Global Birding

Dutch Birders reizen meer dan ooit en geen plek op aarde is meer veilig voor ze, wat natuurlijk niet wil zeggen dat alle vogelsoorten zomaar even te doen zijn. De serie ´Global Birding´ gaat verder dan Nederland en de Western Palearctic. Voor deze serie worden al dan niet bloedstollende verhalen over ontmoetingen met fantastische soorten, tips over (nieuwe) global hot-spots of gewoon informatie en/of beeldmateriaal over interessante vogelsoorten buiten de WP gaarne ingewacht door de webredactie. Stuur je bijdrage op naar webredactie@dutchbirding.nl Vergeet in ieder geval niet in de bijdragen voor ´Global Birding´ bij elke soort de Latijnse naam te noemen!

Een dip in de Caraïbische Zee: de Dominicaanse Republiek - en een snuifje Haïti

20 januari 2023  ·  Lieven De Temmerman  ·  3128 × bekeken

Punta Arena, 1 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Begin december zag ik, samen met doorgewinterde reisgenoot Geert Beckers, kans om een weekje te ontsnappen aan de donkere dagen. Een week is kort en de meeste warme bestemmingen kosten een hoop geld om naartoe te vliegen, maar de Dominicaanse Republiek (rechtstreekse vlucht met Tui) was betaalbaar, warm, en op vlak van vogels aansprekend. Ook niet onbelangrijk: alle endemen kan je er in een week tijd oprollen met een beetje moeite, dus dat was alvast een mooie uitdaging.

Helaas liggen tussen droom en daad soms enige dips in de weg, en reeds in de voorbereiding bleek dat begin december zowat de slechtst mogelijk periode was, om Black-capped Petrel (een breeding endemic) te zoeken. Behalve enkele geclaimde waarnemingen van op rotsen en kliffen (verre keilende beesten diep in zee), zijn de broedplekken (rotswanden in de Sierra de Bahoruco) grotendeels verlaten tussen half november en half januari… De Petrel kan echter ook nog wel gezien worden op pelagics, bvb. vanaf Cape Hatteras in de USA. Bijgevolg zag ik deze niet als absolute misser, en ik zie altijd liever een petrel overdag vanop een boot, dan de meestal hele verre waarnemingen van op land, of ‘s nachts enkele silhouetten aan de broedrotsen.

Behalve de Petrel zou een andere most-wanted (wegens nieuwe familie) in deze tijd van het jaar ook niet lukken: White-tailed Tropicbirds broeden op kliffen verspreid langs de kusten van Hispaniola (maar ook andere eilanden in de Caraïben), maar in de winter zijn ze afwezig… Een laatste zekere afwezige was Antillean Nighthawk, een zomergast, die, zoals de naam het zegt, op wel meer eilanden in de Caraïben kan gezien worden van pakweg april tot september.

Dan vraagt een mens zich af: wat schiet er dan nog over? In absolute soorten is Hispaniola een typisch soortenarm eiland, met een landenlijst van rond de 300, en een 100-130 soorten die je redelijkerwijze kan zien op een reis van 7-14 dagen. Maar waar Hispaniola dan weer in scoort, is de hoeveelheid unieke soorten. Er zitten 31 echte endemen op Hispaniola: Least Poorwill, Hispaniolan Nightjar, Hispaniolan Emerald, Bay-breasted Cuckoo, Hispaniolan Lizard Cuckoo, White-fronted Quail-Dove, Ridgway’s Hawk, Ashy-faced Owl, Hispaniolan Trogon, Broad-billed Tody, Narrow-billed Tody, Antillean Piculet, Hispaniolan Woodpecker, Hispaniolan Amazon, Hispaniolan Parakeet, Hispaniolan Pewee, Flat-billed Vireo, Hispaniolan Palm Crow, White-necked Crow, Palmchat, Golden Swallow, La Selle Thrush, Hispaniolan Crossbill, Antillean Siskin, Western Chat-Tanager, Eastern Chat-Tanager, Black-crowned (Palm) Tanager, Green-tailed Warbler, White-winged Warbler, Hispaniolan Spindalis en Hispaniolan Oriole. Verder kan je Hispaniolan Loggerhead Kingbird nog als toekomstige split rekenen, en 1 endeem zit enkel in Haïti (Grey-crowned (Palm) Tanager), maar daarover later meer.

Wat volgt is een chronologisch verslagje per gebied. Voor de praktische kant van de zaak verwijs ik naar het verslag op CloudBirders.

Caño Hondo

Doelsoorten: Ridgway’s Hawk, Ashy-faced Owl

Andere leuke soorten: Antillean Piculet, White-necked Crow, Plain Pigeon

De watervalletjes aan de hotels van Caño Hondo, Hato Mayor, 30 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Parque Nacional Los Haitises, Hato Mayor, 30 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Caño Hondo, grenzend aan het nationaal park Los Haitises, is de enige plek op het eiland (en dus in de wereld) waar je goede kans maakt op het zien van een wilde Ridgway’s Hawk. Ik zeg expliciet ‘wilde’, omdat de vogels rond Punta Cana uit een herintroductieprogramma komen, dus niet ‘telbaar’ zijn. Er is nog een andere goede, maar logistiek minder praktische plek in zuidwestelijk deel van het nationaal park (Los Limones). Verder is Caño Hondo een prima plek voor Ashy-faced Owl, en, komende van Punta Cana (of Santo Domingo) is het meestal de eerste (of laatste) stop op de route, en in ons geval dus een goede introductie tot de vogels van Hispaniola.

Ashy-faced Owl Tyto glaucops, Hato Mayor, 29 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Plain Pigeon Patagioenas inornata, Caño Hondo, 30 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Behalve de uil, die we zonder veel moeite op de eerste avond (na 20 uur wakker te zijn) binnenkopten, was de ochtend initieel nogal nat, maar de activiteit uitstekend: Black-crowned (Palm) Tanager - algemeen, Hispaniolan Lizard Cuckoo - algemeen maar skulkend, onze enige Black-whiskered Vireo, andere Amerikanen zoals American Redstart, Northern Parula, Ovenbird, rotalgemene Yellow-faced Grassquits, even rotalgemene Palmchats (monotypische endemische familie), luidruchtige Antillean Piculets, de niet-erg witgenekte White-necked Crow, overvliegende en ook zittende Plain Pigeons…

Palmchat Dulus dominicus, La Altagracia, 29 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Hispaniolan Woodpecker Melanerpes striatus, La Altagracia, 29 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Hispaniolan Lizard Cuckoo ssp longirostris Coccyzus longirostris longirostris, Caño Hondo, 30 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Black-crowned Tanager Phaenicophilus palmarum, Los Haitises NP, 30 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Antillean Piculet Nesoctites micromegas, Los Haitises NP, 30 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Hispaniolan Mango Anthracothorax dominicus, Los Haitises NP, 30 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Na enkele uren heen-en-weer lopen tussen de stake-outs voor de Ridgway’s Hawk zagen we met een klein gelukje een adulte man Ridgway’s hawk stil invliegen en landen in een boom aan de rand van een open plek. Na een snelle bewijsfoto slopen we dichterbij, maar eenmaal we tussen de canopy weer zicht hadden op zijn landingsplekje was er geen vogel meer te zien.

Tussen half 8 en half 12 zagen we nauwelijks 27 soorten, maar daarbij inbegrepen waren een 10-tal (regio-)endemen. Het ging hier duidelijk om de kwaliteit!

Salinas de Bani

We besloten dat het goed was, we hadden immers een autorit van een 5-6 uur voor de boeg, en we wilden nog een late namiddagtussenstop maken aan de zoutpannen van Bani (Salinas de Bani). In dat uurtje zoutpannen vulden we de lijst aan met (voornamelijk) steltjes: Western, Least en Semipalmated Sandpiper, Sanderling, Willet, vergelijkende studie van Greater en Lesser Yellowlegs en verder nog bvb. Cabot’s en Royal Tern, Brown Booby en Brown Pelican.

Geert maakt zich klaar voor het scannen van een flockje peeps, Salinas de Bani, 30 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Killdeer Charadrius vociferus, Salinas de Bani, 30 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Lesser Yellowlegs Tringa flavipes, Salinas de Bani, 30 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Greater Yellowlegs Tringa melanoleuca, Salinas de Bani, 30 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Loma de Hoz

Suzuki Jimny die Loma de Hoz net heeft beklommen, Loma de Hoz, 1 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Tody trail. Net voor we hier de trail opliepen, zei ik dat dit de tody trail was. 10 meter verder hadden we beide todies, bijna zij aan zij…, Loma de Hoz, 1 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Na een nacht in Barahona (zuidwesten van de hoofdstad Santo Domingo) mikten we op een vroege start voor Eastern Chat-Tanager. Loma de Hoz is pas de laatste jaren breder bekend geworden als stake-out voor deze zeer lokale soort. Traditioneel werd hiervoor Cachote bezocht, maar die plek vereist een degelijke 4x4 en dus wat meer geregel (en geld) om er te geraken. Loma de Hoz vereist ‘enkel’ een wandeling bergop van een 3-tal kilometer en is dus prima te doen voor de meeste vogelkijkers die nog goed ter been zijn, of, in ons geval, een makkie met een degelijke 4x4. In tegenstelling tot Cachote is het bos hier een stukje droger, maar de Chat-Tanager zit er (met hopen).

Als ‘bijvangst’ hadden we een Ruddy Quail-Dove op de baan, Hispaniolan Spindalis, Great Antillean Bullfinch, Black-crowned (Palm) Tanager, Green-tailed Warbler, Flat-billed Vireo (vrij algemeen hier), Narrow-billed en Broad-billed Tody en hoorden we Rufous-throated Solitaire die verstoppertje speelde. Verder waren de Amerikaanse warblers weer van de partij: Cape May en Prairie Warbler, American Redstart, Black-throated Blue Warbler…

Hispaniolan Spindalis Spindalis dominicensis, Loma de Hoz, 1 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Flat-billed Vireo Vireo nanus, Loma de Hoz, 1 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Broad-billed Tody met ijzerwinkel Todus subulatus, Loma de Hoz, 1 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Narrow-billed Tody Todus angustirostris, Loma de Hoz, 1 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Na alweer een prima ochtend reden we de kustweg af, met onderweg enkele stops (o.a. voor American Flamingo) en gingen we al even zeevogels scannen aan Cabo Rojo (een kaap waar wel eens Black-capped Petrels worden gezien…) Na een verkwikkende dip in de Caraïbische Zee (de enige van de reis!) belandden we in Pedernales, vlakbij de Haïtiaanse grens.

Kustweg ten zuiden van Barahona, 1 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Seawatchen met Cabo Rojo in de verte, 1 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Intermezzo: vanaf hier werd de invloed van Haïti duidelijk, vooral door de talrijke Haïtiaanse vluchtelingen, en de gedachte dat de grens een kilometer verderop lag. Eens thuisgekomen, zag ik dat Pedernales wellicht de meest praktische/veilige gateway is voor zij die het zouden wagen om een excursie te doen, op zoek naar Grey-crowned (Palm) Tanager. De enige Hispaniola-endeem die je enkel in Haïti kan zien. Wie waagt zijn kans en zijn vege lijf? 

Culinair intermezzo: de Dominicaanse Republiek was op het vlak van eten geen hoogvlieger, maar 2 maaltijden zullen mij bijblijven: de beste waarneming van Hispaniolan Parrot hadden we in restaurant Ibiza in Pedernales. Heel leuk (echt waar), maar tegelijk ook de reden waarom deze karaktervolle papegaai hard achteruit boert op Hispaniola…

Na onze enige nacht in Pedernales zouden we ontiegelijk vroeg vertrekken om een poging te doen voor Stygian Owl, voor zonsopgang. Bijgevolg zei ik ‘s avonds aan de receptie van ons hotelletje dat het (inbegrepen) ontbijt niet hoefde. Echter, toen we stiekem rond het onchristelijke uur van 3:30 onze hotelkamer verlieten en als een dief in de nacht wilden vertrekken, kwam de geur van gebakken eieren, toastbrood en koffie ons tegemoet. De zeer charmante (en zo bleek Nederlands sprekende!) gastvrouw was spontaan om 3 uur opgestaan om voor ons ontbijt te maken!

Geert viert #5000 met een onuitgenodigde gast die het gemunt had op onze vis, Pedernales, 1 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Ontbijt om 3:30 met Nederlandstalige bediening, Pedernales, 2 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Alcoa road

Met Pedernales als uitvalsbasis kan je in minder dan een half uur, via een hele goede weg omhoog, richting verlaten bauxietmijnen (pas alleen op voor de gigantische tarantula's die daar in het donker met 10-tallen (!) over de weg lopen!). De reden om reeds in het donker omhoog te gaan, was dus Stygian Owl. De uil is niet dik gezaaid op Hispaniola, maar op de plekken waar die zit (zoals op de Alcoa road) is hij gemakkelijk en betrouwbaar te zien.

Hispaniolan Giant Tarantula Phormictopus cancerides, Alcoa road, 2 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Stygian Owl Asio stygius, Alcoa road, 2 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Een andere leuke soort, toen het net licht was, was Western Chat-Tanager.

De weg gaat nog een eind verder, diep in de Sierra de Bahoruco, waar op zich zowat alle soorten die op de Zapoten road zitten, gezien kunnen worden, maar er zijn er maar weinig die hoger gaan dan Pelempito. Daar vind je met wat geluk een aantal endemen, die vaak lastiger te vinden zijn op de Zapoten road (die komt later): Hispaniolan Crossbill, Hispaniolan Palm Crow en Golden Swallow. Helaas kwamen de Golden Swallows niet echt laag overvliegen, want het zijn, als je de groene glanzende schijn kan zien op de rug, hele mooie beestjes.  

De Crossbill en Palm Crow kunnen tricky zijn, maar als er (zoals in ons geval) een drinkplekje actief wordt onderhouden, is het allemaal redelijk simpel.

Hispaniolan Crossbill Loxia megaplaga, Pelempito, 2 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Hispaniolan Palm Crow Corvus palmarum, Pelempito, 2 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Villa Barrancoli en de omgeving van Puerto Escondido

Doelsoorten: Least Poorwill, Hispaniolan Nightjar, Bay-breasted Cuckoo, Hispaniolan Lizard Cuckoo, Ashy-faced Owl, Broad-billed Tody, Narrow-billed Tody, Antillean Piculet, Hispaniolan Woodpecker, Hispaniolan Parakeet, Hispaniolan Pewee, Flat-billed Vireo, Hispaniolan Palm Crow, White-necked Crow, Palmchat, Black-crowned (Palm) Tanager, Green-tailed Warbler, Hispaniolan Oriole

Nevendoelsoorten: Antillean Euphonia, Vervain Hummingbird, Northern Potoo, Key-west Quail-Dove (niet nieuw maar wel leuk)

Hoewel het strikt gezien niet nodig is om in Villa Barrancoli te overnachten, is het wel de beste plek om ‘s nachts op zoek te gaan naar Least Pauraque. Die zit daar immers in de tuin. Maar of je het nog ‘tuin’ mag noemen, waar het beestje vertoeft… laten we het erop houden dat het comfortabel is om te nightbirden dichtbij je slaapplaats, of om in je bed te liggen en te luisteren of de Pauraques roepen, in vergelijking met een eindje te moeten rijden en hetzelfde te proberen ergens langs de weg. Verder was het ook gewoon een hele goeie plek om Vervain Hummingbird (de 2de kleinste vogel ter wereld!) aan de bloemetjes te zien snoepen.

Least Poorwill Siphonorhis brewsteri, Villa Barrancoli, 2 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Vervain Hummingbird Mellisuga minima, Villa Barrancoli, 3 december 2022 (Lieven De Temmerman)

De Rabo de Gato trail is intussen (2 jaar geen regen) een hele droge boel geworden. Het enige water wat er nog lijkt te vloeien, is afkomstig van het onaflatende oppompen van grondwater voor de avocadoteelt. De plantages worden vooral bewerkt door Haïtianen… In 1804 forceerden ze de eerste succesvolle slavenopstand en onafhankelijkheid, een kleine 220 jaar later ontvluchten ze massaal hun land dat totaal is geïmplodeerd, om op de plantages in de Dominicaanse Republiek te werken… L’ histoire se répète. 

Een (klein) geluk bij een ongeluk van het oppompen van grondwater, is dat een groot deel ervan terechtkomt in het droge bos aan de Rabo de Gato trail en er vele vogeltjes aan de lekkende waterpijpen komen drinken. Bijgevolg leverde de trail toch nog enkele leuke soorten op, zoals Key-west Quail-Dove, Bay-breasted Cuckoo, Antillean Euphonia en (slechts!) 1 flockje Hispaniolan Parakeets die als bij wonder in een vruchtenboom vlakbij landden. White-fronted Quail-Doves waren nergens te bespeuren.

Key West Quail-Dove Geotrygon chrysia, Rabo de Gato trail, 3 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Hispaniolan Parakeet Psittacara chloropterus, Rabo de Gato trail, 3 december 2022 (Lieven De Temmerman)

De landbouwvelden met verspreide palmen waren goed voor Hispaniolan Oriole en (‘s nachts) voor Hispaniolan Nightjar. Northern Potoo zou ergens langs de avocadovelden overdag op een paaltje kunnen zitten, maar zowel overdag (paaltjes scannen) als ‘s nachts (geluid afspelen en met een lamp paaltjes scannen) leverde niets op. De Palm Crow kan hier ook, maar dan alleen aan Lago Enriquillo. 

Zapoten road

Doelsoorten <1500m: Least Poorwill, Hispaniolan Nightjar, Bay-breasted Cuckoo, Hispaniolan Lizard Cuckoo, Ashy-faced Owl, Broad-billed Tody, Narrow-billed Tody, Antillean Piculet, Hispaniolan Woodpecker, Hispaniolan Parakeet, Hispaniolan Pewee, Hispaniolan Loggerhead Kingbird, Flat-billed Vireo, White-necked Crow, Palmchat, Antillean Siskin, Black-crowned (Palm) Tanager, Green-tailed Warbler, Hispaniolan Spindalis, Hispaniolan Oriole

Doelsoorten 1500-2500m: Hispaniolan Emerald, White-fronted Quail-Dove, Hispaniolan Trogon, Narrow-billed Tody, Antillean Piculet, Hispaniolan Woodpecker, Hispaniolan Amazon, Palmchat, Golden Swallow, La Selle Thrush, Hispaniolan Crossbill, Western Chat-Tanager, Green-tailed Warbler, White-winged Warbler, Rufous-throated Solitaire, Hispaniolan Spindalis

De Zapoten road is letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van iedere vogelreis op de Dominicaanse Republiek. Gezien we al veel hadden gezien en deze plek voor het einde hielden, viel het redelijk mee met doelsoorten: Hispaniolan Trogon (is ook te doen op de Alcoa road, bvb.), White-winged Warbler (beste/enige plek), Hispaniolan Loggerhead Kingbird (beste/enige plek), Rufous-throated Solitaire (tot dan toe enkel gehoord aan Loma de Hoz en de Alcoa road) en La Selle Thrush (beste/enige plek).

Hispaniolan Pewee Contopus hispaniolensis, Independencia, 3 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Loggerhead Kingbird ssp gabbii Tyrannus caudifasciatus gabbii, Independencia, 3 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Verder was White-fronted Quail-Dove nog niet gelukt, zou een Bicknell’s Thrush wel aardig zijn, en wilden we Bay-breasted Cuckoo nog wel iets beter zien. De meeste vogelkijkers gaan maar 1 keer naar boven, gezien de slechte staat van de weg, de lange rijtijd (2 uur enkel) en de kosten verbonden aan een 4x4 om er te geraken. Bovenstaand lijstje kan dus ambitieus zijn om in 1 dag af te vinken, en voor zij die niet op de Alcoa road zijn geweest, komen daar nog Golden Swallow en Hispaniolan Crossbill bij. Het is dus zeker niet verkeerd om bijvoorbeeld de Solitaire en Trogon al elders binnen te koppen, en er zijn er blijkbaar nogal wat die moeite moeten doen om Western Chat-Tanager goed te zien op Zapoten (ook hier biedt de Alcoa road reeds een goede kans). Anderzijds, met een gelukje kan je op Zapoten alles zien, en dan hoeft de Alcoa road strikt genomen niet meer, maar dan mis je op de Alcoa road de beste plek voor Stygian Owl, en alleen al voor de landschappen en de kans op Black-capped Petrel bij Cabo Rojo ben je zo dicht in de buurt van de Alcoa road dat die moeilijk te negeren is.

De Zapoten road: het eerste, slechte, stenige deel van de weg, Sierra de Bahoruco NP, 3 december 2022 (Lieven De Temmerman)

De Zapoten road met op de achtergrond het (ontboste) Haïti, Sierra de Bahoruco NP, 3 december 2022 (Lieven De Temmerman)

De checkpost aan de grens met Haïti, Sierra de Bahoruco NP, 3 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Zicht op Haïti van aan de checkpost; er is geen bos meer in zicht, Sierra de Bahoruco NP, 3 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Hoewel we dus een volwaardige 4x4 hadden gehuurd (upgrade voor een klein meerprijsje aangeboden door Alamo!), namen we Kate (eigenares van Villa Barrancoli) haar goede raad ter harte, en schakelden een chauffeur met een pick-up in. De rit naar boven was redelijk pittig, maar vooral droog en de grootste obstakels waren in feite stukken met losse, grote stenen en af en toe een blote (scherpe) rots die een auto met high clearance vereiste. Eenmaal we in de zone van de waarheid (de beroemde La Selle Thrush-bocht) waren aangekomen, was het wachten op het eerste licht. Een half uur na de schemer verscheen de Thrush (en ook Bicknell’s) nog altijd niet in de bocht, dit in tegenstelling tot wat in alle verslagen stond. Wellicht heeft dat iets te maken met het feit dat verslagen doorgaans geschreven worden door zij die alles gezien hebben (in de wetenschap heet dat fenomeen positive publication bias: resultaten die de hypothese niet bevestigen, worden vaker niet gepubliceerd)! 

Na een half dagje hoog in de bergen hadden we alles behalve La Selle Thrush. De dag erop was gerekend als extra dag, maar die konden we dus goed gebruiken om de Thrush nogmaals te proberen, en gelukkig was die in de herkansing op het appel!

Rufous-throated Solitaire ssp montanus Myadestes genibarbis montanus, Sierra de Bahoruco NP, 4 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Red-legged Thrush ssp ardosiaceus Turdus plumbeus ardosiaceus, Sierra de Bahoruco NP, 4 december 2022 (Lieven De Temmerman)

La Selle Thrush ssp swalesi Turdus swalesi swalesi, Sierra de Bahoruco NP, 5 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Hispaniolan Trogon Priotelus roseigaster, Sierra de Bahoruco NP, 5 december 2022 (Lieven De Temmerman)

White-fronted Quail-Dove Geotrygon leucometopia, Sierra de Bahoruco NP, 5 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Bay-breasted Cuckoo Coccyzus rufigularis, Independencia, 4 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Was dit alles?

Uiteraard niet, maar ergens wel. Je kan in de Dominicaanse nog op zoek naar enkele leuke soorten, die ik als ‘secondary targets’ had opgeschreven, maar door het debacle met de La Selle Thrush, hadden we geen marge meer om nog bonusgebiedjes af te dweilen. 

Enkele leuke soorten zijn Yellow-breasted Crake (boottochtje op Laguna del Rincon), Double-striped Thick-knee (Hato del Mayor), West-Indian Whistling Duck (Jardin Botanico), ...

We hadden er echter niet beter op gevonden om onze laatste avond/ochtend te spenderen in een hotelletje aan de kust bij Bayahibe, comfortabel dichtbij Punta Cana vanwaar we huiswaarts zouden vliegen. De Whistling Duck zat daar op een plek op 10 minuten rijden, maar die hebben we straal genegeerd… Een kort wandelingetje net buiten Bayahibe leverde ons nog White-winged Dove, Common Yellowthroat, Green Heron en vooral Pearly-eyed Thrasher op. Die laatste zit op meer oostelijke eilanden in de Caraïben, maar is duidelijk aan een opmars bezig in de DR.

Zicht op de baai van Bayahibe bij zonsondergang, 5 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Green Heron Butorides virescens, Bayahibe, 6 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Pearly-eyed Thrasher Margarops fuscatus, Bayahibe, 6 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Common Yellowthroat ssp typhicola Geothlypis trichas typhicola, Bayahibe, 6 december 2022 (Lieven De Temmerman)

En daarmee is dit verhaaltje ‘af’. De Dominicaanse kan je dus op een weekje oprollen, maar dan moet je hard doorgaan, vroeg uit de veren, af en toe ontbijt overslaan (behalve dus in Pedernales) en hier en daar een beetje geluk afdwingen. Het originele plan was om de Dominicaanse Republiek te combineren met Jamaica en Puerto Rico, maar dat plan werd in maart 2020 doorkruist door corona… Post-corona zijn vooral de verbindingen met Jamaica niet (meer) optimaal, maar ook niet onmogelijk. Puerto Rico kan echter altijd prima en vormt een mooie combinatie voor een 10-tal dagen (hard) tot 14 dagen (normaal) vogels kijken waarbij je kan mikken op het zien van alle endemen. De beste periode is hiervoor wellicht rond maart - april, om zowel de zomergasten als de overwinterende Noord-Amerikaanse zangers/steltlopers nog mee te pakken.

Tot slot: als je echt niet weet wat te doen met extra tijd in de Dominicaanse Republiek, en je bent geen strandjutter, kan je mikken op Solenodon bij Pedernales, of (in mijn geval) genieten van vlinderen in de winter: de Ornate/Bella Moth (tegenhanger van onze Prachtbeer), Green Flasher, White Peacock, Caribbean Cracker en Gold Rim Swallowtail wachten op je. Is dit geen opwindende gedachte?

Utetheisa bella Utetheisa ornatrix, Los Haitises NP, 30 november 2022 (Lieven De Temmerman)

Green Flasher Astraptes talus, Playa Macao, 29 november 2022 (Lieven De Temmerman)

White Peacock Anartia jatrophae, Bayahibe, 6 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Caribbean Cracker Hamadryas amphichloe, Rabo de Gato trail, 3 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Gold Rim Swallowtail Battus polydamas, Alcoa road, 2 december 2022 (Lieven De Temmerman)

Discussie

Pieter de Groot Boersma  ·  20 januari 2023  16:05, gewijzigd 20 januari 2023  16:07

Het kan verkeren! Ik ben rond de jaarwisseling naar Jamaica, de Dominicaanse Republiek en Puerto Rico geweest. Te Zapoten werden wij doodgegooid met La Selle Thrushes, ook na het eerste licht op en langs de trail. Ik denk in totaal een stuk of 10 exemplaren... Die White-fronted Quail-dove mistte ik dan weer op twee seconden omdat ik net even naar het pad keek waar ik mijn platvoeten neer kon strijken. Vloog die net op van het pad terwijl ik die bijna de hele wandeling strak in de gaten had gehouden! Gelukkig kwam het met die duif nog goed. Op de laatste ochtend op het eiland, in het laatste stukje bos, tijdens de laatste minuut dat ik er nog kon uitpersen vooraleer de rit terug naar het hotel en het vliegveld ingezet moest worden... Solenodon is trouwens ook gelukt, gaaf beest! Nog bedankt voor de tips!

Lieven De Temmerman  ·  21 januari 2023  11:10

Goed om horen dat de duif nog gelukt was; Hoewel het lijkt (en het soms ook gewoon zo is) dat de soorten vanzelf voor de lens verschijnen, kunnen enkele soorten toch iets meer tricky zijn om te zien: Bay-breasted Cuckoo, White-fronted Quail-dove, Ridgway's Hawk, Least Poorwill, Hispaniolan Palm Crow, Hispaniolan Crossbill, Golden Swallow en Hispaniolan Loggerhead Kingbird worden wel eens gemist... 

Ik wou nog even Lonnie (en andere mensen achter de schermen op de webredactie) bedanken voor de inspanningen om dit stukje netjes klaar te zetten op de website; In geval van Lonnie was dat tussen de imperial Snipes en brilberen in Ecuador door...!

Redmar Woudstra  ·  21 januari 2023  11:23

Leuk verslag! Wat ik me afvraag: hoe krijg je de solenodon te zien? Spotlighting?

Pieter de Groot Boersma  ·  21 januari 2023  11:43, gewijzigd 21 januari 2023  11:51

Beste Redmar,

Zelf zoeken heb ik in dit geval niet gedaan. Ik heb de Solenodon na meer dan vier uur zoeken gezien omdat ik meeging met Nicolas en zijn zoon:

https://www.mammalwatching.com/gd_place/dominican-republic/

Het kostte per groep 200 USD. Kate Wallace van Tody Tours (eigenarese van Villa Barrancoli) had hem voor ons gecontacteerd. Zei zei dat het 100 USD was. Maar ik zag Nicolas van schrik rood wegtrekken toen we dat vertelde. Kate is op leeftijd, en hoewel ze zeker mensen voor je kan contacteren is de communicatie warrig. Nicolas werkte erg hard om de Solenodon voor ons te vinden, dus ik heb hem wel de 200 USD gegeven.

Zelf zoeken lijkt mij ook zeker mogelijk, maar dan heb je wel meer tijd nodig. En ik heb ook een warmtebeeldkijker, zeer handig vaak voor nachtvogels, pitta's en dergelijk verstopperig spul. Ik weet de precieze plek niet... Uit het verslag: Sure enough, at our third stop on the first night, at around midnight, he caught one in forest adjoining the small village of Las Mercedes, 20 minutes north east of Pedernales. 

De tactiek bij Nicolas en zijn zoon, zelf op meerdere plekken stoppen, privéterrein achter hekken afstruinen deed ons wachten bij de auto. De mensen in de omgeving kennen hem. Bij terugkomst had hij er een stuk of drie kort gezien, maar hij kreeg ze niet te pakken. Het was volle maan, iets waar ze volgens hem moeilijker door te zien zijn. Het was wel de droge periode, de beste tijd omdat het geritsel van de dode bladeren de aanwezigheid van de Solenodon kan verraden. Daarop besloot ik maar bij de derde plek achter hem aan te lopen. Zien was belangrijker voor mij dan vangen... Het was steeds dus op privéterrein. Hij liet zien een goed spoorzoeker te zijn, en hij deed kneiterhard zijn best. 

Uiteindelijk vonden we er eentje op de valreep langs de kant van de weg. Helemaal kansloos om het zelf te vinden ben je dus niet. Het verkleint die kans denk ik wel aanzienlijk...

Jan Hein van Steenis  ·  24 januari 2023  17:23

Een vogelvriend van mij vond de Dominicaanse Republiek de vreselijkste plek waar hij ooit vogels had gekeken. Kun je je daar iets bij voorstellen? Dat had vermoedelijk meer met het land te maken dan met de vogels, want die zien er leuk uit.

Lieven De Temmerman  ·  25 januari 2023  08:45, gewijzigd 25 januari 2023  12:34

Blij dat je er iets over zegt, Jan Hein: Ik vond Cuba bvb. een topbestemming: interessantere cultuur, echte mooie steden en dorpen, de speciale omstandigheden gepaard gaande met communisme, zeer weinig gemotoriseerd verkeer en daardoor heerlijk rustig, de mensen... De Dominicaanse scoort bij mij enkel hoog op vlak van Caraibisch zon-zee-strand gevoel (dat is in orde), de vogels (even goed als in bvb. Cuba naar mijn mening, behalve misschien de kolibries: niets gaat boven Bee Hummingbird...), en, zonder de ramptoerist te willen uithangen, vind ik de geschiedenis van Haiti ook fascinerend: bijgevolg was ik redelijk geboeid door alle verhalen over Haiti, en contact met Haitianen (bvb. het personeel dat in Villa Barrancoli werkt is Haitiaans). Maar al de rest sprak me niet echt bijzonder aan: het eten was middelmatig, de accomodatie niet bijzonder (uiteraard is dat persoonlijk en hangt dat hard af van wat je kiest en in welke prijsklasse)... Ik werd er niet wild van (maar het was ook geen straf). Ik heb horen zeggen dat Puerto Rico nog erger is (USA invloeden zoals shopping malls, hamburger restaurants,...). Naar Jamaica kijk ik dan weer wel uit (de muziek!). Het is zeker niet mijn meest beklijvende bestemming, maar om het een vreselijke plek noemen... vind ik een beetje extreem!

Jan Hein van Steenis  ·  2 februari 2023  23:17

Nog een mogelijke split is de Sharp-shinned Hawk.

De huidige behandeling door het IOC klopt (in elk geval genetisch) niet: Plain-breasted en White-breasted Hawk zijn nauwer verwant aan de continentale Sharp-shinned Hawk dan aan de eilandvormen van Cuba, Hispaniola en Puerto Rico. Rufous-thighed Hawk valt daar weer buiten.

Lieven De Temmerman  ·  3 februari 2023  08:44

Ik heb een Sharp-shinned toevallig zien voorbij vliegen, helaas geen zittend... Ik had er in ieder geval (om de redenen die je noemde) aandacht voor, en het is zowaar de nominaat die op de DR zit.

Gebruikers van het forum gaan akkoord met de forumregels.

Feedback?