Eenmaal tegengekomen

Soms komen ze te dichtbij voor foto's. Overigens één van de weinige plekken waar we er een aantal hadden.

Veel van gezien, ook veel zingend

Gisteren weer een aantal van deze zeldzame, pelagisch alk gezien hier aan de westkust van Vancouver Island. Ze blijven toch altijd errrrug schuw zo buiten de broedgebieden. Hier een iets betere vluchtplaat van enkele jaren geleden. Ze trekken steeds door eind maart op weg naar Alaska maar overwinteren de rest van de winter te ver op zee voor commerciele pelagics. 

Wat een geweldige soort en wat een adembenemend land!

Deze Oriole werd in Maart en April 2017 gezien in Sinking Spring Pennsylvania en kwam daarmee op de Holarctische lijst. Gisteren zagen we een paar bij het moeras nabij deze stad. Mooi beest en vooralsnog niet veel gevonden. Ik weet eigenlijk niet of dit geval in A staat in de US lijst?

Deze kwam uitgeput aanvliegen tijdens onze boottrip afgelopen weekend... Enorm ver van land en zag er niet zo fris meer uit. 

Omdat de soort nog mist op de site, net zoals vele vogels uit Zuid-Afrika. Net terug van onze huwelijksreis van 4 weken met bijna 3,5 weken in het Kruger NP. Ik zal de komende tijd wat meer foto's van ontbrekende soorten uploaden

Er zijn maar weinig soorten waarbij ik na het zien even moest gaan zitten. Gisteren tijdens onze west Mexicoreis maar liefst 3 van deze vogels gezien, anderhalf uur on en of fruit etend in een kleine valleij in het bos. Alles er op en er aan, inclusief geluid. Deze soort was voor het laatst in juni 2020 te doen in Arizona, en trok toen veel bekijks. Eigenlijk altijd moeilijk om te zien. Wat een vogels en wat een verassing. Nu al de soort van de trip en zet het geluid aan bij het zien van het filmpje in de link.

Niet de meest geslaagde foto, maar hier heb ik toch wel even op zitten wachten... Een juveniel tijdens een pelagic gisteren, die we speciaal organiseerden met als doel deze en Parakeet Auklet (beiden erg lastig in BC). De laatste volgde ook trouwens!

Alberta heeft normaal best goede aantallen Sperweruilen in de winter maar afgelopen paar maanden was het toch uitzonderlijk flink zoeken. Deze vogel dook uiteindelijk op in een woonwijk in het midden van Calgary, en trok zich niks aan van de honden, voetballen en tientallen vogelaars. 

De lokale zwarte specht, maar dan wel met wat extra kleurtjes nog :)

Alberta is een toplocatie voor boreale uilen, en dat mocht ik vorige week tijdens een speciale uilentrip nogmaals ondervinden. Laplanduilen waren alom vertegenwoordigd, met 5 exemplaren op een ochtend. Ondersoort nebulosa kenmerkt zich o.a. door de grijzere 'snor' en zwaarder, horizontaal gebandeerde onderdelen. 

Een jaarlijkse dwaalgast in BC, en dus heel Canada, want komt enkel maar ten zuiden van hier voor in USA en Mexico. Licht in aantal toenemend recent. Een nieuwe voor DB!

Als meeuwenliefhebber zit ik hier best goed in British-Columbia, en is er heel wat mogelijk. Holy Grail - maar dan wel een realistische - blijft toch wel Slaty-backed Gull. Een beetje qua zeldzaamheid als Kleine burrie in Belgie, met jaarlijks een geval of 1-2. Deze dateert inmiddels al weer van een jaar geleden, maar de beste tijd breekt ongeveer nu aan, dus een herkansing kan snel gaan!

Niet de allerbeste foto, maar wel van een nieuwe soort voor deze site (en Observado). Wordt niet vaak gezien in Gambia, zeker niet in het droge seizoen.

Een flinke kastaar, zoals we in het Vlaams zouden zeggen. Deze soort of althans het paar dat we zagen, specialiseert zich in Santa Marta blijkbaar in papegaaien en toucans, althans volgens de lokale gids. Een prachtige soort die je zelden goed ziet, maar gelukkig mochten we rekenen op een dichte fly-by!

Nog een nieuwe voor DB. Recent gesplit van Tolima Blossomcrown, maar in de praktijk even lastig te zien te krijgen... We hoorden het dingetje al geruime poos zingen vooraleer we zagen waar het geluid vandaan kwam. Een van de moeilijkere kolibries in Colombia, althans op de klassieke route. 

Op m'n recente wanderings doorheen Colombia belandde ik in een ietwat minder bekende streek nabij de grote stad Villavicencio. Beetje een overgang tussen de oostelijke Andes en de laaglanden van Amazone/Llanos regio. Op zich vooral een landbouwstreek met hier en daar intacte stukken bos, maar vooral ook een plek waar je een aantal van die echte 'bucket list' Amazone vogels - dus niet noodzakelijk erg zeldzame endemen - gemakkelijk kon terugvinden. 

Eentje daarvan was deze Sunbittern, die zich meer dan goed liet bekijken op een lokaal kerkhof. Bizar om op het gazon tussen de graven te lopen terwijl je de Hoatzins voor je uit moet schoppen of moet uitkijken voor de brilkaaimannen die liggen te zonnen.

Kijk er erg naar uit deze regio verder te ontdekken dit jaar. 

Een leuke van aan de bekende Observatorio de Colibris, net buiten Bogota. 

Op vraag van Eduard: vrij onbekend is de populatie strandleeuweriken net buiten Bogota. Vrij sterk gestreept op de rug, kleiner dan gebruikelijk en met een over het algemeen roestkleurigere vleugelrand (al is dat bij dit exemplaar wel niet zo duidelijk). 

Deze ondersoort wordt soms 'Bogota strandleeuwerik' genoemd en is de enige inheemse leeuwerik in het land. Dichtstbijzijnde populaties zijn andere ondersoorten in het zuiden van Mexica, toch vele kilometers meer naar het noorden. 

Sterk bedreigd, zeker gezien de soort enkel in de onmiddellijke omgeving van de snel groeiende hoofdstad voorkomt. 

Een nieuwe voor DB! Deze mega werd pas recent ontdekt door P. Kaestner, en is bizar genoeg nog steeds maar bekend van min of meer 1 heuvelrug enkele uren ten oosten van Bogota. Waar het oorspronkelijke habitat steeds heftiger vernield wordt, is er daar langs nu een jonge gast die ze tot in z'n tuin weet te lokken met verse pieren. Niet ideaal maar wel de manier om de soort in de kijker te houden en hopelijk op langere termijn een beschermingsplan te ontwikkelen.

Meer foto's en een klein verslag van m'n recente trip vind je hier:

Fotoverslag Colombia

Elliot's Storm Petrel (Sierlijk stormvogeltje)op volle zee voor de kust van Peru. 

Mijn eerste boottocht in Peru was minder succesvol maar uiteindelijk toch een goede pelagic gehad vanuit Lima met heel veel zeevogels, waaronder vele Elliot's Storm Petrels vlak naast de boot.

De recent door de IOC van Black-faced Bunting Emberiza spodocephala afgesplitste soort.

Nóg een nieuwe soort voor de Dutch Birding wereldgalerij, en dan ook nog 'ns van de gelokaliseerde ondersoort 'berlepschi'. Fantastisch druk vogeltje en zo vlak naast het kamp leuk om even langs te lopen voor nóg meer foto's of video.

In tegenstelling tot de fantastische platen van Ronald Messemaker en Henk Hendriks uit Suriname betreft dit een vrouwtje Wing-banded Antbird, en wel van de westelijke ondersoort 'stictoptera' (in sommige taxonomische lijsten gesplit als een aparte soort). Een briljante en unieke soort antbird waarvan paartjes in Amazonia doorgaans een zodanig groot territorium hebben dat ze maar weinig worden gezien. Uitzonderingen zijn Fredberg in Suriname (waar ik net als Ronald en Henk een prachtige waarneming had) en de Darién in oost Panama waar de soort behoorlijk algemeen is. Op de ochtend van dit roepende vrouwtje (gevideöd) zagen wij er bijvoorbeeld vijf, waaronder een juveniel.

Dit was een van de weinige soorten die ik nog nieuw kon zien tijdens mijn tweede bezoek aan de Pipeline Road en, zijnde een forest falcon, dacht ik dat ik 'm wel op m'n buik kon schrijven. De soort bleek echter buitengewoon vocaal en al tijdens onze eerste ochtend kwam dit exemplaar boven ons hoofd zitten, letterlijk op de dikke tak boven de slagboom! Bleef zo'n 10 minuten zitten, al roepend (antwoordend op een ander exemplaar die je in de achtergrond hoort, net als overigens Streak-chested Antpitta), gedurende welke tijd Jaap Hennevanger waarschijnlijk zo'n 200 foto's heeft gemaakt (en waarschijnlijk allemaal beter dan de mijne). Ruim vier minuten video van deze topsoort staat inmiddels op YouTube; na 00:40 wordt de kwaliteit van de video beter, en de vogel videoën terwijl hij riep was absoluut een van de hoogtepunten van de reis!

Een nieuwe voor de site zag ik, vandaar deze foto van deze gelokaliseerde jacamar, die alleen voorkomt in oost Panama en noordwest Colombia. Jaap Hennevanger heeft ongetwijfeld een betere foto! Zie hier een video van deze Dusky-backed Jacamar.

Na de donkere fase Crested Eagle van 10 mei 2010 hier een lichte fase, net als de foto van Peter Los genomen in de Darién in oost Panama. Wij bezochten het nest van deze zeer zelden waargenomen soort tijdens onze trek naar de top van Cerro Pirre, een berg nagenoeg op de grens van Panama en Colombia. Wanneer je de berg oploopt zie je oerwoud zover het oog reikt, en dat leverde de ene na de andere goede soort op. Hier vind je een video van deze Crested Eagle.

Bonaire is een van de verse uithoeken van het verspreidingsgebied van deze soort. Leuk vogeltje!

Tijdens mijn trips naar Midden en Zuid-Amerika deze soort regelmatig gehoord maar nooit goed in beeld gekregen.

Maar op deze plek waren 4 tot 5 vogels regelmatig prachtig te bekijken en te fotograferen.

Mooi groepje van 8 op Bonaire

In Costa Rica zijn ook een behoorlijk aantal prachtige kolibries te bekijken.

Dit mannetje White-crested Coquette was echt een buitenkans omdat deze soort toch maar erg weinig en onregelmatig wordt waargenomen.

Ook erg blij met deze Santa Marta Wren. Ernstig bedreigd en alleen aanwezig op de hogere páramo van NPSM (foto: Alejandro Pinto)

Zeldzamer dan dit worden ze niet. We telden er 8. Er zijn er maximaal 9 geteld in dit bos. In een bos 100km verderop max. 5 (maar daarvan waren 2 of 3 pulli, en dat nest is helaas mislukt). Reken zelf uit...!

Komt voornamelijk voor in Costa Rica en het uiterste westen van Panama.

Ook een soort die vaker cq. gemakkelijker wordt gezien als de bamboe in bloei staat. Zeker niet gegarandeerd tijdens een trip naar Costa Rica.

Stiekem was dit mijn most-wanted van de regio rond Rio De Janeiro, behalve Kinglet Calyptura uiteraard :-)  

We hadden 2 verschillende (vocale) vogels op 2 dagen op de Theodoro trail (letterlijk 5 minuten wandelen van de grote weg), telkens kort na de lunch. Lijkt me een stuk gemakkelijker om te vinden dan zijn Andean-tegenhanger...

We hadden deze soort sporadisch horen roepen gedurende de ochtend, tussen het geweld van Black-and-gold Cotinga in, maar telkens ver en op een onoverzichtelijke helling. Net toen we dachten dat we deze zouden moeten laten schieten, kwam hij gewoon recht boven ons hoofd zitten!

Fotografisch niet handig (op een steile helling, van de weg af), maar dichter dan dit krijg je hem niet.