West Peruvian Screech Owl in Zuid Ecuador. Nog een soort die zowel in Ecuador als het noorden van Peru voorkomt en een van de 13 soorten uilen die we waarnamen tijdens onze trip. De veel zeldzamere Buff-fronted Owl die vlakbij riep helaas niet kunnen verleiden om zich te laten zien.

Bonte Mees.

Bij gebrek aan actuele plaatjes maar eentje van vorig jaar.  Saxaul Sparrow is een van de 4 doelsoorten in dit bos in het zuidoosten van KZ, samen met Turkestan Tit, Yellow-eyed Pigeon en White-winged Woodpecker. Een ochtend is doorgaans genoeg om ze alle vier te zien hier. Geweldig birden in KZ!

Door de coronacrisis zit het maken van vogelreizen er voorlopig niet in, dus dan maar wat mooie herinneringen ophalen. Het ontluikende voorjaar om ons heen doet me verlangen naar zangvogels, zowel in de oude als de nieuwe wereld. Cape-May Warbler is wat betreft de oostelijke Amerikaanse zangers een van mijn favoriete soorten. De soort is een erg algemene soort in (in ieder geval) April op de Bahama's en op deze datum zag ik er denk ik meer dan 100 op deze locatie. Raar genoeg zijn er denk ik maar twee of drie gevallen in de WP met een bekend voorjaarsgeval bij Glasgow in juni 1977 (een dag zingend) en het bekende najaarsgeval in 2013.

Deze jongen kwam ik een paar dagen geleden tegen in het oerwoud van Papua. De gids raakte lichtelijk in paniek toen de vogel dreigend op ons afkwam. Ik kon gelukkig nog een filmpje en wat foto's schieten. Nu maar eens kijken of ik nog naar huis kan.

Een van de endemische soorten robins van (West) Nieuw-Guinea. Deze kwam even een kijkje nemen op de baltsplek van een Magnificent Bird-of-Paradise.

Niet dat het zo'n mooie foto is (quite the contrary), maar wel omdat het een schaarse en schuwe soort is, deze endemische kraai van Nieuw-Guinea. Even wat anders temidden van het paradijsvogelgeweld van dit eiland.

Dit is een bijna endeem van Ecuador omdat hij ook op enkele plekken in Noord Peru voorkomt. Kwetsbare soort en de populatie wordt geschat op slechts enkele duizenden. Een groepje fourageerde laag, vlak langs de trail, op een mosachtige helling, op een zogenaamde clay lick. 

Deze parrot is endangered en komt voor in het zuiden van Ecuador en noord Peru. Pas tijdens een tweede bezoek aan deze plek en na uren zoeken,  zagen we de soort toen Peter de Rouw een 3-tal vogels vond die onopvallend fourageerden hoog in een boom vol vruchten.

Beter plaatje zat er niet bij; zat redelijk hoog en we wilden hem niet te lang wakker houden... wit staart randje variatie in de soort?

Afgelopen vrijdag terug gekeerd uit Ghana, nadat we bericht kregen van de Ambassade en het Ministerie van Buitenlandse zaken om z.s.m terug te keren. Hier hebben we gehoor aan gegeven en die zelfde dag onze tas gepakt om terug te rijden naar Accra en onze vlucht om te boeken. 

Vlak voordat we terug keerden konden we deze foto maken van een juveniele White-crested Tiger Heron op het nest. Dit nest werd enkele weken geleden gevonden door onze gids (van Ashanti tours) en bestond uit wat takken, welke zich vrij hoog (op ca 6 meter hoogte) boven een regenwoud plasje bevond. Omdat nestfoto's van deze soort uniek zijn (ik heb ze nog niet eerder gezien) de foto hier geplaatst.

Deze lokale en schaarse soort volgt vaak mixed flocks in de (sub) canopy.

We hadden het geluk dat deze vogel naar beneden kwam.

Naast de Blue-throated Macaw is dit andere specialiteit van het Barba Azul Nature Reserve! De naam is natuurlijk goed gekozen. De staart heeft permanent deze vorm en in vlucht ziet dat er dan ook bijzonder uit.

Klein toppertje in Senegal, die hoog op mijn verlanglijstje stond. Is wijd verspreid, maar blijkbaar niet altijd gemakkelijk te vinden. Hier zat een groepje op landbouwgrond waar het vergeven was van de zaadeters. Grote groepen Quelea's en bishops en ook de nodige Zebra Waxbills. De Quailfinches zaten vooral op een stuk dat gebrand was.

Bonusje

Eindelijk had ik tijd om een stukje te schrijven over mijn verblijf in Barba Azul in Bolivia afgelopen jaar. Uiteraard is de Blue-throated Macaw de publiekstrekker, maar het is sowieso een geweldige plek met veel andere mooie soorten. O.a. Cock-tailed, Sharp-tailed en Streamer-tailed Tyrants zijn ook hele leuke soortjes. Voor een verhaal en veel meer foto's ga naar mijn website: http://shutterednature.com/language/nl/2019/07/barba-azul-blauwkeelaras-en-nog-veel-meer/. Barba Azul wordt overigens gerund door Tjalle Boorsma, ook een Nederlander en hij neemt voor dat werk over twee maanden (als corona dat toestaat uiteraard) ook een prijs in ontvangst https://futurefornature.org/ffn_winner/tjalle-boorsma/. 

Sommige soorten en dan met name de 'weg' er naartoe vergeet je niet gauw. Geduld was het motto. En toen was ie daar eindelijk na lang wachten. 13 centimeters klein....De ontlading was groot bij de deelnemers van deze BirdingBreaksreis.

Bizar klein beestje trouwens, leeuwerikgrootte....

Op verzoek van Remco, zal ik er ook nog eentje uploaden. Bizar mooie views, voor zo'n stiekem beest.

Voor degenen die 'm niet kennen hier een wat duidelijker plaatje ... deze lastige Westafrikaanse soort wordt tegenwoordig steeds regelmatiger gezien in de mangroven niet ver ten noorden van de Senegalees-Gambiaanse grens; de lokale bootman Abdullah en onze uitstekende gids Abdou Lo (a.k.a. Carlos, hier op de foto) hebben 'm nog nooit gemist. Wat wél uitzonderlijk was, was dat de vogel na ontdekking niet terug de mangroven inschuifelde maar tientallen minuten rustig bleef staan, zodat de fotografen rustig de best mogelijke invalshoek konden opzoeken in ons bootje en we vele foto's, videos en selfies later wegdobberden met de vogel nog steeds op dezelfde plek ... check die poten & die blik!

Praktisch de gehele populatie van deze zeldzame soort is beperkt tot 5 kolonies in de Marlborough Sounds. Deze wordt geschat op ongeveer 600 exemplaren, waaronder 150 paar. 

Nu we toch in Japan zitten... Deze is 2 jaar geleden nabij 'het Blakiston's Fish Owl hotel'. Na meerdere keren gezocht te hebben op verschillende plekken kwam deze toch nog als een verrassing.

Voor de volledigheid een foto die een 10e van een seconde later is genomen dan de vorige foto.

Voor alle schetsboekvogelaars, museumbezoekers of facebook-vogelaars, hier het echte werk: in het veld met een snelle DSLR-camera, lens met goede vibratiereductie, een vaste hand en de mazzel dat er een groep van c 200 vogels op muggen aan het jagen is. Foto is onbewerkt, iets verkleind. Let op de variatie in staartvorm en vleugellengte, iets wat je alleen vast kunt leggen met voornoemde spullen en niet met je eigen ogen, hoe goed dat je denkt dat je ook bent of anderen vinden dat je bent. Welkom in de 21e eeuw. En deze foto is nog maar een willekeurige uit een reeks van c 60 foto's.

Weinig soorten maar wel kwaliteit. En koud!

Voor mij de belangrijkste reden om naar Senegal te gaan en ze stelden niet teleur. Wat een genot om naar te kijken. De aantallen op de slaapplaats zijn eind februari al een stuk lager dan eerder in het seizoen. Nu zo'n 500 tegen enkele tienduizenden in de toptijd. Maar daarom niet minder indrukwekkend.

Dit is een jonge vogel. Die waren in de meerderheid. Onze gedachte was dat oudere vogels waarschijnlijk eerder vertrekken.

Voor mij de belangrijkste reden om naar Senegal te gaan en ze stelden niet teleur. Wat een genot om naar te kijken. De aantallen op de slaapplaats zijn eind februari al een stuk lager dan eerder in het seizoen. Nu zo'n 500 tegen enkele tienduizenden in de toptijd. Maar daarom niet minder indrukwekkend.

Voor mij de belangrijkste reden om naar Senegal te gaan en ze stelden niet teleur. Wat een genot om naar te kijken. De aantallen op de slaapplaats zijn eind februari al een stuk lager dan eerder in het seizoen. Nu zo'n 500 tegen enkele tienduizenden in de toptijd. Maar daarom niet minder indrukwekkend.

Deze lastige Westafrikaanse soort wordt tegenwoordig steeds regelmatiger gezien in de mangroven niet ver ten noorden van de Senegalees-Gambiaanse grens; de lokale bootman Abdullah en onze uitstekende gids Abdou Lo (a.k.a. Carlos, hier op de foto) hebben 'm nog nooit gemist. Wat wél uitzonderlijk was, was dat de vogel na ontdekking niet terug de mangroven inschuifelde maar tientallen minuten rustig bleef staan, zodat de fotografen rustig de best mogelijke invalshoek konden opzoeken in ons bootje en we vele foto's, videos en selfies later wegdobberden met de vogel nog steeds op dezelfde plek ...

Wellicht de belangrijkste soort van Senegal: een afwijkende buttonquail die vroeger voor een steltloper werd gehouden en inderdaad qua houding, pootlengte en gedrag meer heeft van een plevier of renvogel dan van een buttonquail. Hij komt alleen voor in de Sahel, een biogeografische regio die voornamelijk ligt in 'moeilijke landen'; Senegal is hierop de uitzondering. Foto genomen met mijn smartphone door (alweer) de scoop van Bertus.

Eén van de drie belangrijkste soorten van ons recente vriendentripje naar Senegal. De belangrijkste plek voor deze (en drie andere) specialiteiten is nabij Podor, maar omdat we allevier de soorten reeds op dag 1 bij Richard Toll zagen bespaarden we een dag voor later in de trip. De andere drie specialiteiten die we onze eerste dag zagen zijn Little Grey (Sahelian) Woodpecker, Sennar Penduline-Tit en Cricket Warbler.

Een hoogtepunt, dat zult u begrijpen. Een verslag van de reis (geen hardcore vogelreis, overigens) met vele foto's staat op het blog van Birdingholland.nl

In de rubriek "ook in Afrika heb je leuke soorten" nog maar een plaatje van een soort die nog niet in de galerij voorkomt. In het schitterende landschap van de Bale Mountains is deze Francolin niet echt zeldzaam.

Gelukkig vonden Teus en ik de nog twee most wanted cranes voor onze gids. Wij wilden naar een plasje bij Addis, waar volgens de gids nooit iets zat. Heel mooi Wattled- en Black crowned Cranes.

Een van de vier trap soorten die we zagen tijdens onze trip in Ethiopie.

Van de Antioquia Brushfinch waren alleen balgen in musea bekend, totdat hij in januari 2018 werd herontdekt in San Pedro de los Milagros vlakbij Medellín. Samen met de herontdekker op pad geweest en gevonden vlakbij zijn huis na ongeveer een uur zoeken. In totaal hebben we er twee gezien.

In dit prachtige papyrusmoeras vlakbij Entebbe, Oeganda, is dit wel de beste soort. We namen er in totaal drie waar. Redelijk makkelijk te vinden en goed fotografeerbaar.