Gisteren aan het eind van de dag werd bekend dat Peter van Duijn tijdens het vissen op het Poelmeer (Oegstgeest) een dwergaalscholver had gevonden! Een fantastische ontdekking! De vogel was echter weggevlogen naar de Klinkenbergerplas en nadien niet meer gezien. Vanmorgen liep ik dan ook zonder al te veel hoop - maar niet geschoten is altijd mis - in het eerste licht rond de Klinkenbergerplas. Op een gegeven moment fietste Jona Haasnoot mij achterop en speurden we getweeën verder. Om 7.48 uur komt er opeens een app van Rein Genuït in de whatsgroep BCKatwijk: “Dwergali!” Jona en ik waren op minder dan honderd meter van de plek en konden dus zo aanschuiven. De dwergaalscholver zat op enkele tientallen meters in de kale tak rustig zijn verenkleed te poetsen. Na wat rek- en strekoefeningen vloog de vogel om 8.06 uur opeens op, maakte wat rondjes over het zuidelijke deel van de Klinkenbergerplas en verdween toen hoog naar zuidzuidwest. Een erg toffe waarneming, maar erg sneu voor de twitchers die wat later waren of voor een ander aanvalsplan hadden gekozen.

Met dank de ontdekker Peter van Duijn en de herontdekker Rein Genuït.

Mits aanvaard het veertiende geval voor Nederland en de eerste voor de provincie Zuid-Holland.

Bij deze een compilatie van de vogel. Meer foto's zijn hier, hier en hier te vinden. Ter lering en vermaak een degelijke beschrijving door Pim: "Wat het meest opviel aan deze vogel tegenover Kleine, was het verenkleed (en niet de grootte of manier van foerageren). De mantelveren hadden donkere centra met slechts dunne lichte omranding en geen (aanzet tot) witte V’s. De schouderveren tonen iets minder zwart aan de basis van de schacht maar nog wel aan de top waardoor een ankerpatroon ontstaat. Op de dekveren is er alleen nog sprake van een donkere diffuse schacht. Omdat de grondkleur op de bovendelen vrij donker koudbruin is en omdat het patroon over veerpartijen geleidelijk overloopt, ogen de bovendelen uniform donker koudbruin vergeleken met Kleine Strandloper. Ook zijn de randen op de mantel-, schouder-, dekveren en tertials dun en wit tot lichtbruin zonder rossige tint. Op grote afstand waren de bovendelen nog steeds een goede pointer om deze vogel tussen de Kleintjes uit te pikken omdat bijna alle tekening wegviel. Er bleven egaal donkerbruine bovendelen met wat donkerdere tekening op de mantel en schouder over wat er bijna Temminck-achtig uit zag. Dezelfde donkere bruinige grondkleur op de bovendelen was ook aanwezig in de nek, zijborst, en met name in de oorstreek, oogstreep en bovenop de kop. Alleen een vrij beperkte witte wenkbrauw en keel waren lichte onderdelen in de kop. Door dit egale donkere overkomen vielen de spierwitte onderdelen met warmgekleurde borstbandje extra op. Verder had de vogel een korte handpenprojectie en vielen de toppen van de handpennen ongeveer gelijk met de staart. De vogel stond wellicht in verhouding iets hoger op de poten dan Kleintjes. Qua grootte was hij niet verschillend van Kleintjes en in vergelijking met sommige vogels zelfs een fractie kleiner. De webjes tussen de tenen waren door de telescoop nauwelijks vast te stellen en waren alleen op goede foto’s zichtbaar wanneer de poot net werd neergezet of opgetild. De snavellengte was in het veld niet opvallend in vergelijking met Kleine, wellicht was deze aan de basis wat dikker. De vogel zat in een grote groep kleine steltlopers met veel variatie binnen de Kleine Strandlopers. Er zaten vogels tussen die koudgekleurd waren, slecht ontwikkelde V’s hadden of dek- en schouderveren hadden met ankerpatroon of diffuse schachten, maar geen had de combinatie van bovenstaande kenmerken. Over twee dagen verspreid hebben er ook minstens 3 verschillende Kleine Strandlopers in adult winterkleed tussen gelopen die met hun egaal grijze uiterlijk vaak voor verwarring zorgden omdat men zocht naar een ‘grijze’ strandloper. Omdat wij veel hebben kunnen oefenen met deze vogel werd het voor ons elke keer weer makkelijker om de vogel opnieuw te lokaliseren wanneer de groep weer eens was opgevlogen en ook op grotere afstand was het nog relatief eenvoudig. De vogel lijkt een juveniel uit het boekje te zijn als je online kijkt naar de enorme variatie die ook in juveniele Grijze Strandlopers te vinden is, zoals vogels met rossige randen op de bovendelen, aanzet tot V’s en een lichtere kop".

Tijdens het nazomerkamp van de NJN op Texel vonden Pim, Thomas en ik deze Kleine spotvogel op de Hors. In tegenstelling tot de struikhoppende sylvia's en phyllos was de vogel goed te volgen in de lage begroeiing (kruipwilg en riet) tijdens het foerageren. We hebben de vogel ruim een uur in beeld gehad. Daarbij was de vogel ook af en toe roepend te horen. Vogel kwam eenmaal helemaal vrij in een rozebottel zitten, fijn voor het plaatje! 

Heerlijk spannende selffind, overigens pas mijn 3e in NL.

Teruggevonden in Wagejot.

Gisteren ontdekt door Tim van Oerle en Marijn van Oss op wad bij de Cocksdorp 

Nog een plaatje van afgelopen zaterdag. Samen met een Kleine Karekiet. Helaas na de ontdekking niet meer terug gezien. 

Na de groene fitis weer een mooie vondst van Thomas Luiten.

ontdekt door het NJN-kamp.

Normaal gesproken had ik deze soort vanuit Zeeland niet kunnen halen, maar toevallig was ik in de buurt vanwege een bezoekje aan de marterhut in Drenthe. Wat een droomsoort om zo mee te pikken! De vogel zat aanvankelijk in een kaal boompje samen met een geelgors en boompieper. Daarna vloog hij weg en werd laag in een struikje terug gevonden. Daaruit vloog hij na enkele minuten op en over ons heen. Dat was dit moment. Vervolgens heeft hij nog even in het kale boompje gezeten waarna hij definitief weg vloog toen de zon doorbrak. Wat meer foto's staan op Waarneming.nl.

Wat een fantastische vogel. Ook een tijdje kunnen volgen tijdens foerageren!

Wat een gave soort!!!! 

Wat bewijspixels.

Met dank aan ontdekker Benno van den Hoek!

Wat een fantastische vogel. Ook een tijdje kunnen volgen tijdens foerageren!

samen met een Topper.

samen met een Topper.

Foto is van vanmorgen toen de vogel even een kwartier regelmatig zong en riep.

Wat een droom! Vanochtend iets voor 10:00 loop ik mijn huis uit en hoor ik vanuit een groepje bomen enkele malen een zangstrofe die ik in eerste instantie determineer als van Grauwe Fitis. Ik luister de opname een aantal malen terug en dan slaat de twijfel toe: is dit geen Groene Fitis? Roy Slaterus bevestigt al snel mijn vermoeden en kort daarna krijg ik de vogel ook in beeld. Een phyllo met een Fluiter-achtige indruk: vuilwitte onderdelen met lichtgele zweem op keel, borst en bovenflank, diepgroene bovendelen, scherp afgesneden gele wenkbrauwstreep (doorlopend tot aan bovensnavel) contrasterend met donkere oogstreep, geelachtige oorstreek, stevige snavelbasis, middelbruine poten, een (1) duidelijke vleugelstreep. Vogel daarna ruim een uur stil en kwijt, maar rond 11:10 begint de vogel weer te zingen en kunnen (samen met de eerste toegesnelde Zeeuwen) goede foto's worden gemaakt. De vogel foerageert dan veelal hoog in de boomkruinen en is erg beweeglijk. Vervolgens opnieuw lange tijd stil, totdat de vogel rond 15:30 wordt teruggevonden in een rij populieren langs de Westeindsedijk (c 200 m van de eerste locatie) en dan ook door een grotere groep waarnemers wordt gezien. Geluidsopname in de DB-galerij.

Geweldige vondst van Thomas Luiten. 

al sinds 25 juni aanwezig; met dank aan Lars Buckx en Sjek Venhuis

Mits de wind gunstig is staan we op telpost Berkheide, Wassenaar. Om 06.55 uur slaat ons 'geheim wapen' Lisette van der Krogt aan ! Zei speurt regelmatig met haar telescoop de zeereep af. Op 31 mei vond ze ook de Roodstuitzwaluw die hard naar noord vloog.

Door de telescoop was goed het bruin op de kop te zien (meer contrast dan Daurische). Ook de rug-kleur was goed voor een Turkestaanse.

Gelukkig van ver de eerste plaatjes geschoten met 840 mm en een 45 Mp camera waardoor je nog wat kan zien op de foto ...

Langs het pad waar de vogel zat lopen regelmatig trimmers e.d.

 'Bronskopeend 2023' een afscheidsfoto... ? 

Gevalletje aller-allerlaatste licht; plaatje rond half 10 - vogel is om 10 uur tp gaan slapen.

Vermeende withalsvliegenvanger (en als zodanig gepiept vanavond) maar er heerst twijfel over mn nekband en witte tekening op vleugels. Foto's zijn afkomstig van Jeroen Breidenbach. 

Twee bonapartes strandlopers tegelijkertijd in het Lauwersmeer, één in de Keeg en eentje op het wad. 

Een collage van wat meer of minder belangrijke ID-puntjes zoals de opvallend oranje kleur van de ondersnavel (en snijrand bovensnavel); de tamelijk onopvallende lichtgele onderste oogring (bij Tjiftjaf spierwit en vaak veel opvallender); de soms lang lijkende snavel (maar beschadiging veertjes 'mondhoek' rechts maakte dat soms lastig te beoordelen; de versmalling op p6 (Fitis heeft hier geen versmalling); de hpp bedraagt ca. 60-65% (intermediai tussen Fitis en Tjiftjaf); p2 duidelijk langer dan p8 (bij Tjiftjaf ca. gelijk).

In het veld deed het vogeltje door zijn wat 'gerekte' uiterlijk meer aan een Fitis dan aan een Tjiftjaf denken. Mogelijk dat die gerekte indruk mede gewekt werd door een wat langer lijkende staart en snavel. De vogel was sterk gesleten te zien aan veel missende lichaamsveertjes op bijv. kop en hals, eeen gebroken p3 aan de rechtervleugel, grote happen uit de tertials, rafelige (grote) dekveren en veel goed zichtbare ('glimmende') veerschachten in de vleugels.

Deze, indien aanvaard, eerste Brabantse Iberische Tjiftjaf werd gisteren ontdekt door Chris van Turnhout tijdens een SOVON-inventarisatierondje. De vogel was de gehele dag luid en duidelijk aanwezig en liet zich in het begin ook goed bekijken. Later vertoefde hij meer hoog in de bomen nadat nogal wat plaatselijke campinggasten met honden hier vertoefd hadden. Van vogelaars had hij weinig last: tot 16 uur welgeteld 5....
Opvallend vond ik dat de zogenaamde 'tret-call' (dat stotterend geluidje voor en tussen de zangsessies) afweek van dat van een gewone Tjiftjaf. Of dat kenmerkend/indicatief is voor ibericus weet ik niet en ook niet of er elders al eens wat over gezegd is maar wellicht is het een goed hulpmiddel bij de ID?
Zie voor deze roepjes van beide soorten de geluidengalerij: https://www.dutchbirding.nl/soundgallery

Een mooie verrassing tijdens de jaarlijkse Flevo bigday (met 148 soorten als eindstand). De vogel vloog na circa 25 minuten zonder een duidelijke oorzaak op en kwam toen op ooghoogte binnen 40 meter afstand met zon in de rug langsgevlogen. Helaas lag m'n camera in de auto en zijn hier geen foto's van gemaakt. Gelukkig staan er genoeg pixels op de videostills. Meer foto's zijn hier te vinden.

Joop van Helvoort: "Op zondag 7 mei was ik aan het nagenieten van 6 dagen gravel biken langs de Nederlandse grens met als klein hoogtepunt een Rode Wouw nog net aan de Nederlandse kant bij Vlengendaal L. Om 13:20 kreeg een ik een appje van een collega van mij uit Breezand NH. Ze had van haar nicht in Hippolytushoef NH een paar foto's toegestuurd gekregen van een vogel in haar tuin en stelde mij de vraag of ik deze al gespot had. Ik zag meteen dat het om een Grijze Junco ging, hoe dan ook een onmiskenbare vogel en al eerder door mij gezien op 11 maart 2015 in Beijum Gr. Ik informeerde mijn collega dat mocht deze vogel wereldkundig worden gemaakt er honderd of meer vogelaars op af zouden komen. Zij antwoordde dat het de wens van de bewoners was om de waarneming niet bekend te maken. Om 13:50 heb ik Jan van der Laan over deze bijzondere melding geïnformeerd en ook om advies in te winnen wat te doen met deze melding. Zowel hij en Nick van der Ham als ik zijn richting Hippolytushoef gereden. Ondertussen had ik het exacte adres ontvangen. Daar aangebeld werden we door de bewoonster en haar gezin allerhartelijkst ontvangen en meteen naar het raam aan de achterkant van de huiskamer gedirigeerd. We zagen de vogel al snel zitten op de dakrand en de goot van het schuurtje. Daar at hij van broodkruimels samen met de aanwezige huismussen. Na 15 minuten kwam de Grijze Junco via de groene kliko-bak naar beneden om zich daar op de grond te goed te doen aan het daar aanwezige voer.
De wens van de bewoners was om de waarneming pas bekend te maken als de vogel een paar dagen niet meer gezien was. De vogel is uiteindelijk alleen op zondag 7 mei 2023 gezien."

Nog een plaatje van vorige week. Het afgelopen weekend bleek de vogel nog aanwezig, maar weer op grote en haast ondoenlijke afstand. 

Op een kale akker tussen overtijende Bontbekplevieren, later ook buitendijks op het wad. Samen met de nodige andere leuke soorten (zoals een Breedbekstrandloper die zich waanzinning liet zien), een erg fijn weekend! Hoewel niet aantoonbaar, is het aannemelijk dat deze Woestijnplevier de vogel betreft die Folkert-Jan een week eerder had op de Bochtjesplaat.

Op een kale akker tussen overtijende Bontbekplevieren, later ook buitendijks op het wad. Samen met de nodige andere leuke soorten (zoals een Breedbekstrandloper die zich waanzinning liet zien), een erg fijn weekend! Hoewel niet aantoonbaar, is het aannemelijk dat deze Woestijnplevier de vogel betreft die Folkert-Jan een week eerder had op de Bochtjesplaat.

Vandaag deze zwarte wouw langs de telpost op schier gehad. Volgens dit artikel zou het met de witte basis van de buitenste handpennen onder de 'western' of 'central' siberian groep vallen. De vogel lijkt een lichtere anaalstreek te hebben wat zou wijzen op de 'central' groep. In ieder geval een gave vogel en zeker iets 'oostelijks'!

Opeens (en alweer, na een ex in juli 2017) een aquila over de akker, mogelijk naar beneden gekomen door het naderende onweer. Werd helaas niet getolereerd door Kieviten, Buizerds en een Zwarte Wouw, en maakte al snel weer hoogte. Nog een kwartier in beeld kunnen houden totdat ie verdween in oostelijke richting.

Vanochtend was er spannende aankomst van zangers op het eiland. Dat leverde aanvankelijk geen krentjes op. Totdat Frank Majoor deze vogel ontdekte tijdens het Tapuiten inventariseren. Gelukkig verplaatste de vogel zich van verboden gebied naar meer noordelijk Tapuiten habitat dat wel vanaf het pad te overzien was. 

Een hele fijne nieuwe soort voor Texel.

Gevonden door Joris Duivenvoorden. Liet zich prachtig zien.

Vanavond mooi zij aan zij met de reeds enkele dagen aanwezige Poelruiter. Opvallend hoe vaak deze twee soorten elkaar in ons land weten te vinden. 

Laat zich fraai zien, in gezelschap van een Poelruiter en ruim 100 Kemphanen.

Na de ontdekking van Hans van Oosterhout op 23 april toch weer terug op de oude plek!