WP-soorten

Razo is een zeevogel paradijs en vele vogelaars hebben goede herinneringen aan hun overnachting op het eiland, lang geleden. Sinds 1955 is het een beschermd gebied en per 1990 zelfs een nationaal park. Sedert een kleine 10 jaar is het verboden om het eiland te betreden zonder permit. De bescherming wordt steeds strikter. Op papier, want in de praktijk werd er weinig gehandhaafd. Dit is gelukkig ten goede gekeerd. Er worden boetes van duizenden euro's uitgedeeld aan vissers die het eiland betreden en er is vrijwel continue monitoring van onderzoekers op en rond het eiland. Er wordt samengewerkt met de lokale vissers, zodat ook hier begrip is en blijft. Voorheen oogsten zij duizenden eieren en vogels jaarlijks op het eiland. 

De populatie was in de vorige eeuw rond de 200-250 vogels. Door een droge periode periode daalde dit aantal tot 95 exemplaren rond het jaar 2000. Sindsdien zijn de aantallen gestegen tot 1.100 exemplaren. Enkele tientallen vogels zijn uitgezet op Santa Luzia. Grappig detail: enkele geringde vogel doken weer op op Razo. Het zijn honkvaste beesten, want ze zijn tot nog toe slechts 1 maal ooit buiten Razo (en Santa Luzia) gezien. Ondanks dat de onringende eilanden goed te zien zijn vanaf Razo.

In de 15e eeuw koloniseerde de mens de Kaapverdische Eilanden. Aan de hand van fossielen wordt aangenomen dat de Razoleeuwerik hiervoor ook op 3 andere eilanden voorkwam. 

De soort is door Birdlife geclassificeerd als Critically Endangerd, ondanks de stijging van de populatie. Door het kleine leefgebied, omdat het een grondbroeder is en omdat er geen waterbron is op het eiland is (en blijft) de soort zeer kwetsbaar.

De boottocht naar het eiland duurt vanaf Sao Nicolau een kleine drie uur. Wij hadden geluk met een relatief kalme zee. De enige 'aanlegplek' van het eiland, in het zuidwesten, is ook de beste plek om de leeuwerik te zien. Na drie uur dobberen vlakbij de oever zagen we 1+1+4 vogels foerageren langs de waterkant. Ik vermoed dat ze daar foerageren op mineralen? De beste tijd lijkt rond het middaguur te zijn, zo vertelde de schipper.

Het was trouwens een odyssee om hier te geraken. We moesten de reis met 4 dagen verlengen omdat diverse binnenlandse vluchten werden gecanceld van en naar Sao Nicolau.

Een talrijke (endemische) broedvogel op de Kaapverdische Eilanden. Gezien het kleine broegebied is de soort Near-Threatened met een geschatte populatie van 25.000 vogels. De broedgebieden zijn al sinds 1991 beschermd, maar het toezicht was lange tijd vrijwel afwezig. De laatste jaren is dit sterk verbeterd en op sommige eilanden is 24/7 monitoring door natuuronderzoekers. Ook het uitdelen van hoge boetes schrikt af. Desondanks worden nog steeds jaarlijks duizenden eieren en jongen 'geoogst'.

Tussen mid november en eind februari is de soort afwezig op Kaapverdië en overwintert dan voor de kust van Brazilië en Uruguay. Er zijn echter ook najaar waarnemingen voor de kust van de VS.

De Cape Verder Shearwater is de kleinste van de 3 taxa in het 'Kuhls complex'. Ivm Kuhls Pijl is de dunnere, grijs-bruine snavel een goed kenmerk, als ook de donkere sub-terminale band over de snavel. De bovendelen zijn donkerder met vaak een donkere 'W-tekening' op de bovenvleugels. Ik lees dat de bovenstaartdekveren vaak meer wit tonen, maar ik zag dit niet bevestigd in het veld, eerder het tegenovergestelde.

Dit taxon komt nog maar voor op 2 eilanden: Santiago en Santo Antao. Op het eerste eiland gaat het niet goed met de buizerd en wordt deze steeds zeldzamer en lastiger te zien. Goede foto's zijn zeldzaam geworden de laatste jaren. Door diverse gecancelde vluchten hadden we echter extra tijd om in deze soort te steken. Miradoura Trasde Tchota bleek een goede plek om ze van dichtbij te zien, tegen 10u in de ochtend.

Op het eiland Santo Antao komt deze nog voor in redelijk goede aantallen, wat logisch is gezien de geografie: een groter geschikt leefgebied dat minder toegankelijk is voor de lokale bevolking.

Vaak zingend op de toppen van rotsen. Smyrna Gors is een redelijk algemene vogel op rotsige berghellingen in Zuid-Turkije. 

De Kaapverdische Kleine Pijlstormvogel (Boyd's Shearwater) is een endemische broedvogel op Kaapverdië. We zagen op beide pelagics (Fogo en Raso) circa 15exx.

Zie ook het recente, uitstekende artikel in DB over deze soort: link.

In het zuid-oosten van Georgie is Ménétries Zwartkop goed te doen, o.a. direct ten oosten van de uitvalsbasis Dedopliskaro en in het Chachuna Managed Reserve. Nb: dun takje wat voor de kop langsliep heb ik verwijderd.   

In het zuid-oosten van Georgie volop Oostelijke Rosse waaierstaarten, meestal te vinden in Tamarisken en ander dicht struweel. Hier ook fijne soorten zoals Menetries grasmus, Oostelijke Orpheusgrasmus, Finch tapuit, Zwarte Frankolijn, Keizerarend etc. 

De periode is aangebroken dat er misschien wel weer een Groene fitis in Nederland opduikt! Dus deze foto leek me een mooie "opfrisser". Opmerkelijk genoeg hadden we tijdens onze trip (zie ook de tekst bij de foto's van Han) maar weinige Groene Fitissen. 

Ik refereer graag naar de tekst van Han onder zijn foto's van Witkruinroodstaart, Grote Roodmus en Lilfords Witrugspecht.

In aanvulling op het spektakel van de specialiteiten (Kaukasus, maar ook in andere gebieden in Georgie) waren de enorme aantallen doortrekkers en lokale broedvogels een waar feest. Soorten als Grauwe klauwier, Kleine klapekster, Roodkopklauwier, Paapje, Waterpieper (ssp coutelli), Wielewaal, Roodmus, Sperwergrasmus, Ortolaan, Rode Rotslijster, Nachtegaal, Bijeneter, Scharrelaar en Hop bleken algemeen tot zeer algemeen.  

Ik refereer graag naar de tekst van Han onder zijn foto's van Witkruinroodstaart, Grote Roodmus en Lilfords Witrugspecht.

In aanvulling op het spektakel van de specialiteiten (Kaukasus, maar ook in andere gebieden in Georgie) waren de enorme aantallen doortrekkers en lokale broedvogels een waar feest. Soorten als Grauwe klauwier, Kleine klapekster, Roodkopklauwier, Paapje, Waterpieper (ssp coutelli), Wielewaal, Roodmus, Sperwergrasmus, Ortolaan, Rode Rotslijster, Nachtegaal, Bijeneter, Scharrelaar en Hop bleken algemeen tot zeer algemeen.  

Ik refereer graag naar de tekst van Han onder zijn foto's van Witkruinroodstaart, Grote Roodmus en Lilfords Witrugspecht.

In aanvulling op het spektakel van de specialiteiten (Kaukasus, maar ook in andere gebieden in Georgie) waren de enorme aantallen doortrekkers en lokale broedvogels een waar feest. Soorten als Grauwe klauwier, Kleine klapekster, Roodkopklauwier, Paapje, Waterpieper (ssp coutelli), Wielewaal, Roodmus, Sperwergrasmus, Ortolaan, Rode Rotslijster, Nachtegaal, Bijeneter, Scharrelaar en Hop bleken algemeen tot zeer algemeen.  

Ik refereer graag naar de tekst van Han onder zijn foto's van Witkruinroodstaart, Grote Roodmus en Lilfords Witrugspecht.

In aanvulling op het spektakel van de specialiteiten (Kaukasus, maar ook in andere gebieden in Georgie) waren de enorme aantallen doortrekkers en lokale broedvogels een waar feest. Soorten als Grauwe klauwier, Kleine klapekster, Roodkopklauwier, Paapje, Waterpieper (ssp coutelli), Wielewaal, Roodmus, Sperwergrasmus, Ortolaan, Rode Rotslijster, Nachtegaal, Bijeneter, Scharrelaar en Hop bleken algemeen tot zeer algemeen.  

Ik refereer graag naar de tekst van Han onder zijn foto's van Witkruinroodstaart, Grote Roodmus en Lilfords Witrugspecht.

In aanvulling op het spektakel van de specialiteiten (Kaukasus, maar ook in andere gebieden in Georgie) waren de enorme aantallen doortrekkers en lokale broedvogels een waar feest. Soorten als Grauwe klauwier, Kleine klapekster, Roodkopklauwier, Paapje, Waterpieper (ssp coutelli), Wielewaal, Roodmus, Sperwergrasmus, Ortolaan, Rode Rotslijster, Nachtegaal, Bijeneter, Scharrelaar en Hop bleken algemeen tot zeer algemeen.    

Van (effectief) 13 tot 19 mei vogelen in Georgie (Kazbegi - Laghodekhis - Dedoplistskaro - Chachunas Aghkvetili - Gardabani) met Ruud van Beusekom, Bas van den Boogaard en Jeroen de Bruijn bleek niet onverdienstelijk. Afgelopen april was het in Kazbegi warmer dan gemiddeld, gevolgd door (so far) ongebruikelijk nat en koud in mei. Onze timing voor de ‘Kaukasus specialiteiten’ was gemiddeld aan de latere kant (13-15 mei) waardoor minder kans op sneeuwval en dus lagere kans op Witkruinroodstaart en Grote Roodmus in de bergdalen. Desondanks kwam het goed, we zagen 15-20 Witkruinroodstaarten en 5-10 Grote Roodmussen. Kaukasisch Berg- en Korhoen ontbraken evenmin. In het prachtige hellingbos van Dedoplistskaro zagen we vele soorten spechten, onder andere Witrugspecht.

Van (effectief) 13 tot 19 mei vogelen in Georgie (Kazbegi - Laghodekhis - Dedoplistskaro - Chachunas Aghkvetili - Gardabani) met Ruud van Beusekom, Bas van den Boogaard en Jeroen de Bruijn bleek niet onverdienstelijk. Afgelopen april was het in Kazbegi warmer dan gemiddeld, gevolgd door (so far) ongebruikelijk nat en koud in mei. Onze timing voor de ‘Kaukasus specialiteiten’ was gemiddeld aan de latere kant (13-15 mei) waardoor minder kans op sneeuwval en dus lagere kans op Witkruinroodstaart en Grote Roodmus in de bergdalen. Desondanks kwam het goed, we zagen 15-20 Witkruinroodstaarten en 5-10 Grote Roodmussen. Kaukasisch Berg- en Korhoen ontbraken evenmin. In het prachtige hellingbos van Dedoplistskaro zagen we vele soorten spechten, onder andere Witrugspecht.

Van (effectief) 13 tot 19 mei vogelen in Georgie (Kazbegi - Laghodekhis - Dedoplistskaro - Chachunas Aghkvetili - Gardabani) met Ruud van Beusekom, Bas van den Boogaard en Jeroen de Bruijn bleek niet onverdienstelijk. Afgelopen april was het in Kazbegi warmer dan gemiddeld, gevolgd door (so far) ongebruikelijk nat en koud in mei. Onze timing voor de ‘Kaukasus specialiteiten’ was gemiddeld aan de latere kant (13-15 mei) waardoor minder kans op sneeuwval en dus lagere kans op Witkruinroodstaart en Grote Roodmus in de bergdalen. Desondanks kwam het goed, we zagen 15-20 Witkruinroodstaarten en 5-10 Grote Roodmussen. Kaukasisch Berg- en Korhoen ontbraken evenmin. In het prachtige hellingbos van Dedoplistskaro zagen we vele soorten spechten, onder andere Witrugspecht. 

Another photo of the same bird as the previous one. 

A female of the subspecies homochroa. 

De Kaapverdische Gierzwaluw is redelijk talrijk in het juiste habitat. Een kleinere uitvoering van de Madeiragierzwaluw.

Op de Kaapverdische Eilanden broeden 4 endemische landvogels (mus, rietzanger, leeuwerik en gierzwaluw), 4 endemische zeevogels (stovje, donsstormvogel, pijlstormvogel en kleine pijl) en 7 CSNA-splits (purperreiger, buizerd, 2x torenvalk, kerkuil, slechtvalk en rode wouw). De laatste twee taxa zijn niet meer te doen. 

Daarnaast zijn er leuke zeevogels te zien (Bont Stovje, Roodvoetgent, Roodsnavelkeerkringvogel, Bulwers Stormvogel). Interessante landvogels zijn Grijskopijsvogel en Westelijke Rifreiger. En er zijn altijd wel dwaalgasten te zien. Wij zagen enkele Yellow-billed Herons op Santiago, de 2e Alpengierzwaluw voor het archipel op Santiago en een Sporenkievit op Sal.

De Vergeten Torenvalk (Neglected Kestrel) komt voor op de noordelijke Kaapverdische eilanden en is een 'CSNA split'. In mijn optiek zou deze endeem echt een breder erkende split moeten zijn. Er is geen verschil tussen vrouw/man kleed, de vleugels zijn korter en (hierdoor) doet de vogel meer aan een Smelleken denken in vlucht, dan aan een Torenvalk.

Birds of the World geeft aan: races 'neglectus' and 'alexandri' raised to species level under the phylogenetic species concept by some authors, but levels of differentiation not particularly strong. 'Alexandri' forms step towards more extremely adapted 'neglectus'. Uiteraard wordt hierbij verwezen naar Hazevoet, C. J. (1995), The Birds of the Cape Verde Islands: An Annotated Check-list.

A beached bird. Its arrival was linked to the massive deposits of Sargassum algae produced on our coasts during the last months. The species regularly breeds in the Canary Archipelago, but there are also migrant individuals during migration periods, like this, which normally are difficult to see. 

A beached bird on the coast. It appeared linked to the massive arrival of Sargassum algae to many coastal localities of the Canary Islands. 

De Roodpootgent wordt steeds 'talrijker' in de Kaapverdische wateren. We zagen tijdens de pelagic vanaf het zuidelijke Fogo vier exemplaren. Aanwezigheid in het zuiden is nieuw, want voorheen waren ze vooral bekend van Razo en omgeving. Ze zijn daar voor langere tijd aanwezig, vermoedelijk om te ruien. In 2021 was het eerste (succesvolle) broedgeval. Dit was in een van de broedkolonies van Bruine Genten, welke beschermd gebied zijn. Dit wordt ook gehandhaafd, met op sommige plekken 24/7 aanwezigheid van natuuronderzoekers. Goed te zien dat er is geleerd van het verdwijnen van de Amerikaanse Fregatvogel, wiens nesten effectief zijn leeggeroofd door de lokale bevolking. Meer informatie over de bescherming op de Kaapverdische eilanden vind je hier. Sommige onderdelen worden ook gesponsord door bedrijven, bijvoorbeeld Rolex.

De pelagic vanaf Fogo was erg gaaf, met 40 Bonte Stormvogeltjes, 10 Kaapverdische Stormvogeltjes, 20 Gon-gons, 15 Kaapverdische Kleine Pijlstormvogels, 4 Roodvoetgenten, tientallen Roodsnavelkeerkringvogels, honderden Kaapverdische Pijlstormvogels en Bruine Genten en een handvol Bulwer's Stormvogel.

Er is kans op Black-capped Petrel, die de laatste jaren regelmatig wordt gezien in de regio. Deze soort associeert zich met de Gon-gon, dus ik speculeer dat de wintermaanden (nov-apr) beter zijn voor deze soort hier. Recent is een Trinidade Petrel gezien in de Kaapverdische wateren. Afgelopen winter was de eerste  succesvolle broedpoging van de White-tailed Tropicbird op Kaapverdië. We hebben de plek (Ilhéu de Cima) bezocht met de boot, maar helaas waren de jongen begin april al uitgevlogen en zijn ze niet blijven hangen. Vorige deden ze al een broedpoging op het eiland.

Dit was de eerste tocht van Cape Verde Pelagics. Ze hebben nog geen website, maar zullen opereren vanaf Fogo: vermoedelijk de beste plek voor zeevogels op Kaapverdië. Eind maart tot begin mei is de beste tijd om alle (reguliere) zeevogelsoorten te zien. 

Man (links) en vrouw Levaillants Specht. Een Noord-Afrikaanse endeem, die in Algerije en Tunesië talrijker is dan in Marokko. Na enige moeite zagen we in het dorp (niet zijnde het skidorp met dezelfde naam) Oukaimeden vijf exemplaren. Regelmatig horen 'drummen', wat deze soort veel vaker doet dan zijn Europese tegenhangers.

Deze Turkse Prinia, Prinia lepida akyildizi, is de westelijke ondersoort van de Oostelijke gestreepte Prinia die we 50 km oostelijk van Antalya hebben gevangen. Het boek van Nils van Duivendijk is hierbij gebruikt.

Foto van Godfried Schreur. Deze mogelijke/ waarschijnlijke Geelsnavelreiger/ Yellow-billed Egret Ardea brachyrhyncha (split van Intermediate: Yellow-billed in Afrika en Medium Egret in Azië) werd afgelopen zaterdag door Godfried Schreur ontdekt bij het stuwmeer van Alcollarín, Extremadura, Spanje. Lijkt er goed uit te zien en de vogel is vandaag nog aanwezig. Maar mogelijk zijn er nog tricky hybriden? Iemand die hier goed in zit? Zou eerste voor Spanje zijn. 

Meer foto’s hier

In 2002 is de Aasgier op Canarische Eilanden (Lanzarote en Fuerteventura) beschreven als nieuwe ondersoort. Dit taxon is rossiger, heeft een minder gele washuid bij de snavel, is significant groter en zwaarder en verschilt genetisch. Het taxon had maar 30 broedparen. Inmiddels is dit door goede bescherming gegroeid naar 60-80 broedparen en 300 exemplaren.

Nabij Tiscamanita is een vulture feeding station. Toegang is strikt verboden, maar vanaf de openbare weg vliegen ze daar wel prettig laag langs. Ik zag hier minimaal 20 vogels in de diverse kleden.

De Canarische Grielen vertonen nogal wat variatie, waarbij sommige vogels,  donkerder zijn dan anderen.

Diverse keren gezien in Marokko en Westelijke Sahara. Behalve het verenkleed toont de Atlasbuizerd weinig gelijkenis met Arendbuizerd: de jizz (bouw en grootte) doen meer denken aan Buizerd. Leuk weetje: de Atlasbuizerd kent geen donkere vorm.

Nieuw voor de gallery

Spektakel in de Hoge Atlas

Ze kwamen net weer aan in de broedgebieden en we moesten even werken om er 1 te zien tijdens de Marokko reis met BirdingBreaks. 

Dit is één van de zeldzaamste taxa van de WP (20-40 paar; HBW). Matige foto, maar er stond er nog geen op de site.

Na de foto vliegende Sahelzandhoenen van Eduard kan ik natuurlijk niet achterblijven ;-) 

Ten oosten en zuiden van het Atlas gebergte zagen we diverse kuifleeuweriken, maar de meeste bleken Thekla's. Op de foto's is de 'bolle ondersnavel' goed te zien. Bij de bekende plek voor Langsnavelkuifleeuwerik nabij Ouerzazate zijn we niet geweest, maar bij Rissani zagen we enkele overtuigende Langsnavelkuifleeuweriken. Hierbij viel behalve de lengte vaak ook de dikte van de snavel op. De vogels waren meestal redelijk 'vlak' getekend, maar de vogel op de foto rechtsboven is dat duidelijk niet. In de Westelijke Sahara zagen we langs de kust enkele Langsnavelskuifleeuweriken. De vogel bij Nazarane, zie de foto rechtsonder, lijkt echter een 'gewone' Kuifleeuwerik te zijn?

Bij een waterplasje nabij Merzouga kwamen meerdere groepjes Kroonzandhoenders drinken en enkele grote groepen Sahelzandhoenders. Erg gaaf!

In het door droogte geteisterde zuiden van Fuerteventura hadden verschillende Roodborsttapuiten hun toevlucht gezocht tot de besproeide golfbaan van Morro Jable.

Lastige soort om te zien te krijgen hoewel ze behoorlijk algemeen zijn. 

Blijven vaak in de begroeiing

Indien aanvaard de eerste Tibetaan voor Cyprus

indien aanvaard de eerste Tibetaan voor Cyprus