Op vrijdag brak het weekend aan. Voor veel vogelaars de mogelijkheid om (weer) een poging te gaan wagen om de Kleine Kokmeeuw op Texel op hun lijst bij te schrijven. Onder andere op facebook waren de voorbereidingen te volgen, afspraken werden gemaakt, niet goed geïnformeerde vogelaars werden ingelicht over de juiste vertrektijd van de eerste boot, scenario's besproken en elkaar werd veel succes en een mooie dag toegewenst.
Om kwart over vier ging de wekker en met mijn neef pikte ik om 5 uur Kees de Vries op, op weg naar de eerste boot. Halverwege de N9 doemde een eenzaam autootje voor ons op. He, dat lijkt wel Luuk .... in het voorbijrijden werd het snel duidelijk: Het was Luuk, maar al gauw was hij een puntje in mijn achteruitkijkspiegel. Bij de boot verzamelde de troepen zich voor de kassa, wachten tot deze open ging. Er hing een luchtige maar toch gespannen stemming, het mocht onze pret niet drukken. De kassa's gingen open en wij schoven een stukje op om te wachten totdat we de boot op mochten. De eerste koffie werd al naar binnen gegoten, er stond een stevig koud windje, de eerste druppels begonnen te vallen. De slagbomen gingen open en iedereen spoedde zich naar zijn auto, waarbij iemand tot grote hilariteit van de anderen in de verkeerde auto sprong (we noemen hier beslist geen namen!).

Bijpraten tijdens het wachten op de veerpont

Op de boot werd weer verder gepraat en na een 20 minuten mochten we eindelijk het eiland op. De meute ging maar een kant op, de waterzuivering bij de Cocksdorp. Daar stonden al weer enige auto's te wachten, wij sloten aan. Maar het was daar leeg, dus onze zoektocht ging al gauw verder, de omgeving van de Robbenjager afzoeken. Hier was het winderig en koud, werkte de regen niet mee en de vogel al helemaal niet! Dus sloten we ons maar weer aan bij de Waterzuivering in de hoop dat de vogel, zoals de vorige dag, zich daar weer zou laten zien. Er gebeurde weinig, totdat 2 personen de dijk opsprinten, gevolgd door meer, en uiteindelijk iedereen uit de auto. De vogel was kortstondig op het wad gezien, maar helaas wist niemand hem op dat moment terug te vinden. Jammer, en omdat het koud en nat bleef zaten de meesten alweer snel in de auto. Sommigen werd de spanning, het vroege opstaan en het ontbreken van de vogel teveel, zij vielen achter het stuur in slaap.

In de auto

Herman van den Brand komt op mij af, wanhopige blik in zijn ogen. Ondanks het koude weer had hij zijn airco aan laten staan, gevolg een lege accu. "Of ik startkabels bij me heb?". Die had ik gelukkig, de eigenaar van de auto tegenover hem is zo gauw niet te vinden, loopt waarschijnlijk het wad af te zoeken. Even later staat mij autootje naast de zijne, even de 'plus en min' juist aansluiten, en even later draait de motor weer. Mocht het gaan gebeuren dan kunnen zij ook weer op weg ....

Pech

En dan opeens (rond een uur of 9) weer beweging. Een auto rijd snel de dijk op, claxonneert even, en scheurt verder. Gevolg door een tweede, de rest kijkt elkaar vragend aan. De meeste nemen het zekere voor het onzekere en scheuren ook de dijk over, achter de eerste auto's aan. Bij het Reddingsboothuisje een opstopping, hier blijkt dat de vogel daar kortstondig is gezien, voorbijvliegend richting de Robbenjager. We weten wat ons te doen staat, bij de Robbenjager zoeken. Op het meertje aan de westkant geen kleine meeuwen, dan door naar het Renvogelveldje. De Groningers, die hier de hele ochtend hadden staan posten waren net vertrokken, wij stappen de auto uit en scannen het veld. Iemand roept: "daar rechts van die Wilde Eend, is dat hem niet?". Het was hem wel en de euforie was groot. Al snel stopten meerdere auto's en schoven bij, er werd gejuicht!
In alle commotie zette ik de piep door via DBAlerts, twee minuten later werd iedereen gewaarschuwd. Ik lette nog even op bij de aanwezigen, zij krijgen alle binnen 10 seconden het bericht, dat DBAlerts dat zit wel goed ;-)

Kleine Kokmeeuw Chroicocephalus philadelphia Bonaparte's Gull, De Cocksdorp, Texel, 9 juni 2012 (Luuk Punt)

Uiteindelijk stonden zo'n 60 man naar de vogel te kijken. Blije gezichten, sommigen waren al 2 of 3 keer voor niets geweest, nu de vogel kunnen binnenkoppen was een grote opluchting. Naast een DBAlert werd het nieuws ook over andere sociale media verspreid, de 'vrienden' hielden elkaar weer goed op de hoogte. Helaas na een half uurtje besloot de vogel dat het weer genoeg was geweest, en vloog weer oostwaarts naar de Waddenzee, om pas in de middag na 14:00 weer teruggevonden te worden.
Maar toen waren de meeste vogelaar al weer huiswaarts gekeerd, het koude, winderige (windkracht 8) en regenachtige weer nodigden niet uit tot een dagje vogelen op het eiland, en de meeste moesten voor 18:00 h. weer thuis zijn om Nederland te kunnen zien spelen. De deceptie thuis was een schrille tegenstelling tot de mooie ochtend die we met elkaar op Texel mochten beleven!

Een gedeelte van de blije toeschouwers op 9 juni

Wietze Janse