Vegameeuw · 18-02-2018 · Japan · Eduard Sangster

George Sangster  ·  18 februari 2023  15:27

Gilg O, van Bemmelen RSA, Lee H, Park J-Y, Kim H-J, Kim D-W, et al. (2023) Flyways and migratory behaviour of the Vega gull (Larus vegae), a little-known Arctic endemic. PLoS ONE 18(2): e0281827.

"[Vega Gulls] travelled 4000–5500 km between their breeding (Siberia) and wintering grounds (mainly the Republic of Korea and Japan)."

Met zo'n lange trekroute zou je af en toe een dwaalgast in onze contreien kunnen verwachten, of niet? Herkenning is een tweede kwestie.

Jan Hein van Steenis  ·  18 februari 2023  22:24, gewijzigd 18 februari 2023  22:24

Zeker te verwachten: Killian Mullarney ontdekte de eerste voor de WP in Ierland in 2016.

Mijn niet door de BOURC gedeelde mening is dat de Slaty-backed Gull van Essex een hybride met Vegameeuw was.

Volgens mij is een adult winter ook door gewone stervelingen te herkennen. De onvolwassen vogels lijken me onbegonnen werk...

Peter Adriaens  ·  20 februari 2023  16:04

Er zijn ondertussen 4 waarnemingen van Vegameeuw in Europa:

  1. 10-13 januari 2016, Wexford, Ierland (adult)
  2. 17 november 2016, Charny (net ten oosten van Parijs), Frankrijk (subadult)
  3. 7 februari 2021, San Vicente de La Barquera (ten westen van Santander), Spanje (subadult)
  4. 14 december 2021, Porto San Giorgio (centraal Adriatische kust), Italië (adult)

De waarnemingen van 2021 moeten nog beoordeeld worden door de nationale zeldzaamhedencommissies, maar het is duidelijk dat Vegameeuw een soort is om rekening mee te houden in W-Europa...

Jan Hein van Steenis  ·  20 februari 2023  16:11, gewijzigd 20 februari 2023  16:17

Bedankt Peter. Ik heb ze meteen maar even opgezocht ter lering en vermaak.

Charny: zittend en in vlucht.

San Vicente de la Barquera.

Porto San Giorgio

Gebruikers van het forum gaan akkoord met de forumregels.

Feedback?