Atlantic vs. Pacific: twee Odysseys, één blog

De Atlantic Odyssey vs. de Pacific Odyssey. Twee verschillende odysseys, twee verschillende delen van de wereld, twee verschillende schepen, één blog. Op 21 maart vertrekt Menno van Duijn met een groep van 9 vogelaars vanuit Amsterdam voor zijn reis: de Atlantic Odyssey. Via Buenos Aires naar Ushuaia in het zuiden van Argentinië en vervolgens met het expeditiecruiseschip Plancius via Antarctica, South Georgia, Tristan da Cunha, Sint Helena en Ascension naar Kaapverdië. Iets later, op 8 april, vertrekt Pieter van der Luit met een groepje van 3 vogelaars voor zijn reis: de Pacific Odyssey. Van Nieuw Zeeland – waar ze ook nog een week zullen vogelen – met het expeditiecruiseschip The Spirit of Enderby naar Norfolk Island, Nieuw Caledonië, de Solomon eilanden (Rennell, Makira, Guadalcanal, Kolombangara), de Caroline Islands (Truk) en Torishima naar Yokohama in Japan. Pelagic birding op z'n best en twee reizen met veel overeenkomsten (heel veel zeevogels en endemen op kleine eilanden midden in de oceaan), maar ook met veel verschillen (Antarctica vs. de tropen, oost vs. west en bekend vs. onbekend.) Om en om zullen Menno en Pieter (afgewisseld met gastauteurs) verhalen voor het blog naar Nederland sturen waar Martijn Bot de verhalen op internet zal zetten. Voor het eerst zullen twee verschillende Odysseys tegelijkertijd via één blog te volgen zijn, een heuse wereldprimeur door Inezia Tours! Van 21 maart (begin van de Atlantic Odyssey) tot 21 mei (einde van de Pacific Odyssey) op de Dutch Birding site: Atlantic vs. Pacific: twee Odysseys, één blog

Pacific: dagen 32 tot en met 36

16 mei 2011  ·  7863 × bekeken

dagen 32 t/m 36: 10, 11, 12, 13 en 14 mei 2011 - Chuuk naar de Bonin eilanden, Japan; de Dead Zone

Vantevoren waren we gewaarschuwd dat er een lange, lange zit aankwam, tussen Chuuk en de Bonin Eilanden van Japan (en die zit is vanwege de onmogelijkheid om te landen vóór Yokohama, uitgebreid van 5 naar 9 dagen!). Ik doe de afgelopen vijf dagen niet tekort door ze samen te vatten; dit deel van de reis staat bekend als de Dead Zone, ofwel de Great West Pacific Desert. De enige soorten die we de eerste vier dagen zagen waren hier en daar een Wedge-tailed Shearwater (te weten onze eerste noordelijke, lichte fases, waarschijnlijk in de toekomst een andere soort dan de donkere die ons tot nog toe op het zuidelijk halfrond vergezelden), een Short-tailed Shearwater of wat Bonte Sterns. Ook op het zeezoogdierenfront was het erg rustig, hoewel er wel enkele Potvissen en False Killer Whales werden gezien. Het had beter kunnen zijn, omdat we eergisteren de Mariana Trench volgden, met bijna 11 km diep de diepste plek op aarde.

Zoals Pieter al beschreef bestaan de spaarzame momenten om de sleur te
doorbreken uit het invullen van de BirdQuiz (vandaag, de 14e mei, hebben we een "caption competition": uitspraken verzinnen bij gevarieerde foto's van expeditieleider Chris Collins, die regelmatig op een leuke manier op de hak wordt genomen door de staff), af en toe een zwemstop (het water wordt koeler en koeler, van tegen de 30 graden eerder tot vandaag rond de 21) en foto's nemen van medereizigers die op soms genante wijze in slaap dommelen ergens op dek. Ook is er tijd om te knutselen: wat te denken van een voor een prikkie aangeschafte pet-met-zij-en-achterflappen die je niet strakker kunt maken? Een beetje windvlaag en je bent 'm kwijt. Probleempje opgelost door één van de medereizigers die met behulp van twee veiligheidsspelden en een reep dental floss de pet aan mijn overhemd vastmaakt. Niet mooi, wel effectief!

Gisteren, vrijdag de 13e, begon het avifaunistisch echter weer wat aan te
trekken. Omdat we 's ochtends pal langs de noordelijke Mariana Eilanden voeren (althans, we waren op grond van zeerecht verplicht meer dan 12 zeemijl van land vandaan te blijven), pakten we veel van hun broedvogels mee die uitwaaierden over zee: bakken met Brown (en een paar Black) Noddies, tientallen White Terns, veel lichte fase en 3 intermediate Wedge-tailed Shearwaters, groepjes prachtige Brown Boobies en hier en daar een Masked of een Red-footed Booby en een paar bijzonder fraaie adulte White-tailed Tropicbirds. Ook zagen we ('s middags) onze eerste Matsudaira's Stormvogeltjes en gedurende de dag meerdere Bulwers Stormvogels. De beste soort was echter een zwartstaartige Red-footed Booby (ondersoort websteri), afkomstig van de oostelijke Pacific, waarschijnlijk uit Mexico en mogelijk over een paar jaar een nieuwe soort. Pepe, want zo heette hij, deed een paar uitvallen naar vliegende vissen (hier hebben we bijvoorbeeld de Fenestrated Naffwing, de Necromancer en enkele Berrywings en voor enkele gelukkigen flying squid (vliegende inktvisjes)) en landde toen keurig op de mast, waarmee hij het Guiness Book of Records ingaat als "meest gefotografeerde Red-footed Booby ooit op een WPO". Hij verliet het schip pas op 14 mei, ca 14.30 uur, toen hij (en wij) op de horizon een ander groot schip ontwaarden.

De avifaunistisch aantrekkende trend zette vandaag, zaterdag de 14e, door met tenminste 102 Matsudaira's (maximaal 20 tegelijk de boot volgend), tegen de 20 Bulwers, onze eerste Bannermann's Shearwaters (broedend op de Bonin Eilanden en al dan niet reeds gesplit van Tropical Shearwater) en (uiteindelijk al tientallen) bijzonder fraaie Bonin Petrels. Ook leuk waseen ons inhalende, pal noord trekkende, enkele Steenloper. Extra speciaal vandaag was het feit dat we ons vanaf het eerste licht, om circa 5.15 uur, in Japanse en daarmee Aziatische wateren bevonden, zodat elke soort die we zagen automatisch een plaatsje verdient op de Azië-lijst; toevallig de enige werelddeellijst die ik bijhoud. Sterker nog, na opname van Short-tailed, Wedge-tailed, Flesh-footed en Bannermann's Shearwater, Bonin Petrel, Bulwers Stormvogel, Red-footed en Brown Booby en Matsudaira's en Wilson's Stormvogeltje hoef ik nog maar 4 soorten voor 1600 Azië-vogels (en 4 voor 5000 lifers). Ach, je moet wat als de verveling toeslaat :-)

Snel nog even naar buiten want er zijn net twee Red-tailed Tropicbirds
gemeld, en ik bleef meteen maar buiten want het was één van de betere zonsondergangen, waarover we sowieso niet te klagen hebben deze trip. Desalniettemin zien we weer geen "green flash", een fenomeen waarover
iedereen het heeft maar waarvoor je een wolkenloze zonsondergang nodig hebt en die hebben we dus nog niet gehad. Schijnt dat je in de seconde nadat de zon net onder is, over de hele breedte van de horizon een snelle groene gloed ziet opkomen enverdwijnen. Ach, we hebben nog enkele dagen de tijd..

Wel bijzonder spectaculair waren de vele, enorme plonzen die we op de
horizon zagen; dit was net nadat de jongens op de boeg vlakbij de boot twee Beaked Whales zagen, die helaas nooit meer boven kwamen (althans niet toen ik keek). Op de horizon dus, maar na ca een half uur veel dichterbij, waren enkele Cetaceans (zeezoogdieren) vrijwel voortdurend geheel uit het water aan het springen ("breachen"), wat een erg spectaculair gezicht was. "As we speak" worden de foto's nagegaan op ID-kenmerken; mogelijkheden zijn de lokale, noord-pacifische Spinner Dolphins (maar ze spinden niet = om hun as draaien in de sprong), een ander soort dolfijn (maar daar leken ze te groot voor), Beaked Whales (daar hebben ze gelukkig in het verleden slechts 12 soorten van gezien op deze trip :-), tonijnen (te groot) of misschien staat er wel helemaal niets op de foto's en dan zullen we het nooit weten.

Morgenochtend vroeg, ca 5.00 uur, varen we langs de meest zuid-oostelijke eilanden van de Bonin groep. Volgens de kenners, de gidsen die deze trip al veel vaker hebben gedaan, maken we dan veel kans op Black-footed en (in mindere mate) op Laysan Albatros; ik kan haast niet wachten en ga daarom nú naar bed!

Vanaf The Spirit of Enderby, 24°43''Noorderbreedte 143°21''Oosterlengte

Remco Hofland

Huidige positie West-Pacific Odyssey
Positie Pacific 16-05

Discussie

Menno van Duijn  ·  17 mei 2011  09:03

Ja, de Green Flash. Hebben wij ook gezien al was het meer een Blue Flash welke nog specialer blijkt te zijn, zo zegt men.

Sjaak Schilperoort  ·  19 mei 2011  22:38

Wij hadden de green flash op 17 april. Staat bij mij ook nog redelijk op de foto. Het is de zon zelf die groen wordt. Als ie onder de horizon zakt begint dat bij de punten, en hoe lager ie komt hoe verder het groen zich naar het midden uitstrekt. Uiteindelijk blijft een smalle groene streep over (en bij ons dus blauw kleurend) die krimpt en uitfloept. Erg spectaculair!

Gebruikers van het forum gaan akkoord met de forumregels.

Feedback?