Vandaag was de laatste dag van een familie-weekend naar Zuid-Limburg; Vaals om precies te zijn. Wat betreft vogels had ik geen enkele verwachting, maar mijn hoop was toch wat overtrekkende Kraanvogels te zien. Omdat dochterlief Evi van anderhalf 's middags een dutje doet bleef het bij wat korte wandelingetjes in en rond het vakantiepark en bij het drielandenpunt. Kraanvogels lieten zich niet zien, wel een Geelgors en veel Roeken. De zondag werd besteed aan een Zwarte Pieten-ontbijt, bezoekje aan Max (bedankt voor de koffie met vlaai!) en een middagje met een boek op de bank.

Maandag om een uur of tien vertrokken we weer richting Katwijk, maar omdat ik toch nog wel even naar buiten wilde stelde in voor om even via de Oehoe op de Pietersberg te rijden alwaar ook een leuk restaurantje is. Op de Pietsersberg was het koud, bewolkt en winderig en ik begreep dan ook direct dat het geen lange wandeling zou worden. Enigszins ongeduldig liep ik voor mijn vrouw Anne, Evi en oma Meijer uit om alvast de Oehoe te gaan zoeken en ik verdween al gauw tussen de struiken op het beste uitzichtpunt.

Rotskruiper Tichodroma muraria. Een eerste recordshot. 22 november 2010, ENCI groeve, Maastricht (Max Berlijn)

Anne, die hooguit een minuut later aankwam, vond me in de struiken in een staat van opwinding. Het enige dat ik kon uitbrengen was: "Rotskruiper!!, Rotskruiper!!, Rotskruiper!!", aangezet met wat minder fraaie krachttermen. Ik had mijn telescoop opgezet en op gevoel op één van de gaten in de wand gericht en toen ik er doorheen keek, om te zien waar ik 'ergens zat' (ik ben niet zo handig met 45 graden inkijk) zag ik een Rotskruiper wingflicken tegen de rotswand! En dat gebeurt niet vaak!

Bevend en trillend van de kou en de stress belde ik eerst Max (de enige limbo in m'n adressenlijst) en wist de waarneming daarna met veel moeite door te geven via DutchBirdAlerts. Door al het gedoe was ik de vogel kwijt geraakt, maar na enige tijd kwam deze weer tevoorschijn, waarna ik alle kenmerken doornam (alsof dat nodig is!). Ook Anne kreeg de vogel nu goed in de telescoop. Ondertussen kwam mijn moeder met Evi aanlopen en ik vroeg (aan oma) of ik de scoop even wat lager moest zetten zodat ze de Rotskruiper ook kon zien, hierop reageerde ze negatief, want ze had, zo zei ze, die van de VU al mooi gezien!

Arnold! 22 november 2010, ENCI groeve, Maastricht (Max Berlijn)

Hierna verdween de vogel weer uit beeld en ondertussen kwamen de eerste vogelaars aan. Het heeft een uur geduurd voordat de Rotskruiper zich weer liet zien, ditmaal langdurig. Tijdens het scannen van de wand vond ik overigens ook nog de Oehoe die zich heel fraai liet zien.

Nu er vogelaars aanwezig waren en de waarneming was bevestigd was de tijd rijp om de familie mee naar huis te nemen en zo eindigde een toch al leuk weekend in een bizar hoogtepunt.

Arnold Meijer

Route van de Rotskruiper