WP-soorten

Daar dit taxon van Gran Canaria nog ontbrak, hierbij maar een foto van de enige die niet op een donker pad in dit laatste snippertje laurierbos foerageerde.

Een endeem van het eiland Sao Miguel, het grootste eiland van de Azoren. De soort is daarop alleen in het oosten te vinden. Twintig jaar geleden was de IUCN status van de soort Critically Endangered. Door actie van natuurbeschermers is die status nu opgeschroefd naar Vulnerable. Een groot deel van zijn verspreiding is nogal onherbergzaam, daar in die bergen van oostelijk Sao Miguel.

Invasieve plantensoorten behoren nu tot de grootste bedreiging van de soort. Een klein gebied van 250 hectare wordt om die reden beheerd, om de verspreiding van die invasieve plantensoorten tegen te gaan. In dat gebied lijkt de populatie van de Azorengoudvink stabiel te zijn. Volgens AI zijn eer nu rond de 500-800 broedparen, van 30-40 broedparen in de jaren zeventig. Dat geloven we dan maar.

In de meivakantie van 2024 was het bezoek aan de Azoren vooral gericht op het zien van de blauwe vinvis (geslaagd!), maar de Azorengoudvink was op de eerste volle dag door mij gezocht en gevonden, zodat im met een gerust hart kon doorreizen naar een ander eiland in de archipel.

De afgelopen week werden maximaal 10 verschillende individuen op Helgoland en Dune waargenomen. Daarvan zijn er nog mimnimaal 3 over, w.o. een geringd exemplaar. Deze zijn extreem tam, maar niet eenvoudig te vinden.

Deze Roodkeelpieper was nog lastig te fotograferen omdat hij erg druk achter vliegen aan het rennen was. Ook leuk was de lezing van Killian Mullarney hoe hij verslingerd raakte aan zijn tekengeweld ...

Deze Roodkeelpieper was nog lastig te fotograferen omdat hij erg druk achter vliegen aan het rennen was. Ook leuk was de lezing van Killian Mullarney hoe hij verslingerd raakte aan zijn tekengeweld ...

Er waren meerdere Sib Boompiepers aanwezig deze week op Helgoland. Deze had een niet helemaal frisse snavel. Hoop niet dat hier discussie over komt.

Een heerlijke binnenkopper nadat de eerste Siberische lijster van het eiland een week ervoor was verdwenen. Nadat ik drie dagen teruggekeerd ben naar de vogel kwam hij steeds meer in het open foerageren.

Na de westerstorm erna viel het wat tegen en was een Blackpoll Warbler het enige leuke . Helaas dipte we die vanwege de harde wind en regen.

Als je in Nederland een ‘Tijgerzanger’ (Cape May Warbler) mag verwachten dan is een eerstejaars altijd een goede kandidaat en bij deze het vrouwtje ervan.

Als onderdeel van m’n quest naar WP soorten voor het eerst een reis gemaakt naar het alom geroemde Corvo. Lastig vogelen door hoogteverschillen en moeilijk terrein, waardoor je eigenlijk maar aan twee doelen (of gebieden) per dag moet denken. Maar wanneer die lukken zijn het ook wel meteen beloningen die er zijn mogen.

In vijf-en-een-halve dag 9 soorten mogen bijschrijven en een ervaring rijker voor de volgende keren. Naast deze Cape May Warbler ook nog Prothonotary Warbler (3e voor de WP), Yellow Warbler, Black-and-white Warbler, Common Yellowthroat, American Redstart, Bobolink, Great Blue Heron en Semi-palmated Plover.

Daarnaast waren er in deze periode nog zo’n 15 (voor mij) nieuwe soorten waar ik dus niet aan toegekomen ben. Het potentieel is dus enorm. En daarom voor volgend jaar alweer geboekt…

In een poging om een Dunsnavelkerkuil te vinden, hebben mijn vrouw en ik afgelopen maart een tripje geboekt naar Fuerteventura. Dit is een van mijn laatste taxa die ik nog niet gezien heb op de Macaronesische Eilanden. Helaas was het niet gelukt (wie heeft er voor mij de ultieme tip?!). Wel een van de hoogtepunten was een kraagtrap die achter de pullen van Renvogels aanging. Ik denk zelfs dat ie er uiteindelijk een te pakken had. De jongen werden echter zwaar verdedigd door drie adulte Renvogels. Dit ook alles vastgelegd op video, waar ik ook nog aan moet beginnen met editen..... zucht :-)

This species visits our archipelago more frequently than in past decades, and it sometimes remains even in winter.

Adult female

Deze soort komt in India, Sri Lanka, Pakistan en in de WP in zuid-Iran. In het oosten van het Arabisch schiereiland is deze soort in aanzienlijke aantallen geïntroduceerd. De herkomst van de vogels in noord-Oman is onduidelijk, maar over het algemeen wordt de soort hier als 'niet telbaar' beschouwd. De Omaanse lijst maakt, voor zover ik weet, geen onderscheid tussen A en C soorten. Deze soort is succesvol geïntroduceerd op diverse eilanden in de Indische Oceaan en Hawaii. Deze soort stond nog niet in de galerij met een foto.

Ondanks de overbelichting (jpg plaatje) zijn de drie kenmerken goed te zien voor Aziatische Steenpatrijs (vs. Europese Steenpatrijs: de bruine streep achter het oog, crème kleurige keel en geen blauw in de achterflankstrepen. Er zijn 14 ondersoorten en enkele meer oost-Aziatische taxa zijn minder blauw en meer bruin gekleurd.

Deze soort stond nog niet met een foto in de fotogalerij.

Geen soort meer in de Avilist (toch?). Super algemeen op Mallorca en wat betreft habitat toch ietwat anders dan onze Grauwe Vlieg die veel van echte bossen houdt en deze zit er OVERAL... Erg ongestreept op de onderdelen. Ook ietwat anders in gedrag, veel vertrouwelijker. Na wat aarzelingen "voelt" dit taxon voor mij toch echt wel als een soort.

An adult in breeding plumage. This wader is a regular migrant to the Canary Islands and a wintering bird, but normally in low numbers.

De laatste jaren verblijven 1-2 Amerikaanse Zee-eenden in IJsland. In oktober tot mei zijn ze redelijk honkvast in het zuidwesten nabij Reykjavik. In de maanden daartussen is de soort lastiger te vinden en duiken ze op diverse plekken op in IJsland. Toen ik er was juli jl., was de meest recente waarneming een eenmalige melding van 10 dagen geleden op een afgelegen plek in het noordwesten. Anderhalf uur rijden over een gravelweg, langs soms hoge kliffen. Een mooi avontuur met prachtige landschappen en wisselend weer? Of gekkenwerk? Ik liep voor op schema, had tijd en met kans op Giervalk leek me zo'n avontuur best aantrekkelijk. Aangekomen na een lange reis in de namiddag (het is licht tot middernacht) zat de vogel op z'n plek, samen met Eidereenden. Eerst héél ver, maar na enige tijd kwam ie best dichtbij zwemmen. De kenmerken waren goed te zien, zoals het hoekige voorhoofd, de snavelkleur, de 'ring' op z'n snavel en de lange oogvlek. Ook de bruinige flanken zijn een kenmerk voor deglandi. De Giervalk niet gezien, maar de rit was prachtig, ver weg van de zomerse drukte van de 'ringweg' van IJsland.

De enige roofvogel op het eiland.

Met de gehuurde villa naast het vuurtorentje van São Miguel waar de kolonie gevestigd is, heb je iedere dag een prachtig uitzicht met duizenden van deze prachtige Kuhls Pijlstormvogels. In de avond zodra het donker is laten ze een geweldig geluid horen waar we iedere avond echt even voor op het balkon gingen zitten en waar we ook de witte schimmen door de tuin heen zagen vliegen.

Veelvuldig aanwezig op het eiland (ssp patriciae)

@Peter, hier bovenin adult vrouw dan juv en adult man onderin.

Overal op het eiland vind je ze (op de foto zijn juvenielen te zien). Verder vond ik honderden Grote gele kwikstaarten die je overal ziet, miljoenen Huismussen en Kanaries. Portugezen zijn gek op duiven dus die zie je ook (ontsnapte..), en de Turkse tortel kan je ook niet missen. Die Azorenvink is op geen enkele manier te vergelijken met de Europese van het vaste land en ook een erg gaaf beest. Voor mensen die ooit nog heen willen, je krijgt geen spijt, nooit eerder zag ik zoveel groen met zoveel bloemen en de mooiste uitzichten. Nog geen uitgaansmogelijkheden daar zoals op de Balearen en Canarische eilanden dus jeugd blijft weg en dat houdt het mooi rustig overal..

juvenile

Adult female

juvenile

adult male

adult female

Op de bekende plekken niet te vinden helaas. Vervolgens na lang zoeken zelf een nieuwe locatie van de soort gevonden op 25-7 toen we er al bijna twee weken op hadden zitten... Uiteindelijk zo'n 20 vogels daar gevonden, inclusief juvenielen.

In Monte del Agua vrij 'gemakkelijk' maar steeds op redelijke afstand, op 1 moment had ik er 6 tezamen in een dode boom. In Mirador Lomo Molino ook verschillende vogels gezien maar wederom redelijk ver.

La Caldere bezocht ik eigenlijk voor het Goudhaantje (het zat er trouwens vol) voor ik terug naar het zuiden ging.

Toen ik door het bos terug naar de auto wandelde kwam deze plots aangevlogen en ging dichtbij in een boom zitten. De vogel leek even verrast als mezelf maar bleef toch lang genoeg ter plaatse om me een paar foto's te laten nemen en vloog dan verder het bos in.

Na een vogel in Monte del Agua (scope werk) en 2 zingende vogels bij Mirador Lomo Molino, toch maar naar Barranco de Ruiz, wat één van de beste plaatsen zou zijn.

Bij aankomst op de wegparking aan het noordelijkste punt van de barranco zag ik al vrij snel een vogel die op de rotswand ging zitten en in het struikgewas verdween (mogelijke nestplaats) maar voor de rest enkel vliegende vogels.

Wat me echter wel opviel was dat verschillende vogels de baan over vlogen en leken te zakken dus na een tijdje toch maar besloten om dit eens te gaan bekijken.

Aan de overkant is een klein straatje en al snel kom je dan bij een kleine parking. Daar heb je een uitzicht over enkele percelen met fruitbomen en wijnranken en vrijwel meteen zag ik een vogel opvliegen en verdwijnen in het gebladerte. Iets later zat er opeens een vogel op een afsluiting vlakbij maar op dat moment was ik niet echt voorbereid en ik durfde bijna niet bewegen dus dat leverde niet meteen de beste foto's op en al snel verdween de vogel naar de grond tussen de fruitbomen.

Na een dik uur wachten zat de vogel plots weer op de draad en deze keer was ik er wel klaar voor. Lang duurde het echter weer niet maar ging dan wel even druiven eten in de kleine wijngaard. In totaal zag ik daar een viertal vogels maar meestal waren ze eigenlijk wel uit het zicht.

Ik vermoed dat dit geen toevalstreffer was en dat de vogels hier wel regelmatig komen foerageren dus kan het wel interessante informatie zijn voor vogelkijkers die de Barranco willen bezoeken in de toekomst en Laurierduif willen zien. Een vriendelijke local, die me kort aansprak en waar ik mijn uitleg aan deed, beweerde alleszins dat hij ze ook geregeld ziet in zijn bananenbomen, niet dagelijks maar wel wekelijks. Hij leek wel de waarheid te spreken want vernoemde toch meteen het wit in de staart.

Op de draad is misschien niet de allermooiste setting maar het was wel super om de soort van zo dichtbij te zien! Wie graag de andere foto's ook wil zien kan deze hier bekijken.

A juvenile bird.

Op maar een paar plekken zagen we de bonte tapuiten. Zeker de mannetjes zijn bijzonder fraai! Meer foto's en het hele verhaal in mijn blog.

Als je naar Roemenië gaat, moet je uiteraard de Reuzenzwartkopmeeuw zien. Dat is gelukkig niet heel moeilijk op de goede plekken. We zagen er dan ook tientallen in het Delta gebied. Vanuit de boot zijn ze ook nog eens waanzinnig mooi te zien en te goed te fotograferen.
Heel het verhaal en meer foto's van deze reis zijn te vinden in mijn blog.

Tijdens de 2e pelagic werden er 6 Desertas Petrels gezien. Bovenstaande vogel passeerde een paar keer dicht langs de boot. Een vluchtfoto van de bovenkant, vind ik altijd mooi.