Ik zal proberen een impressie te geven, van feiten, waarnemingen, maar ook een persoonlijk inkijkje in de emoties van een vogelaar bij het zelf vogelen, de meldingen, de twitch, het fotograferen, om te laten zien hoe mooi en intens dit weekend kan zijn.

17 oktober - Een rustig begin op vrijdag

Op vrijdag 17 oktober 2025 besluiten mijn broer Dick en ik ons op de boot van 09:30 uur vanuit Den Helder naar Texel te richten, zo zijn we net voor eventuele files uit, hoeven we niet al te vroeg op en zijn we toch op tijd om de eerste dag lekker te kunnen vogelen. Na een tankbeurt in Den Helder – een stuk goedkoper dan op het eiland – halen we makkelijk de boot. Daar staat het achterdek al vol met vogelaars. We hopen allemaal dat de al langer aanwezige Kleine Kokmeeuw ons minimaal een glimp gunt, of nog liever, een leuke foto. Bij het uitvaren wordt de vogel gemeld op de oever, maar we concentreren ons op de verkeerde kleine meeuw, als we de foto’s bekijken blijkt het een Kokmeeuw. Dit nieuws wordt op het achterdek niet enthousiast ontvangen, want de Kleine Kokmeeuw zat er wel degelijk tussen, maar werd door maar weinigen overtuigend gezien. Dat laatste gold ook voor mij. Die moest later het weekend nog een keer over. Na het verlaten van de boot proberen we in de TESO-haven de Kleine Kokmeeuw alsnog te vinden, wachten nog een boot af, maar helaas. De vogel laat zich meestal later op de dag met laag water in de haven zien, we besluiten daarom later op de dag nog een poging te wagen.

Kleine Kokmeeuw Larus philadelphia, Marsdiep, 19 oktober 2025 (Leo JR Boon)

Het weekend moet voornamelijk ingevuld worden met lekker zelf vogelen en zoeken, we besluiten daarom eerst alle al aanwezige soorten te twitchen op vrijdag, dan kunnen we de rest van het weekend zelf aan de gang, is het plan. We rijden naar de Petten en schuiven daar aan bij de Grote Pieper, die zich leuk door de telescoop laat bekijken. De eerste leuke soort is binnen. Dan maken we een wandeling bij de Horsmeertjes en de Kreeftenpolder. Het zit daar prachtig vol met lijsters; veel Koperwieken maar de Kramsvogels zijn nu ook goed binnengekomen en er zit ook nog een Beflijster tussen. Het beeld wordt compleet gemaakt met veel Vinken en Kepen, een vrouw Zwarte Zee-eend en een Topper op de meertjes, overtrekkende Graspiepers en Veldleeuweriken: dat smaakt naar meer! Er komen wat buitjes aan, dus we besluiten eerst in te checken in ons verblijf in Oudeschild en dan nog wat soorten mee te pikken. De Brileider bij de IJzeren Kaap laat zich makkelijk inkoppen maar de vogel zwemt minimaal honderd meter uit de kust, het fotograferen leuk op de kant moet dus nog even wachten. We rijden terug richting de Veerhaven voor de Kleine Kokmeeuw. Als we in Oudeschild rijden wordt die al gemeld, een 10 minuten later schuiven wij aan en daarna laat hij zich meermaals leuk zien en fotograferen na binnenkomst van de veerboten. We worden omringd door veel bekende en onbekende vogelaars. En dat is de tweestrijd van een vogelaar: eigenlijk loopt die het liefst alleen door de natuur te struinen met zo min mogelijk mensen om zich heen. Maar tijdens dit weekend ontmoet je ook weer veel oude bekenden, sommigen lang niet gezien, een moment om gezellig bij te kletsen. En nieuwe gezichten blijken soms toch bekenden/vrienden op Facebook te zijn, zo is samen vogelen toch weer gezellig.

Grote Pieper Anthus richardi, De Petten, Texel, 17 oktober 2025 (Hans Tetteroo)

We horen dat een Dwerggors zich leuk laat zien bij het Reddingsboothuis, Kees de Vries laat een fraaie foto zien, we zijn toch nog op de twitchtour, dus we gaan die kant op. We moeten even uitzoeken wat de exacte plek is, de vogel blijkt een stuk vervlogen en dan is het hebben van veel vogelvrienden een pré. We worden teruggeroepen door onder andere Pieter Doorn als we een verkeerd paadje insteken en de juiste kant uitgestuurd. Even later sluiten we aan en krijgen we aanwijzingen. De Dwerggors zou onder een duindoornstruikje zitten, maar met daaromheen veel helm. En we kennen onze Dwerggorzen, die sluipen stiekem door het helm weg. Voorzichtig loop ik samen met Laurens Steijn om, de warmtecamera is een mooi hulpmiddel, maar zelfs daarmee vinden we de vogel nog niet terug. Verderop staan nog wat bosjes, daar vliegt de vogel vlak voor me op en gaat in een struikje zitten. Terwijl ik foto’s sta te maken waarschuwen we de anderen, die snel kunnen aansluiten. De vogel laat zich dan regelmatig zien, sluipend door het helm. Hebben vrouwen scherpere ogen? Jolanda Wannet-Wijnbergen weet hem ons regelmatig aan te wijzen...

Dwerggors Emberiza pusilla, Reddingsboothuis, Texel, 17 oktober 2025 (Kees de Vries)

We gaan even langs de Grauwe Franjepoot op het Renvogelveld (in de avond krijgen we de herkomst van deze locatienaam te horen) en als we horen dat de Brileider nu wel aan de kant zit, gaan we daar snel heen. Het zonnetje begint al te zakken en we willen er zijn voordat deze achter de dijk zakt en de vogel in de schaduw zit. We zijn precies op tijd en het worden leuke plaatjes. Dan even opfrissen in ons appartement en eten in de Rog in De Cocksdorp. Altijd goed en gezellig, we zijn niet de enige vogelaars die daar eten. Ook broer Mart en schoonzus Anneke schuiven aan, het wordt gezellig.

Brileider Somateria fischeri, IJzeren Kaap, Texel, 17 oktober 2025 (Wietze Janse)

Maar we zijn natuurlijk niet de enigen op het eiland; er werd veel meer gezien. Strandleeuweriken in de Slufter, Sneeuwgorzen langs de Waddendijk, Bladkoningen op diverse plekken, Taigaboomkruiper in de Staatsbossen, Velduilen, Zwarte Rotgans, genoeg om het een goed begin van het weekend te noemen. En we wisten nog niet wat ons te wachten stond…

Rond 20:00 uur schuiven we aan in het Eierlandse Huis om het avondprogramma te volgen. Het begint altijd met de -op Texel woonachtige- Vincent Stork, met een overzicht van wat er de afgelopen dag is waargenomen. Aansluitend maakte hij ons op deze eerste avond ook allemaal warm om dit weekend vooral toch veel te gaan zoeken. Hij laat de atlasblokken en gebieden zien waar we moeten zijn, welke gebieden ‘onderbevogeld’ worden en die je beslist moet bezoeken. Natuurlijk wordt daarbij zijn persoonlijke local patch genoemd, met een pakket Texels bier in het vooruitzicht voor degene die daar nog een extra soort uit weet te trekken…
Dan volgt Wim Wiegant, die een mooie presentatie geeft over de vogelweekenden door de jaren heen met hoogtepunten en dieptepunten, zoals een weekend waarin één Grauwe Franjepoot het hoogtepunt vormde en een weekend met een Geelsnavelkoekoek naast het door hem zelf gehuurde vakantiehuisje, uitgerekend op de enige dag dat hij daar zelf niet aanwezig was... Het is inmiddels al het 40ste DB-vogelweekend, overigens ooit begonnen op Terschelling en daarna verplaatst naar Texel. Eerst zelfs weken, later werden het weekenden. Voor een vrijdagavond zat de zaal redelijk vol, het was weer een gezellig samenzijn.

Opening door Diedert Koppenol en het waarnemingenlog door Vincent Stork, Eierlandse Huis, De Cocksdorp, 17 oktober 2025 (Toy Janssen)

Wim Wiegant over 40 jaar DB-weekenden, Eierlandse Huis, De Cocksdorp, 17 oktober 2025 (Toy Janssen)

18 oktober - Zaterdag, een dag om nooit te vergeten

Dick en ik hebben besloten om samen met broer Mart deze dag zelf te gaan vogelen. Na een vroeg ontbijtje staan we met het eerste licht bij De Tuintjes. We blijken niet de enigen, het loopt er vol met vogelaars. We zien de zon opkomen en de Grauwe Franjepoot zwemt nog steeds in zijn vaste sloot. De Tuintjes zijn onderhoudend, met veel trekvogels; lijsters, Vinken, Kepen, Goudhanen en leuke groepjes Barmsijzen bepalen het beeld. Een roepend overvliegende IJsgors is een leuk krentje. We lopen naar rustiger gebieden, in de Mandenvallei komen we maar enkele vogelaars tegen. We weten een Bladkoning en (Siberische) Braamsluiper te missen, maar de warmtecamera helpt ons een Bokje te vinden. Barmsijzen komen ook in leuke groepjes over. En dan begint het op te vallen dat er steeds groepjes Pimpelmezen langskomen. Als je niet hoog in de lucht kijkt zie je er al genoeg, de groepjes laag gaan grotendeels zuidwest. Maar een berichtje van Garry Bakker, die met enkele anderen op een strategisch trektelpunt bij Paal 28 is gaan zitten, maakt iedereen wakker, in ieder geval mij. Hij meldt duizenden Pimpelmezen overtrekkend, maar dan hoog en richting noord. Als we onze verrekijkers hoog oprichten zien we inderdaad hoog in de lucht een constante stroom van Pimpelmezen richting noord gaan, in tegenstelling tot de groepjes die invallen en dan weer laag richting zuidwest vliegen. Het worden ongekende aantallen van tienduizenden Pimpelmezen, niet alleen op Texel, maar ook op andere Waddeneilanden en ver langs de kust. Ringers moeten zelfs hun netten dicht doen, zulke aantallen kunnen ze niet aan en waren ook zeer onverwacht. Waar komen ze zo massaal vandaan en waarom? In 50 jaar vogelen heb ik wel meer (Pimpel)mezeninvasies meegemaakt, maar deze aantallen nog nooit en het blijft de hele dag doorgaan. Onze wandeling loopt verder het Krimbos in, ook hier gonst het van de Pimpelmezen. Ook Zwarte Mezen zitten ertussen, net als meerdere groepjes Staartmezen, Goudhanen en Vuurgoudhanen. En als we later weer teruglopen naar de vuurtoren blijven we in de lucht kijken, het zijn er zoveel, je weet wat Pimpelmezen betreft niet meer waar je kijken moet.

Als we weer vlakbij de auto zijn wordt er een Giervalk gemeld op de zuidpunt. Een groep jeugdige vogelaars met één ouwe knakker (Vincent Stork himself op zijn local patch) ziet de vogel aankomen. Vincent pikt hem als eerste op, maar Ezra IJzelenberg, die even verderop staat, weet de vogel goed op de plaat te krijgen. En die jeugd heeft tegenwoordig ruim meer kennis dan bijvoorbeeld ik, de! determinatie wordt snel geclinched. We krijgen daarbij te horen dat de vogel richting noord vliegt en weer eens blijkt dat moderne technologie, nu in de vorm van een Texel Whatsappgroep, ons enorm kan helpen. Want iedereen snelt naar een punt waar hij/zij denkt de vogel mogelijk te kunnen oppikken en die informatie komt snel door, zodat vervolgacties ingepland kunnen worden. Eerst wordt de vogel teruggevonden bij Westerslag, nog steeds richting noord vliegend richting de Koog. Wij besluiten op het uitkijkpunt bij de Slufter/het Diepe Gat te gaan staan, iets zuidelijker staan ook vogelaars te posten. Dan komen de meldingen van de Slufter binnen, de vogel zou daar vliegen onder een groep Kauwtjes. Paniek, zeker als gemeld wordt dat hij landinwaarts vliegt. Mensen denken hem op te pikken, maar helaas. Alle meldingen hier blijken uiteindelijk om Havik, Torenvalk of Buizerd te gaan. De stress slaat dus hevig toe. De enige betrouwbare melding komt van onze nieuwe Dutch Birding voorzitter Diedert Koppenol, hij meldt dat de vogel landinwaarts is gevlogen richting Waal en Burg. Gelukkig namen meer mensen dat serieus en werd hij daar aan de grond teruggevonden. Hij wordt eerst voorzichtig gemeld, maar de BOC-bewijsplaat laat zeker de Giervalk zien, dus rijden we snel die kant op.

Giervalk Falco rusticolus, de beste soort van het DB Texel weekend 2025 (Garry Bakker)

Ik heb negatieve ervaringen met valken, mijn eerste Giervalk vloog drie minuten voor aankomst weg, mijn gedipte Sakervalk vijf minuten voor aankomst. Oftewel, er was wat stress, maar gelukkig kennen mijn broers me, ze weten dat het goed komt als we kunnen aansluiten. Maar helaas is dat laatste nog niet meteen het geval, want voordat we er zijn is de vogel alweer opgevlogen. Gelukkig krijgen we de melding ‘richting noord, binnenduinrand volgend’. We besluiten de auto langs de Pontweg te zetten en dan westwaarts de lucht en binnenduinrand af te zoeken. En dat werkt: al snel heb ik de vogel in beeld, wel op afstand, maar zeker de Giervalk. Meer mensen zijn inmiddels gestopt, die kunnen we hem aanwijzen, scoop erop en dan genieten, wel op afstand maar toch mooi een Giervalk. Hij gaat langzaam noordwaarts en we besluiten naar de parkeerplaats bij De Muy te rijden. Hopelijk zijn we daar nog op tijd om hem nog een keer op te pikken. Maar helaas, bij aankomst horen we net dat de vogel hoogte winnend richting noord verdwenen is. Door verstandige mensen wordt er verder gezocht in noordelijke richting, wij zijn tevreden met de waarneming en besluiten koffie en appelgebak te doen in de Marel, en we zijn niet de enigen. De koffie wordt ingeschonken, de appeltaart geserveerd, als de andere vogelaars opeens zenuwachtig opstaan en willen afrekenen. Dat is meestal een teken voor actie. Ik check de Whatsapp en zie dat de Giervalk nu langs de Oorsprongweg weer aan de grond zit, met een geslagen Houtduif. Dat geeft kansen, want die duif moet eerst op voordat hij verder gaat. Eén broer is nog niet helemaal gewend aan het twitchspel en stelt voor ons gebak eerst rustig op te eten. Maar daar denken de twee andere broers heel anders over, het gebak wordt bij hem naar binnen geschoven, we rekenen nog wel netjes af en zijn snel weer onderweg.

Giervalk Falco rusticolus, Oorsprongweg, Texel, 18 oktober 2025 (Thijs Glastra)

Hoewel we de vogel al gezien hebben, willen we dit ook niet missen, de stress slaat weer toe, en Murphy’s law ook. Als we na de rotonde de Pontweg oprijden blijkt een tractor met caravan daarachter ons voor te zijn en die gaat met 45 km/u rustig voor ons rijden. Pas na het vliegveld kunnen we er voorbij. Als we op Google Maps kijken zien we de Oorsprongweg oranje gekleurd, dat betekent dat er file staat. Ondertussen verschijnen boodschappen als ‘vliegt nu op’ en ‘weer geland achter de greppel’ en dat meerdere malen, niet goed voor de gemoedsrust. We draaien de Oorsprongweg op en moeten dan langs geparkeerde auto’s en mensen die de vogel al wel gezien hebben naar het einde rijden. En natuurlijk, als we daar aankomen, roept een van mijn broers ‘hij vliegt!!!’. Hij ziet de vogel naar achteren wegvliegen met de Houtduif in zijn poten, ik moet op het drukke verkeer letten en mis hem weer. We keren en ik draai de Postweg weer op, aan de overkant staat een vogelaar de sloot/greppel af te turen, ik stop aan de andere kant en zet de auto diep weg om overig verkeer niet te hinderen (want officieel mag stoppen daar niet). Als ik mijn kijker optil, horen we aan de andere kant van de auto een mevrouw op het fietspad zeggen ‘O ja, daar zittie’. We kijken de akker aan de andere kant op en inderdaad, daar zit ie! Dan blijkt dat mannen toch kunnen multitasken, we springen de auto uit, pakken fototoestel en telescoop, zetten alles klaar, maken de eerste foto’s, gooien een bericht in de app dat de vogel is teruggevonden met de plek erbij en kunnen vervolgens genieten en fotograferen. En we zijn niet de enigen, de vogel blijft geruime tijd zitten en iedereen kan aanschuiven. De Giervalk eet zijn Houtduif netjes op en verspilt geen stukje, dan vervliegt hij weer en gaat iets verderop zitten. De meesten vertrekken nu en ook de politie vraagt ons allemaal de auto’s uit de berm te halen, dus we gaan, maar nu goed geluimd, zonder stress en met zin in meer. Dus we rijden nog even langs de Rosse Franjepoot, in het Wagejot. We doen ook nog een poging voor de Pallas’ Boszanger bij het Reddingsboothuis, maar daar hebben we minder geluk. Dan maar naar Oudeschild, altijd goed voor kibbeling van kabeljauw, even opfrissen en dan weer naar het Eierlandse Huis voor een avondvullend programma.

Drukte bij de Oorsprongweg door de Giervalk (Toy Janssen)

En de Pallas’ Boszanger is niet de enige vogelsoort die we gemist hebben. Ook vandaag werd er flink gevogeld op het eiland: de Brileider, hoewel kortstondig, de Kleine Kokmeeuw, meerdere Grote Piepers, Roodkeelpieper, Sneeuwgors, Strandleeuwerik, Bladkoning, Frater, een kleine greep uit de soorten tijdens weer een mooie vogeldag op het eiland. In ons oorspronkelijke vogelplan zaten ook de bossen bij De Koog, want in deze tijd hoop je toch een Siberische Boompieper te vinden. Die soort werd daar ook gevonden, twee vogels zelfs, en vormde ook een mooie toevoeging aan de soortenlijst van het weekend.

Pallas’ Boszanger Phylloscopus proregulus, Reddingsboothuis, Texel, 18 oktober 2025 (Rogier van Viegen)

En het Eierlandse Huis werd weer gezellig. Een mooi overzicht van de waarnemingen werd gelardeerd met het verhaal van de ontdekking van de Giervalk, het onderwerp van gesprek. Alhoewel velen de massale trek van Pimpelmezen nog indrukwekkender vonden dan alle andere waarnemingen. Zoiets maak je ook maar één keer in je leven mee. En dan de Mystery Bird Competitie. Altijd erg moeilijk, maar je kunt er enorm veel van leren. Koen Stork had een mooie in elkaar gezet, met moeilijke en uitdagende foto’s, maar gelukkig ook enkele eenvoudige ertussen, zodat ik er toch meerdere goed had. Maar in de ‘Hall of fame’ komt mijn naam nooit voor, ook nu daarin opvallend veel jeugd. De twee winnaars waren Tim Langerak en Tim Schipper met beiden 18 van de 20 goed. Dat werd dus een shoot-out met vijf foto’s, waarin ze beiden opnieuw gelijk eindigden. Uiteindelijk trok Tim Langerak in de laatste ronde aan het langste eind en mocht de prijs, een Bynolyt TX 10x42 verrekijker van het Vogelinformatiecentrum, in ontvangst nemen.

Waarnemingenlog zaterdagavond door Vincent Stork, Eierlandse Huis, De Cocksdorp, 18 oktober 2025 (Toy Janssen)

Mystery Bird Competitie door Koen Stork, Eierlandse Huis, De Cocksdorp, 18 oktober 2025 (Toy Janssen)

Prijsuitreiking Mystery Bird Competitie door Koen Stork (l) aan winnaar Tim Langerak, Eierlandse Huis, De Cocksdorp, 18 oktober 2025 (Marc Plomp)

19 oktober - Zondag, het blijft gewoon doorgaan…

Zondagochtend besluiten we de Lange Dam af te vogelen. De Giervalk was daar gister voor het laatste gezien, dus we hopen die terug te vinden. Maar vroeg in de ochtend gebeurt het nog niet in de Slufter, helaas wel als wij na een paar uur lopen en leuk vogelen met de gewone soorten weer terug bij de auto zijn.
De Pimpelmezen blijven gewoon doorgaan, met weer vele 10-duizenden over en in de bosjes. We pakken nog een stukje Krimbos mee, proberen Houtsnip te vinden met de warmtecamera, ook dat lukt nog niet. Zwarte Mees, Staartmees en Barmsijs wisselen het beeld van Pimpelmezen af, naast natuurlijk nog steeds de vele Koperwieken, Zanglijsters en (noordelijke) Merels in het bos. Eind van de ochtend zijn we wat koud, de temperatuur ligt vandaag toch wat lager dan de andere dagen. We warmen op met een bak koffie in het Vogelinformatiecentrum in De Cocksdorp, praten gezellig bij, maar algauw staan we weer buiten, we zijn er om te vogelen. We rijden nog even naar het Reddingsboothuis, steken er een klein half uurtje in, maar de Pallas’ Boszanger werkt weer niet mee. We willen er ook niet teveel tijd in steken, want we willen ook zelf vogelen. Wel krijgen we een Rode Wouw vlak over, bij de eerste foto’s pas hij niet eens in beeld. Als we weggaan grappen we nog naar Daan van Braak dat "de Pallas’ nu wel binnen vijf minuten zal komen". We checken toch nog even de andere kant van het Reddingsboothuis en als we na vijf minuten terugkomen blijkt mijn voorspelling bewaarheid, de Pallas heeft zich weer laten zien.

Pimpelmezen Cyanistes caeruleus, Paal 9, Texel, 19 oktober 2025 (Thijs Glastra)

We gaan toch door, maar van zelf verder vogelen komt het niet. Inmiddels is de Giervalk aan de zuidkant van de Slufter teruggevonden, die hadden we tot dusver laten zitten, maar nu wordt er ook een Steppeklapekster gevonden, weer een mega-soort! Maar als we de Slufter oplopen wordt de Steppeklapekster alweer als zoek gemeld, ver weggevlogen, mogelijk naar de Lange Dam. Wel genieten we nog van de Giervalk die samen met een Slechtvalk en een Torenvalk een mooie vliegshow weggeeft. De Steppeklapekster wordt later teruggevonden aan het einde van de Lange Dam, wij besluiten het erbij te laten, gelukkig heb ik er al meerdere op mijn Nederlandse lijst. We vogelen in de middag nog langs de oostkust van het eiland, maar de Brileider laat zich vandaag echter niet vinden. Strandleeuwerik en Witbuikrotgans zijn de soorten waar men het hier mee moet doen. We zoeken nog de Georgische begraafplaats af, ook hier is het rustig met uitzondering van de Pimpelmezen. Aan het eind van de middag geven wij het op. Het wordt ’s avonds weer gezellig eten in de Rog met Rogier van Viegen.

Vogelaars op zoek naar Steppeklapekster en Giervalk, De Slufter, Texel, 19 oktober 2025 (Wietze Janse)

Naast bovenstaande zijn de Strandleeuweriken nog steeds aanwezig in de Slufter. Ook de Siberische Boompieper in de Staatsbossen ten zuiden van De Koog laat zich aan geduldige zoekers zien of horen. Een juveniele Roze Spreeuw wordt kortstondig waargenomen in een groep langsvliegende Spreeuwen, diverse Bladkoningen worden weer verspreid over het eiland waargenomen en de Kleine Kokmeeuw wordt nog steeds in de Veerhaven en achter de boot gezien.

En dan wordt het weekend officieel afgesloten. Met de vondst van een Giervalk op zaterdag zette het 'team Hors' zichzelf op plek één voor het winnen van de prijs voor de 'Soort van het Weekend'. Het werd nog even spannend toen Rik Wessels op zondagmiddag een Steppeklapekster ontdekte! De jury moest daardoor nog even de boeken in duiken om de spelregels goed te checken en die wezen toch de Horsers aan als winnaars. Ezra IJzelenberg was samen met Vincent Stork de eerste die de vogel opmerkte en werd gekozen als uitverkorene om de prijs te mogen ontvangen. Hij won een Swarovski Curio 7x21 (t.w.v. €729,-), gesponsord door Swarovski Optik en het Vogelinformatiecentrum Texel voor het vinden van de beste soort van het weekend. Hartelijk gefeliciteerd en bedankt namens allen die genoten hebben van de Giervalk!

Prijsuitreiking ‘Soort van het Weekend’ voor de ontdekking van de Giervalk door Toy Janssen (m) namens het bestuur van Dutch Birding aan Ezra IJzelenberg (l), een fraaie Swarovski verrekijker, mogelijk gemaakt door Vogelinformatiecentrum Texel. Daarnaast Rik Wessels (ontdekker Steppeklapekster) (Marc Plomp)

20 oktober - Maandag, een rustige afsluiting

Hoewel de meesten zondagmiddag/avond weer huiswaarts gaan, zijn er ook vogelaars die nog een dagje of weekje langer blijven. Wij besluiten er nog een maandagochtend aan vast te plakken. De dag begon met wat regenbuitjes, maar dat weerhield mensen niet om de Slufter op te gaan, de Giervalk en Steppeklapekster bleken beide nog aanwezig. Wij rijden echter naar de noordpunt en doen nog een poging voor de Pallas’ Boszanger. Hoewel de bosjes leven van de Goudhanen, Vuurgoudhanen en Pimpelmezen, blijkt de Pallas toch te zijn vertrokken, ook voor hem was het DB-weekend voorbij. We lopen nog een leuke ronde over de noordpunt en concentreren ons op het maken van wat foto’s van het ‘gewone spul’. De Grauwe Franjepoot laat zich nog steeds zien. Als de Steppeklapekster weer gemeld wordt aan de oostkant van de Slufter doen we nog een poging. Snel blijkt echter dat de vogel heel hard naar het noorden is gevlogen, we kunnen helaas weer niet aansluiten. Aan het begin van de middag pakken we de boot terug en genieten van een gehaktbal. De Kleine Kokmeeuw hangt weer heel kortstondig achter de boot, verder worden we begeleid door wat militaire bootjes, we voelen ons veilig.

Steppeklapekster Lanius lahtora pallidirostris, De Slufter, Texel, 20 oktober 2025 (Jorrit Vlot)

Op de terugweg gaan de gesprekken over het weekend, de vogels, de waarnemingen, de vogelaars, de contacten, de gesprekken. We komen tot de conclusie, ook dankzij het overzicht van 40 jaar door Wim Wiegant, dat dit het beste DB-weekend ooit geweest is.

Wietze Janse