkte met dit verlies voor Monique, familie en vrienden.
Leo JR Boon
·
23 July 2025 20:59
Veel sterkte aan Mo, familie en vrienden van Co. Markante persoon. Vreselijk nieuws. Nog vol met leven en dan toch veel te jong om te gaan.
Hans Brinks
·
23 July 2025 21:20
Allereerst mooi geschreven Bart en Wietze.
In januari zag ik Co en Monique nog bij de Siberische Taling, na ons beider bezoek aan de Brileider en je stelde jezelf zelfs voor, waarop ik antwoordde "Co we kennen je toch allemaal" een aangenaam gesprek volgde, genietend van de Taling. Het bericht nu komt voor mij dus ook heel onverwachts. Co rust zacht en Monique en naasten veel sterkte gewenst.
Gebruikers van het forum gaan akkoord met de forumregels.