We zitten op dag 10 van de WPO en zijn nog 75 km verwijderd van San Cristobal. Deze Tropical Shearwater is in de vroege ochtend hier gefotografeerd. Wij gaan Santa Anna Siland bezoeken. Ingelast vanwege het uitvallen van het bezoek aan Rennel Island

Een van de moeilijkste soorten van Noord-Amerika om te zien, maar eindelijk prijs deze week. 

Deze Collared Petrel is gefotografeerd 130 km ten noorden van New Caledonia op weg naar de Solomon Islands. Er zijn verschillende varianten en deze valt onder de intermediate phase. De geheel donkere fase is een ondersoort (Pterodroma brevipes magnificens) en wordt de Magnificent Petrel genoemd. Dit is zeer waarschijnlijk een toekomstige split. Ook deze "Magnificent Petrel" werd af en toe gezien.

De Tahiti Petrel werd regelmatig waargenomen tijdens de WPO tot net voorbij New Caledonia. Daarna hebben we hem niet meer gezien. Ze bleven meestal op afstand van de boot en daardoor waren plaatjes niet eenvoudig.

Na nog een ochtend op New Caledonia te hebben doorgebracht vervolgd de WPO zijn reis richting Japan. Deze Gould's Petrel is gefotografeerd 50 km ten zuiden van New Caledonia in de Coral Sea

En deze hoort er natuurlijk ook bij 😙

De Southern Shrikebill komt alleen voor op New Caledonia en Vanuatu.

De Crow Honeyeater komt alleen voor op New Caledonia en was naast de Kagu een hoge prioriteit. Het zien van deze vogel is absoluut niet zeker en laat staan een foto. Ik ben dan ook zeer in mijn nopjes met deze plaat.

De Norfolk Gerygone was redelijk algemeen op Norfolk maar lastig te fotograferen.

De Australian Golden Whistler is geen endeem op Norfolk maar is wel een ondersoort en misschien wel een toekomstige split.

Ook de Norfolk Parakeet stond hoog op de verlanglijst tijdens het bezoek aan Norfolk

De Norfolk Robin was één van de gewilde endemen op Norfolk. Ik had wel een beetje mazzel met dit mannetje wat opeens voor me ging zitten.

De Slender-billed White-eye was de meest gewilde endeem van Norfolk en het kostte enige moeite om die gevonden te krijgen.

Deze Providence Petrel werd gefotografeerd 490 km ten noorden van Norfolk en 325 km ten zuiden van New Caledonia. We zagen die dag een opvallend aantal van meer dan 25 Providence Petrels. Het hoogste aantal dat ooit op een WPO is waargenomen. Waarschijnlijk heeft het ermee te maken dat de WPO 3 weken eerder vertrok dan dat zij dat normaal doen.

Ook tijdens de eerste dag van de WPO werden enkele exemplaren van de White-faced Storm Petrel gezien. Vaak samen foeragerend met New Zealand- en Wilson's Storm Petrels.

Deze White-necked Petrel werd 209 km ten noorden van Nieuw Zeeland in de Pacific op de foto gezet.

De Grey-faced Petrel zagen we alleen op de tweede en derde dag van de WPO en het waren maar enkele exemplaren. Deze vogel werd 127 km ten noorden van Nieuw Zeeland in de Pacific gefotografeerd.

De White-necked Petrel werd af en toe waargenomen vanaf de tweede dag WPO tot aan het eiland Norfolk. Daarna werd de soort niet meer gezien.

Vanaf de tweede dag WPO namen de aantallen Black-winged Petrels flink toe. Sommige kwamen lekker dichtbij de boot maar het bleef een hele opgave om deze snel vliegende vogels op de plaat te krijgen. Veel foto's en zere schouders leverde toch een aantal leuke foto's op.

Deze speciaal voor Dusan ;) 2 New Zealand Storm Petrels samen met een White-faced.

De New Zealand Storm Petrel was het hoogtepunt van de eerste dag van de WPO voor mij. We zagen ruim 30 exemplaren. Een soort waarvan in het begin van 1800 3 specimens verzameld waren en vervolgens ruim 150 jaar niet meer gezien werd. Lange tijd dacht men dat hij was uitgestorven. Totdat de soort werd herontdekt in de Hauraki Gulf in november 2003. De New Zealand Storm Petrel wordt vrijwel altijd gezien tijdens de WPO. Ook kan je georganiseerde palegics vanuit Auckland boeken om deze soort te zien.

Vrouwtje leucopsis voedsel zoekend in zelfde afwateringskanaal. Let op de zwartebruine tertials met afgesleten lichte rand.

Mannetje leucopsis voedsel zoekend in afwateringskanaal. Leucopsis was het enige Witte Kwik-taxon dat we tegenkwamen in Taiwan.

Die van Locatie ZH 37-42-22 is niet zo contrastvol als deze uit China ...

Een van de twee White-chinned Petrels gezien tijdens de Stewart Island Pelagic. Deze vogel heeft toch wel een redelijk opvallende witte keel.

Bij het ontbreken van deze gave soort in de database.

Logische omgeving om te zoeken is Knysna, was ons idee.. De ergste bosbrand in de geschiedenis van Zuid Afrika heeft daar een paar jaar geleden bijna al het leefgebied in de as gelegd, waardoor er in die hoek niet veel meer aan leefgebied te vinden was. Gelukkig vonden we een stuk tempered rainforest waar we op 1,5 km weg nog 7 vogels aantroffen. Het is geen topplaat, maar ik ben erg blij met het behaalde resultaat

Omdat deze geweldige soort ontbreekt in de database.

Bij ons huisje in Pretoriuskop Camp zaten minimaal 4 vogels.

Nog eentje die lijkt te ontbreken in de DB database. Een typische soort van kapvlakten en open ruimten, omzoomd door naaldbos. 

Een van de typische mei soortjes hier aan de westkust van British Columbia. 

Stelten seizoen is ook hier aan de westkust volop bezig! Heerlijk om ze weer allemaal in zomerkleed te zien. 

Omdat deze soort nog niet op de site staat. In Zuid-Afrika ook endangered, door overbevissing, verstoring en ziektes, net als bij de Bank Cormorant. De wereldpopulatie wordt geschat op 150.000-200.000

Omdat er van deze endemische soort nog geen foto op de site staat. De wereldpopulatie gaat hard achteruit en bedraagt nog maar ongeveer 6000 vogels.

De verspreiding van de Vinaceous Amazon (Endangered) is in recente decennia nauw verbonden met bossen met de conifeer Araucaria angustifolia. Vreemd genoeg gebruikte de soort in historische tijden een breder scala van biotopen. De soort komt nu vooral voor in half agrarisch landschap met stukjes Araucaria bos, maar niet in de grote beschermde gebieden met Atlantic Forest (zonder Araucarias) van Misiones en zuid Brazilië. Het voortbestaan van de soort hangt af van continue, intensieve educatiecampagnes door verscheidende NGOs met de boeren en hun kinderen in de landschappen met gemengd gebruik waar de soort nog voorkomt. In de foto een broedend paar in de opening van hun nestholte op 21 m hoogte in stam van een enorme Araucaria conifeer. Mijn collega Kristina Cockle, onderzoekster van holenbroeders, klom met touwen en harnas naar het nest. Het bleek dat achter de ingang een enome, onregelmatig gevormde holte van anderhalve kubieke meter lag, met vele hoeken en gaten. De nestjongen waren te horen maar niet te zien of te pakken om te kunnen meten en ringen.

Nog geen enkel plaatje van deze soort op DB en na aanleiding van dit bericht er een in mijn verzameling gezocht. De ondersoort van de Fetlar vogel van vandaag met die oranje snavel zou wel eens de westelijke gambelii kunnen zijn? de vogels op mijn foto zijn waarschijnlijk wat late overwinteraars van de nominaat vanwege hun roze snavels hoewel mijn verslag de ondersoort oriantha vermeld, maar die is verdwenen in HBW??

Niet meer dan een bewijsplaatje van deze kleine koekoek, maar de soort zou hier volgens de boeken niet zitten (alleen op het hoofdeiland van Nw-Guinea). Dus wel, en ik zie dat soms ook terug in andere reisverslagen.

Deze soort is gemakkelijker te lokaliseren door zijn prachtige melodieuze zang maar het kost beduidend meer moeite om de vogel ook echt mooi in beeld te krijgen.  

Soort met een verspreid voorkomen in Afrika en het makkelijkst te zien in de kwazulu-natal regio in Zuid-Afrika. Relatief makkelijk te vinden (zoals de meeste soorten) met de nog steeds zeer accurate Birdfinder (2006)

Een van de leukste waarnemingen van de reis. Een familiegroep van 5 vogels op de bekende plek in landelijk Wuyuan. Met 18cm een van de kleinste roofvogels. Ze eten insecten (met name vlinders) en kleine vogels, zoals white-eyes. Voor hun lengte zijn ze behoorlijk zwaar, ze kunnen daarom prooien aan tot 2x hun lengte.

Wuyuan is ook bekend vanwege de Blue-crowned Laughingthrush die daar broedt (en helaas afwezig is in de winter). Met slechts 200 vogels in het wild CR.

Van de WP-soorten die we op Koh man Nai vingen, vooral Blauwe Nachtegalen, Vale Lijsters en Kroonboszangers was deze man Siberische Lijster mijn meest favoriete. Hij liet zich rustig ringen. Een vrouwtje van deze soort was te verzwakt om een fotosessie te laten ondergaan. Nadat zij wat suikerwater had gekregen werd ze in een rustig hoekje geplaatst. Later is zij rustig weggevlogen.  

In de eerste week van april 2016 zat ik samen met Britse ouwe rotten op het Thaise eiland Koh Man Nai. Ik was daar om te helpen met het ringen van vogels. Het eiland is onbewoond en ik sliep op het strand onder een prachtige sterrenhemel. Ik had o.a. de verantwoordelijkheid over de kleine klapvallen welke ik elke ochtend in het woud plaatste en controleerde. Daarnaast hielp ik met de vogel uit de netten halen, maten nemen en het ringen. De eerste soort die ik in een klapval had was een prachtige Fairy Pitta. Verder ving ik vooral Vale Lijsters en Blauwe Nachtegalen. 

In verband met de Corona is het eiland nu gesloten. Jammer want het is een unieke plek om de voorjaarstrek in Thailand mee te maken. 

2019 was een beter broedseizoen dan 2018 en met Phil Maher was er dit jaar een vrijwel 100% score om de soort te zien. Daarnaast is er een grote kans om diverse andere leuke soorten met hem te zien zoals Ground Cuckoo Shrike en Inland Dotterel.

Ook voor deze soort is de klimaatverandering het grootste probleem. Vooral de droogte (zoals in 2018) zorgt voor problemen. Pluspunt is dat de soort wel een groot herstelvermogen heeft (meerder broedsels per jaar mogelijk).

Voor de verandering dit keer een mannetje.