donderdagavond 10 mei ontvang ik een appje van een plaatselijke vogelaar dat hij een kleine meeuwtje met een zwarte kop heeft gezien in de haven. hij heeft geen vergrotend glaswerk bij zich en vraagt mij tijdens het diner om te gaan kijken. ik stem toe en laat vrouw en zoon geamuseerd achter. meeuw weg! de volgende dag ben ik met m'n gezin op weg naar die goudvinken aan de andere kant van het eiland, wanneer ik opnieuw een appje ontvang. hij is er weer! of ik opnieuw kan komen. pffffff!! ik vraag de ontdekker welk gevoel hij bij de meeuw heeft en hij antwoordt rudibundus. ooooooh! en we rijden opgelucht verder. hij zegt toe foto's te sturen. diep in goudvinkgebied ontvang ik de foto's voor id-bevestiging en ben gelijk van slag. ik vind meeuwen namelijk gewoon veel leuker. ik ben m'n drive voor de goudvink volledig kwijt en besluit terug te keren naar de haven. meeuw weg! en komt ook niet terug de hele avond. dubbeldip!! de volgende dag mag ik met de plaatselijk vogelaars mee en ik maak in de auto voortdurend grapjes dat de meeuw er straks bij terugkomst gewoon weer is. ondanks het feit dat ie 's ochtends nergens te bekennen was. en!!! het geluk is met de dommen, want de 7-e Franklins voor de Azoren lag om 11:51 gewoon op een steigertje. zoals afgesproken! en die goudvink? daar zijn er veel meer van dan 7, dus dat komt nog wel een keer goed!