Max Berlijn
 ·  24 februari 2019  08:51, gewijzigd 24 februari 2019  09:03

Deze is eindelijk twitchbaar in de UK. De vogel zit zo'n beetje om de dag in een aantal bomen (er zullen er niet veel zijn??) op mainland Shetland (ZW kant). Het zou goed/leuk zijn om te weten of het de amerikaanse (onder) soort richardsoni  zou kunnen zijn. De Sound Approche splitst dit taxon van de euaziatische ondersoorten. Genetisch en qua roep is er verschil. HBW, AOU en IOC noemen er vooralsnog niets over. Overigens opmerkelijk dat dit UK geval volgt na een najaarswaarneming op een voorheen geheime plek in Schotland (gefotografeerd op een WC bril in een WC hokje)..

Jan Hein van Steenis
 ·  24 februari 2019  12:45, gewijzigd 24 februari 2019  12:49

De Sitkasparren zijn wel behoorlijk dicht heb ik begrepen! Bovendien is de tuin maar beperkt toegankelijk.

De vogel ziet er wel vrij donker uit, maar ik kom er op foto's niet uit hoe je het verschil met de Amerikaanse vorm zou moeten zien.

En hopelijk voor allen zichtbaar: de Ruigpootuil op het toilet van Copinsay.

Gisteren heb ik hem ook eindelijk zelf gezien (in het Sauerland).

Max Berlijn
 ·  4 maart 2019  00:18

Donker ding  hoop dat ze een veertje verzamelen..

Rob Poot
 ·  7 maart 2019  22:36

Als het een Amerkaantje is, dan waarschijlijk een bootvluchteling?

Arnoud B van den Berg
 ·  8 maart 2019  09:25

Nee.

Leo Stegeman
 ·  8 maart 2019  10:42

Voor een amerikaanse ruigpootuil lijkt me ship-assisted de enige optie uitgaande van de redelijke aanname dat zo'n uiltje (net als spechten,boomklevers, crackles etc) geen oceaan kan overvliegen.

Of , Arnoud, heb jij ergens een publicatie dat ruigpootuilen fysiek en conditioneel in staat zijn om de Atlantische Oceaan over te vliegen?

George Sangster
 ·  8 maart 2019  11:15

Uilen hebben de Azoren (Otus frutuosoi), Seychellen (Otus insularis), Galapagos (Asio flammeus), Palau (Pyrroglaux podargina), Pohnpei (Asio flammeus) en Hawaii (Grallistrix) gekoloniseerd, dus er is bewijs dat ze flinke afstanden over zee kunnen vliegen.

Jan Hein van Steenis
 ·  8 maart 2019  12:00, gewijzigd 8 maart 2019  13:27

De Ruigpootuil beweegt zich in oost-Canada alleen als er weinig prooiaanbod is, dus dat men cynisch is dat hij de Atlantische Oceaan over kan vliegen lijkt me verklaarbaar. Dwergooruilen en Velduil zijn natuurlijk bekende trekvogels, die kun je niet vergelijken.

Ik zou toch eerst checken hoe donker een Europese Ruigpootuil kan zijn...

Zie: Coté et al.

Rik Winters
 ·  8 maart 2019  12:02

De ene uil is natuurlijk de andere niet: in Nederland zie ik elk jaar wel een Velduil uit zee komen vliegen, dat heb ik een Bosuil nog nooit zien doen.

Leo Stegeman
 ·  8 maart 2019  12:16

Maar zien sommigen echt serieus een ruigpootuil de oceaan overvliegen??

Roland Wantia
 ·  8 maart 2019  15:37

Vooralsnog zijn het er niet veel. Zou me kunnen voorstellen dat anatomie van een soort (aanwezigheid van eigenschappen die duiden op aanleg voor het afleggen van grote afstanden) meer houvast geeft dan louter geloof en ongeloof.

George Sangster
 ·  8 maart 2019  20:35

Aegolius gradyi kwam voor op Bermuda. Dat is ruim 1000 km vanaf North Carolina. Ook een Aegolius kan dus een flink eind over zee vliegen.

Jan Hein van Steenis
 ·  8 maart 2019  23:31

Dat een Aegolius goed vliegen kan staat ook in het artikel waarnaar ik verwees. Gaat het wel om de Northern Saw-whet Owl!

George Sangster
 ·  9 maart 2019  13:36

Kun je mij aangeven waar dat dan staat? Het door jou aangehaalde artikel gaat over de rol van kleine zoogdieren op  populatiefluctuaties van deze twee soorten. De auteurs zeggen dat "Boreal Owls undertake irruptive movements south when small rodents are low in abundance, whereas saw-whet owls appear to be regular migrants in the southern part of the boreal forest."

Dat beide soorten migreren is allemaal leuk maar zegt niets over de afstand die een Aegolius over zee kan vliegen, en dat is wat hier ter discussie staat.

Een endemische Aegolius op Bermuda zegt daar wel iets over.

Leo Stegeman
 ·  10 maart 2019  11:47

Eens dat artikel van Jan Hein niet relevant is. Dat er een endimische aegolis was op de Bahamas, zegt ook niet zoveel over beantwoording van de vraag of ruigpootuilen de Atlantische Oceaan kunnen oversteken. We hebben het hierbij natuurlijk niet over vergelijkbare afstanden. We weten ook niet wanneer die uil op de Bahamas terecht is gekomen. Dat kan in een tijd geweest zijn dat er veel minder afstand lag tussen het vaste land en de koraaleilanden (dat zijn de Bahamas). Ook kennen de Bahamas endemische reprielensoorten die niet zijn komen vliegen. 

Max Berlijn
 ·  17 februari 2020  23:43

Is dit nou dezelfde als afgelopen winter?

Jan Hein van Steenis
 ·  18 februari 2020  09:32

Daar zijn ze op Birdforum druk over aan het discussiëren, maar het lijkt niet onwaarschijnlijk. Er zijn sinds vorig najaar 3 à 5 vogels in Noordoost-Schotland gezien: 1 Orkney (Copinsay), 1–3 Shetland (Mainland en Unst, geen overlap), 1 Highland.

Max Berlijn
 ·  21 oktober 2020  06:31, gewijzigd 21 oktober 2020  06:32

Ben toch benieuwd of er komend voorjaar weer een nieuwe generatie jonge vogelaars eens Drenthe gaat afzoeken om dit te vinden.

Max Berlijn
 ·  28 februari 2021  10:13, gewijzigd 28 februari 2021  10:14

In België worden ze al weer (onder embargo) gehoord dus wie weet in NL, mogelijk is dit oude filmpje een stimulans om in Drenthe weer te gaan zoeken?

Gijs Woldhek
 ·  28 februari 2021  12:32

Geen stimulans voor nodig Max, geen avondklok zou nu wel handig zijn

Jelle Scharringa
 ·  1 maart 2021  08:49

Hond meenemen?

Jan Hein van Steenis
 ·  1 maart 2021  11:28

Zelfs zonder avondklok mag je je na zonsondergang in de meeste Nederlandse bossen niet ophouden...

Gijs Woldhek
 ·  1 maart 2021  15:36

Weet ik Jan Hein, maar niks zo leuk als 's nachts door het bos lopen en naar uilen luisteren....Doe dit elk jaar en ben nog nooit een terrein man tegen gekomen, mocht dat wel gebeuren vertrouw ik er op dat ik hem kan overtuigen van mijn goede bedoelingen. Hopelijk jinx ik mezelf nu niet :-))