Erg jammer.  Ik heb zelden mensen ontmoet, die prettiger in de omgang waren dan Ton

Ach, wat een verdrietig nieuws. Ik leerde Ton kennen op de boot naar Vlie op 14 oktober 2012 om toch eindelijk eens de Kaspische Roodborsttapuit te gaan twitchen. Met vier man sterk lukte het mij als enige om 's ochtends de vogel in een flits te zien, en daarna begon één en al regen. Desondanks bleven we opgewekt onder onze paraplu's wachten totdat het droog werd en lukte het uiteindelijk alle half nat en afgekoelde aanwezigen de vogel mooi te zien. Het was een super gezellige dag, mooie vogel- en twitchverhalen op de boot terug en een pilsje mocht er dan ook wel bij. Op weg naar de Amerikaanse Zee-eend op Schier kon Ton (op e-bike) mij en Sander (op gewone fiets) niet bijhouden, ik weet niet of hij toen al ziek was. Hij zei nog: "jeetje, wat fietsen jullie hard, ik zie jullie zo wel!" En dat klopte. Alle vrienden, nabestaanden wens ik heel veel sterkte met het verlies van Ton, wat een super aardige en leuke vent was hij. 

Heel verdrietig en een groot gemis. Veel mooie en memorabele excursies samen met Ton mogen maken. Breed geïnteresseerd en altijd bijzonder plezierig gezelschap. Ton had bijvoorbeeld ook nog ruim aandacht voor de Nederlandse sprinkhanen en een aantal gezamenlijke excursies had dat als onderwerp. Legendarisch was de zoektocht (samen met Noor) naar de rosevleugel in de uiterwaarden van de Grensmaas bij Itteren enkele jaren geleden. Van de sprinkhaan geen spoor. Maar mede dankzij Ton zijn doorzettingsvermogen leidde de excursie wel tot de eerste vondsten van larvenhuidjes van de zadellibel in Nederland (en een Dwergstern: altijd leuk in Limburg). Het gemis van Ton zal lang voelbaar zijn, maar de mooie herinneringen blijven. Veel sterkte aan de nabestaanden!

Zelf had ik het genoegen op regelmatig met Ton, ook een Amsterdamse vogelaar, op pad te gaan. De eerste keer was dat in 2007, toen we een Roodpootvalk vonden op Schiphol. Daarna frequente vogel- en vlindertrips door het hele land. Altijd  gezellig en veel plezier (zeker na een goeie vondst of geslaagde twitch !). Een fijne vent, die iedereen die hem heeft leren kennen, erg zal missen....

Ton, de man in het zwart, heb ik in 2011 leren kennen op de Sint-Pietersberg bij Maastricht. Hij was nog niet actief met dagvlinders dus wees ik hem erop dat deze soortgroep goed met vogels valt te combineren. Sinds die tijd leefde Ton volgens het principe: je wil niet bij de avant-garde horen, je wil de avant-garde zijn. 

Met een Brits gevoel voor humor en altijd aimabel laat hij een leegte in de gelederen achter. 

Goed geschreven Rutger. Precies zoals Ton was. Mooie kerel. Ik wist niet dat hij ziek was dus komt dan toch als n verrassing. 'The man in black' is niet meer. Gecondoleerd aan de familie,  nabestaanden en vrienden.

Wat een verdrietig nieuws. Ik kwam hem vaak tegen tijdens het twitchen en hadden dan leuke gesprekken. Een twitch die me altijd is bijgebleven, was de Geelsnavelduiker in Zeeland. Onderweg kwamen we elkaar tegen met de auto en het ijzelde die dag. Ik was bij de Geelsnavelduiker en Ton nog niet. Het duurde een tijdje voor dat hij er was en kwam toen met het verhaal dat hij geslipt was en in de sloot was beland. Een takelwagen heeft hem eruit gesleept. Het mooiste was dat hij rustig naar de vogel stond te kijken, terwijl ik dacht moet je geen dingen regelen enz. Ik zal zijn vriendelijkheid, humor en zijn glimlach gaan missen. Ton was een toffe gozer!!  Voor de nabestaanden en vrienden veel sterkte met dit verlies en Rutger bedankt voor het memoriam waar ik veel in herken.