Local in Michigan.

Hele fijne zanger. NT status, tegenwoordig ook een echte rariteit in Ecuador waar vroeger jaarlijks.

Nog eentje van deze fraaie zanger. Wilde ook even iets testen met nieuwe software. Cheers!

Het is geen soort maar als je de aandacht voor dit taxon (ter plaatse) ziet zou je het wel denken. Heel veel publicaties en informatie in het visitors centre erover. Deze ondersoort heeft een roze kop itt tot de andere ondersoorten van JWP. Op Hahajima (hetzelfde eiland als de Honey-eater) is die verre van moeilijk maar op het grotere Chichijima zag ik er maar 1. Van de "insurance ticks" betreffende de lokale ondersoorten lijkt dit de belangrijkste. Goudlijster (optisch weinig verschil), Japanese Bush warbler (opvallende langere staart en snavel) waren goed te doen maar de Oriental Greenfinch was (ook voor mij) ondanks veelvuldig tapen onvindbaar.

Misschien heb je hier nog wat aan Diederik ...

Deze Grey-Tailed Tattler was een "surprize find" op deze zeer afgelegen eilanden. Lijkt me een eerste zomer. Ze overwinteren op de Filipijnen en in Australië dus moeten een stuk zeer groot stuk zee overvliegen waarbij deze eilanden een mooie plek zijn om bij te tanken. Net als deze vogel (waarvan ik er later nog 6 zag). Grappig was dat de vogel veel riep.

Je moet er eerst voor naar Tokio vliegen, dan 24 uur met de boot naar Chichijima en dan 2 uur doorvaren naar Hahajima (onderweg geen straf met vele zeevogels en zeevogelsoorten). Op Hahajima zijn ze makkelijk (ik zag er in 24 uur 20+) maar ze lijken wel last te hebben van de invasieve "exoot" de Japanse Brilvogel. Op de eilanden zijn ze doodsbang voor invasieve exoten te merken aan de maatregelen van schoenen reinigen bij op en afgaan van de eilanden. De Pacific Odyssey mag er ook niet landen (lijkt me frustrerend als je het eiland ziet liggen (ze komen er langs) maar je mag niet aan land. De katten zijn opgeruimd maar de ratten niet. Gave soort en vrij luidruchtig. Overigens moet je dezelfde weg weer terug :-)

Deze soort is op de 24 uur (enkele reis) naar de Ogasawara eilanden (Bonin populair genaamd) een van de algemeenste soorten voor de eerste helft van de reis (gerekend vanuit Tokio). Je ziet ze meteen nadat je Tokio bay verlaat (na anderhalf uur+). In de tweede helft van de reis wordt hij naadloos vervangen door Wedge-Tailed Shearwater. De zeevogels op deze ferry trip zijn weergaloos met mooi soorten palet en van veel soorten grote aantallen. Nadeel is dat de boot met 45 km per uur vaart en de vogels niet heel dichtbij vliegen maar voordeel is dat je vaak kan vogelen met de scoop. Dit is dan ook een phonescoopje!! Ik heb er overigens 20, mislukt, eerst weg moeten gooien maar toch het kan. 

Een korte trip naar Bonin voor de Honeyeater en een “bakje” zeevogels. Dit was de enige echte (niet zee) trekvogel tot op heden zo ver in de Pacific (1000+ km van de Japanse kust). Toch wel stoer van zo’n beest maar ze overwinteren bijv. ook op Hawaï.

Om het rustige voorjaar iets op te vrolijken een plaatje ter inspiratie over wat misschien ooit nog kan aanwaaien. Op de foto geheel links vooraan een Regenwulp, daarnaast vier orientalis Wulpen met onder meer een langere snavel dan onze vogels en Far East staat baas boven baas, een Siberische Wulp met ook de kenmerkende kaneelkleurige onderdelen. De grootste Wulp, maar helaas een bedreigde soort inmiddels.

In het noorden van Kazachstan is de immense steppe, met bekende iconen als Zwarte Leeuwerik, Witvleugelleeuwerik, Reuzenzwartkopmeeuw, Jufferkraanvogel, Steppekiekendief, Steppevorkstaartplevier, Roodpootvalk en Saiga Antiloop. In het zuiden is het landschap diverser, met rivierbossen en saxaul, goed voor enkele Centraal Aziatische specialiteiten zoals de Saxaul Sparrow, Azuurmees, Turkestan Tit, White-winged Woodpecker. De meren bevatten Veldrietzanger, Citroenkwikstaart en Kroeskoppelikaan. In de halfwoestijn heb je, naast de trekvogels in de spaarzame begroeiing, fijne soorten als Steppehoen, Kraagtrap, White-capped Bunting, Sykes’ Spotvogel, Rode Bergvink, Mongoolse en Vale Woestijnvink. In het uiterste zuiden ligt het Tien Shan gebergte, uitloper van de Himalaya, met weer een heel nieuwe set aan vogels: Ibisbill, Himalayan Rubythroat, Zwartkeelheggemus, Guldenstadt Redstart, White-browed Tit-Warbler, White-winged Grosbeak, het witbuikige Waterspreeuw taxon, Songar Tit, Himalayan Snowcock, Evermann’s Redstart, etc. Kortom: lekker birden! 

Onderweg naar Manus een tussenstop gehouden in Hong Kong. Vanuit een hut aldaar zitten de steltlopers op geringe afstand. Meerdere Roodkeelstrandlopers lieten zich goed bekijken.

Jan van der Laan en ondergetekende hebben de dag na de Superb Pitta op Manus, Papua een boottocht van 2 uur over open zee naar Tong Island (een soort Vlieland van Manus) gemaakt. Naast een aantal endemen en zogenaamde "supertramp" soorten zit deze IJsvogel er ook. Het spannende is dat het speculatief is wat het is, want volgens de boekjes zit er geen tristrami/cloris in de Admiralties, maar lijkt de vogel het meest op Melanesian Kingfisher, een IOC split van Collared. Helaas geen veertje kunnen verzamelen.

Algemene soort, maar daarom niet minder leuk ;-) 

De Zwarte Leeuwerik is de talrijkste vogelsoort van de steppe van Kazachstan. Een magische plek, met haar uitgestrekte vlaktes en meren. In 2 dagen zagen we o.a. Steppekiekendief (talrijk), Roodpootvalk, Witvleugelleeuwerik, Reuzenzwartkopmeeuw , Kroeskoppelikaan, Witkopeend, Jufferkraanvogel, Steppevorkstaartplevier, Steppekievit, Steppemeeuw barabensis en maar liefst 10.000 Grauwe Franjepoten. Last but not least ook nog diverse Saiga Antilopen, in totaal 200. 

Dit was mijn enige lifer op de Se La Pass, na twee bezoeken in 2009. Op het zangetje komen overigens ook Himalayablauwstaarten af (die we 10 jaar terug óók niet zagen).

We zagen ook drie mannetjes en drie vrouwtjes Himalayan Monal (10 jaar terug één vrouwtje): wat een beest is dat zeg... vooral in vlucht, haha!

Er zijn negen soorten Paradise Kingfishers (IIsvogels met een lange staart). Dit is een zeldzame lokaal verspreide soort, endemisch voor Papua Nieuw Guinea. Tijdens onze trip naar Manus eiland hebben we ook het prachtige Varirata NP bezocht, waar dit een van de hoogtepunten was (dieptepunt was de heard-only van een paar Papuan Eagle - Harpyopsis novaeguineae).

Gezien op een klein eilandje ten oosten van Manus Island. Dit is de ondersoort coultasi, die alleen voorkomt op Tong Island en Rambutyo. Deze ondersoort heeft een bijna witte staart.

Het is niet zo ver maar wel heel lang rijden naar Meluri. Van Jorhat (Assam) hobbel je vier uur naar Dimapur, de grensstad van Nagaland. Daarna heb je 80 km wegwerkzaamheden tot Kohima, de hoofdstad. Dan rijd je over redelijke wegen vier uur tot Chizami, waar een behoorlijke slaapplek is in een oude koloniale bungalow. Daarna is het nog eens 65 km (dat wil zeggen drie uur!) afzien tot je als eerste vogel van de dag deze tegenkomt (Birdquest miste overigens deze Birdquest-lifer: de tourleader was niet in een goede bui).

Verder zitten daar Western Moustached (in de bomen), Rufous-vented (in de struiken) en Spot-breasted Laughingthrush (in de dichtste tangles). Alleen de laatste zag ik helemaal niet, maar de andere twee helaas ook maar matig. Aanbeveling voor de fans: twee dagen voor inplannen en dan maar een nachtje in een écht slechte accomodatie in Meluri.

En een waarschuwing: in het paasweekend is echt alles in het christelijke Nagaland dicht. De lokale fixster had het er maar druk mee!

Met Arjan Brenkman een bezoek gebracht aan Manus, een eiland in de Bismarckzee, de enige plek op de wereld waar deze pitta zit. Normaal moet je een zekere Aaron Joseph als gids nemen, maar die was na wangedrag verbannen van het eiland. Na wat gesteggel over toegang en wie nu als gids meewil uiteindelijk al de eerste ochtend op Manus deze spectaculaire soort die vanuit het bladerdak roept. Bij het roepen klapt hij met zijn vleugels (vandaar de onscherpte). We hadden er in totaal drie.

Er staan al twee vrouwtjes op de site (waarvan ik er eentje zelf gezien heb!), maar ook voor deze soort geldt: "I wanna see a male!"

Tien jaar geleden geen spoor van tragopans, maar dit keer ging het (iets vroeger in het jaar) beter. Ik hoorde er diverse in de Mishmi Hills en vreesde het ergste... maar ik zag een mannetje twee dagen achter elkaar in Khonoma, Nagaland (dat lukte één medereiziger niet, die dat niet kon verwerken).

In Eaglenest stak een mannetje voor ons de weg over (in de mist...), wat die persoon weer miste. Uiteindelijk stelde hij zich met dit exemplaar, op de weg terwijl we Eaglenest verlieten, tevreden: tick is tick! 

Critically Endangered...

Gevonden door Laurens Steijn & Co ongeveer een week eerder. Vogel zeer waarschijnlijk al aanwezig vanaf februari (zie e-bird). Zo'n 7-8 gevallen in de Galapagos. Jaarlijkse dwaalgast in Ecuador, met name solitaire vogels.

Eén van de hoogtepunten van de scouting trip naar Malawi. Volgend jaar bieden we deze bestemming voor het eerst aan. 

Bizarre en bedreigde soort die in een smalle strook aan de westkant van de Andes voorkomt. Dit baltsende mannetje gaf een geweldige show van zeker 15 minuten tijdens onze reis Ecuador en Galapagos! Dankzij de inspanningen van de lokale eigenaar en de bezoekers die tegen betaling naar deze soort worden gegidst, wordt het bos waar deze soort voorkomt beter beschermd.

Als verrassing bij de hut voor de Andean Cock-of-the-Rock bij Angel Paz tijdens de laatse Ecuador-Galapagos tour. 

In het kader van deze discussie vraag ik me af welke ondersoort dit dan is? De flanken zijn redelijk licht. Ik dacht aan werae maar nu kan ik die ondersoort niet eens meer kiezen bij de invoeringen op deze site. Heeft IOC die samengevoegd met citreola? Ik had er overigens enkele (allemaal jonge vogels) in noord Oman.

een van 12 soorten Laughingthrushes op deze trip.

ook in Azie op geisoleerde plaatsen aanwezig .

Oman is het enige (nieuwe) WP land waar je zowel Indian als African Silverbill (wild) kan zien. Indian zit o.a. ook in Israel hoewel ik de herkomst gedachte over die vogels niet zeker weet. In noord Oman is deze soort makkelijk in groepjes in vooral wat moerasrijkere gebieden.

Up to 8 birds found in almendra trees daily

Man Blue Pitta .

Vogels zijn in Vietnam erg schuw , er wordt zeer veel gejaagd en alles ( tot en met de Ringmussen toe ) wordt gegeten  , Nationaal Park of niet .  Met de hulp van prima gids , Le Quy Minh , met enige moeite toch erg veel gezien . Maar ik zou niet te lang wachten . 

vrouw Siberische Lijster , op deze trip White`s Thrush, Grey-backed Thrush and Japanese Thrush.  

Man Siberische Lijster , zou ik ook graag in Nederland tegenkomen . 

Waarschijnlijk de beste plek in Costa Rica voor deze soort. Lijkt op fuut, maar duikt niet. Pikt insecten van waterplanten net boven het oppervlak.

Alleen te herkennen op verspreiding en/of geluid

Dit is de "default" Woestijnplevier (phonescoopje) die je in Feb. langs de noordkust van Oman ziet. HBW geeft twee ondersoort mogelijkheden op deze plek. Anatolische en scythicus. Op basis van de snavelgrootte kies ik voor de laatste (toch?). Ik heb geen kleinsnavelige vogels gezien (wel Lesser sand Plovers). Iemand een ander idee over de ondersoort?

Deze soort is recent toch weer geplitst van Kleine Zilverreiger in HBW waar die heel lang mee gelumped was. Ik vind ze echt heel verschillend van Kleine Zilverreiger zowel in (snavel)bouw als in de kleur van de naakte delen. Tevens lijken de vogels meer robuust in bouw en houden ze, meer dan Kleine Zilver van kustlocaties.

Schaarse endeem van centraal India.

niet algemene endeem van noord en centraal India

Man