Leuke verrassing tijdens de maiden voyage van de Hondius bij Fair Isle dit voorjaar, en ook nog eens een nieuwe soort voor Fair Isle

Gefotografeerd bij vogelkijkhut "La Rive Bleue" in Touzac in Zuidwest Frankrijk.

We hadden er tijdens de North Atlantic een stuk meer 

Na diverse ijsberen de enige ivoormeeuw van deze tocht

Adult female of the subspecies Dendrocopos major canariensis, endemic to Tenerife Island (Canary archipelago). This bird is spreading to new areas in recent years. 

Adult male in breeding plumage. 

Algemeen in de kloof in Constatine maar daarbuiten niet aanwezig /niet gezien . 

Algerijnse Kauw Corvus monedula cirtensis is één van de zeldzaamste kraaien-taxa ter wereld, met een zeer beperkt verspreidingsgebied. Deze ondersoort komt tegenwoordig alleen voor in de stad Constantine en omgeving, volgens onze gids ter plekke tot ca. 20 km van de stad. De ondersoort is algemeen in de kloof van Constantine. Vroeger kwam cirtensis ook voor in Tunesië maar dat is verleden tijd. Deze ondersoort mist de witte zijhalsvlekken of witte halsband van nominaat monedula en soemmerringii en lijkt daardoor het meest op 'onze' ondersoort spermologus. Bij sommige vogels viel de bruine tint op de bovendelen en vleugel op maar verder zie je er op het oog niet veel bijzonders aan.

Phonescoopje van twee mannetjes Witkopeend, op een meer wat een bekende plek is voor deze soort. Vaak in paatjes. Het gaat goed in Tunesie met de soort.

Steeds hoog in de kurkeiken en daardoor lastig te zien en te fotograferen - dit is mijn beste plaatje

Deze jonge Maghrebbosuil was één van de hoogtepunten van een vijfdaagse trip naar Constantine in Noordoost-Algerije op 19-23 juni met Bert de Bruin en Lodi Nauta. We zagen ook nog een adulte uil vliegen. Verder onder meer Algerijnse Boomklever (2-3), Atlasvliegenvanger (20+), Levaillant Specht (5), Afrikaanse Karekiet (ambiguus; 2), Mahgrebekster (2), Atlaskruisbek (poliogyna) (2), Atlasgrasmus (2), Maquiszanger (saharae; 5), Afrikaanse Woestijngrasmus (2), de endemische Kauw (cirtensis; 100+), Tunesische Gaai (cervicalis; c 10), Atlasvink (africana; algemeen), Maghrebpimplemees (ultramarinus; algemeen) en Tunesische Zwarte Mees (ledouci; c 20) en Witkopeend (5+). De woestijnsoorten zagen we verder naar het zuiden, in de omgeving van Biskra. De 'kuifleeuweriken' in dit zuidelijke gebied waren waarschijnlijk Langsnavelkuifleeuweriken (Maghreb Lark) maar dat moeten we nog wat verder uitzoeken.

Eén van de top momentjes tijdens onze trip naar Marokko dit voorjaar!

Deze vogel zat in een wadi, iets ten ZO van Tissint.

Is iets kleiner dan Westelijke vale spotvogel, en licht vleugelpaneel opvallend (m.n. in neutraal licht; in deze foto is de vleugel wat sterk belicht door direct zonlicht).

In één van de voor toeristen opgezette tentenkampjes in de Erg Chebbi

Ten noorden van de Erg Chebbi

Iets ten noorden van de Erg Chebbi liggen een paar plasjes in de woestijn. Zandhoen walhalla!

Schaarse soort in ZO Marokko

Betreft een juveniel, o.a. te zien aan de zwarte vlekjes op de rug

Algemeen langs onder meer de Tagdilt track. Kenmerkende zang over grote afstanden hoorbaar.

Eenvoudig te vinden in het Djimla Forest samen met zeer algemene Atlas Vliegenvanger en een hele serie aan lokale maar vaak zeer afwijkende ondersoorten van Gaai, Boomkruiper , Grote Bonte specht , Zwarte Mees enz. 

Deze Steenboszangers zijn vrij algemeen in het Tien San gebergte. Ze leven hier in hetzelfde biotoop als de White-browed Tit- warbler en de White-tailed Rubythroat. 

Op de bekende plaats ten oosten van Side zitten nog steeds zeker 10 broedparen maar het gebied wordt ernstig bedreigd door landbouw en toerisme.

Komt hier best regelmatig voor maar hem zien is een ander verhaal.

Na vier dagen zoeken en langdurig wachten eindelijk zingend voor me. Heel lastig beest

Twee paar gezien met ook dit jong. Het gaat kennelijk goed met deze uilen ,volgens lokale kenners broeden er nu 9 paar in de regio.

Elegant Tern (Thalasseus elegans) breeding couple

Nog een tweede foto van dezelfde vogel met daarop de onderdelen met de onder de andere foto beschreven streping.

Ik was erg blij dat het ons lukte om een "Maghreb" Bosuil te vinden. De vogel kon overdag gevonden worden door alarmerende zangvogels (voornamelijk mezen). In het SA boek wordt een split van Bosuil voorgesteld. Dit taxon is groter en er bestaat alleen een grijze fase van. Tevens is de rug-tekening anders en zijn de verticale strepen op de onderdelen anders van vorm, (langer en scherper). Uiteraard verschilt de roep maar "voor het oor" vond ik het niet spectaculair anders.

Een van de twee Moorse Nachtzwaluwen van de ondersoort desertorum die wij overdag vonden in een gedeelte van dit nationale park. In de avondschemering nog mooi gehoord en gezien in vlucht. Foto gemaakt met een Iphone door een telescoop dus de kwaliteit is niet geweldig maar geeft wel een idee hoe wij de vogel van dichtbij gezien hebben.

Erg leuke "bijsoort" tijdens ons Algerije bezoek was de aanwezigheid van veel zingende Iberische tjiftjaffen. Ik was zelf nog nooit in het daadwerkelijke broedgebied geweest. Wat mij opviel was dat ze in de Algerijnse zon veel groener tonen dan de NL vogels di ik zelf had gezien.

Hier een tweede plaatje van deze plek.

In het kielzog van deze "twitch" hebben we met BirdQuest een bezoek gebracht aan twee locaties voor de Algerijnse Boomklever in Algerije. We hadden op twee plekken vogels verdeeld over twee dagen. Hierbij twee plaatjes van een minder bekende locatie. We hadden besloten om dit niet via het inmiddels gebaande pad in Constantine te doen maar alles vanuit Tunesië aan te vliegen. Voordeel is dat je nog wat andere leuke soorten daar kan bezoeken, en je logistiek niets te maken hebt met Algerijnse vliegvelden. In tijd scheelt het allemaal niet veel. Alle wenssoorten lukte (ook een zichtwaarneming van de Mauritanica Bosuil). We hadden echter wel te maken met een scherpe bewaking overdag (soms wel 8 bewapende Gendarmes op respectabele afstand in het bos) en ook op de reis over de wegen er naar toe hadden we een politie auto voor en achter de bus. Tevens redelijk wat militaire roadblocks. Uitstapjes buiten de vooraf gecommuniceerde itenerary werden niet gewaardeerd door de autoriteiten. Ik/We voelde ons niet onveilig maar het is wel een aparte manier van vogelen, ook nog eens met geleende kijkers.

Dit is Brinzola. Deze Monniksgier is een in 2016 wildgeboren vogel (locatie van nest natuurlijk onbekend). De vogel werd verzwakt gevonden in de buurt van Palencia en is opgelapt in een rehabilitatiecentrum in Valladolid (afstand van ca. 75 km). Daar heeft ze tot begin 2018 doorgebracht. De laatste 9 maanden van haar gevangenschap heeft ze doorgebracht in een uitwilderingskooi in de Sierra de la Demanda (wat op circa 175 km van Palencia ligt). Ze werd daar op 7 oktober 2018 losgelaten in het kader van een project om meerdere Monniksgier kolonies met elkaar te verbinden (als een soort van missing link dus). In die (ruime) omgeving vloog ze sindsdien. Op 22 april besloot ze haar partner achter zich te laten en begon noordwaarts te vliegen. Eerst van west naar oost de Pyreneeën over, dan noordwaarts om uiteindelijk op 8 mei België te bereiken.

Op 9 mei vloog ze Nederland in. Ze passeerde de grens, vloog vervolgens via Luyksgestel en Bergeijk onder Eindhoven door (grofweg over Valkenswaard), stukje zuidelijker richting Budel (rond 17.00) en vervolgens weer in noordoostelijke richting over de Maas, om uiteindelijk ter hoogte van Roermond Duitsland in te vliegen. Daar vloog ze nog ruim 100 km door in noord-oostelijke richting.

De laatste locatiegegevens waren van 19.05 uur gisteravond. In die omgeving heb ik vanaf vanochtend vroeg gezocht voordat om 9.05 uur de volgende locatie kwam. Ze bleek nog 8 km verderop te zitten. Daar trof ik haar vanochtend op een akker.

Ter verduidelijking: ik krijg deze gegevens vanwege mijn plek in de Management Board van de Vulture Conservation Foundation. Ik krijg ze om te beoordelen of de vogel nog gezond en sterk is of dat er eventueel ingegrepen moet worden. Dat is dan ook het doel van het bezoekje. Ik krijg deze gegevens in vertrouwen en dat zal ik niet beschamen. Natuurlijk ben ik ook een vogelaar en beoordeel ik of het mogelijk is de locatie vrij te geven, zodat mensen de vogel ook kunnen zien zonder de vogel (die linksom of rechtsom toch wat verzwakt zal zijn) te verstoren. Als dat kan zal ik dat zeker organiseren. Het bezoeken was op deze plek vanochtend echter niet mogelijk. Rond 11 uur vloog de vogel op, won snel hoogte en verdween in noordoostelijke richting achter de bosrand.

this observation in collaboration with Alexandre Leitão

Erg afwijkend zangrepertoire en vrij lastig om een vogel goed in beeld te krijgen.

Markante vogels met erg weinig wit op de wangen en veel verder doorlopend zwart. Algemeen bovenop de berg.

Targets in de Troodos mountains waren de 4 ondersoorten van Boomkruiper, Zwarte Mees, Gaai en Kruisbek. Deze allemaal goed kunnen zien op de Artemis trail. Leuke loop trail op zo'n 1800m hoogte met nog best veel sneeuw. Kruisbek bleek hier vrij eenvoudig met meerdere waarnemingen.

Slechts een paar goede zichtwaarnemingen van deze soort. Deze soort schijnt te worden verdrongen door de op het eiland flink in opmars zijnde Kleine Zwartkop.

Zeker 4 ex te horen direct net na zonsondergang op de bekende plek. Op andere plaatsen ook een aantal keer gewoon overdag roepend.